Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Emilia Lewandowska (spr.) Sędziowie WSA Jolanta Dargas WSA Iwona Kosińska Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Krynicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 września 2018 r. sprawy ze skargi I. J.-B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania dodatku do zasiłku rodzinnego oddala skargę
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...], decyzją z [...] grudnia 2017 r. nr [...], utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta i Gminy [...] z [...] maja 2017 r. nr [...] w sprawie zmiany decyzji z [...] grudnia 2016 r.
Z ustaleń organu wynika, że Burmistrz Miasta i Gminy [...] decyzją z [...] maja 2017 r. orzekł o zmianie decyzji z [...] grudnia 2016 r. w ten sposób, że przyznał dodatek do zasiłku rodzinnego z tytułu opieki nad dzieckiem w okresie korzystania z urlopu wychowawczego na córkę A.B. w wysokości 400 zł miesięcznie i odmówił prawa do tego dodatku na córkę K.B.
Organ odwoławczy przytoczył treść art. 10 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych. Stwierdził, że I. J.. korzysta z urlopu wychowawczego w związku z opieką nad dziećmi: A. i K., od 3 lutego 2017 r. do 2 lutego 2018 r. W myśl art. 10 ust 2 powołanej ustawy osobie, o której mowa w ust 1, przysługuje jeden dodatek w wysokości 400 zł miesięcznie niezależnie od liczby dzieci pozostających pod jej opieką i wobec tego organ uznał za zasadne przyznanie tylko jednego dodatku z tytułu opieki nad dzieckiem w okresie korzystania przez I. J. z urlopu wychowawczego, niezależnie od tego, że pod jej opieką pozostaje dwoje dzieci urodzonych podczas jednego porodu.
W skardze na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego I.J.zarzuciła rażące naruszenie prawa materialnego, tj. art. 10 ust. 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych. W ocenie skarżącej przepis ten obowiązujący od 1 sierpnia 2017 r. nie powinien mieć zastosowania w tej sprawie i SKO powinno zastosować wykładnię art. 10 ust. 1 tej ustawy zgodnie z uchwałą NSA z 26 czerwca 2014 r. sygn. akt I OPS 15/13, gdyż uchwała ta odnosi się do stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku i orzekania przez organ I instancji. Skarżąca zarzuciła również naruszenie art. 35 § 1 kpa, gdyż opieszałość i bezczynność organów doprowadziły do wydania niekorzystnej dla jej dziecka decyzji. W związku z podnoszonymi zarzutami skarżąca wniosła o uchylenie decyzji organów obu instancji.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Skarga jest bezzasadna.
W dacie wydawania zaskarżonej decyzji obowiązywał art. 10 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 7 lipca 2017 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z systemem wsparcia rodzin (Dz.U. poz. 1428), która weszła w życie 1 sierpnia 2017 r. Powyższą nowelizacją dokonano zmiany brzmienia art. 10 ust. 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych, który stanowi , że osobie o której mowa w ust. 1, przysługuje jeden dodatek w wysokości 400 zł miesięcznie niezależnie od liczby dzieci pozostających pod jej opieką. Z treści tego przepisu wynika, że dodatek w wysokości 400 zł z tytułu opieki nad dzieckiem w okresie korzystania z urlopu wychowawczego przysługuje zatem osobie uprawnionej niezależnie od liczby dzieci urodzonych podczas jednego porodu. W taki też sposób zostało orzeczone przez organy obu instancji. W sprawie jest bezsporne, że skarżąca I. J. korzysta z urlopu wychowawczego i sprawuje opiekę nad dwojgiem dzieci: A. B. i K. B., które urodziła podczas jednego porodu. Wobec przytoczonej treści przepisu błędne jest stanowisko skarżącej, że powinien być jej przyznany podwójny dodatek.