Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosław Gdesz (spr.) Sędziowie: WSA Agnieszka Jędrzejewska-Jaroszewicz WSA Tomasz Szmydt Protokolant referent stażysta Joanna Kicińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi U. U. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz decyzji Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...]; 2. stwierdza że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Ministra Infrastruktury i Rozwoju na rzecz U. U. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Minister Infrastruktury i Rozwoju, po rozpatrzeniu wniosków U. U. i Prezydenta Miasta G. o ponowne rozpatrzenie sprawy, decyzją z dnia [...] maja 2014 r. nr [...], utrzymał w mocy decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] lipca 2013 r., nr [...], stwierdzającą nieważność decyzji Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w G. z dnia [...] grudnia 1959 r., nr [...], oraz umarzającą postępowanie o stwierdzenie nieważności pisma z dnia [...] października 1959 r., nr [...], w sprawie własności nieruchomości przy ul. [...] w [...].
Nie zgadzając się z powyższą decyzją Minister Infrastruktury i Rozwoju skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie złożyła U. U.. Skarżąca wniosła o uchylenie oby decyzji oraz o zasądzenie kosztów postępowania.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując swoje stanowisko w sprawie.
W dniu 27 marca 2015 r. do Sądu wrócił list polecony skierowany do uczestnika postępowania H. S. z adnotacją "adresat nie żyje".
Następnie w dniu 30 marca 2015 r. Urząd Stanu Cywilnego w G. nadesłał faksem odpis zupełny aktu zgonu H. S., z którego wynika, że H. S. zmarła w dniu 4 listopada 2012 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Skarga jest uzasadniona, choć z innych przyczyn niż w niej wskazane.
Sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Oznacza to, że w zakresie dokonywanej kontroli Sąd bada, czy organ administracji orzekając w sprawie nie naruszył prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy. Należy dodać, że zgodnie z treścią art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej jako: "Ppsa"), Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Z akt sądowych rozpoznawanej sprawy wynika, że strona postępowania administracyjnego H. S. zmarła w dniu 4 listopada 2012 r. w [...]. Wobec tego bezspornym jest, że zaskarżona decyzja Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] maja 2014 r., jak i poprzedzająca ją decyzja Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] lipca 2013 r., nr [...], została skierowana do osoby zmarłej.
Należy podkreślić, że wydanie rozstrzygnięcia w stosunku do osoby zmarłej stanowi rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 Kpa. Status strony przysługujący osobie fizycznej wygasł bowiem z chwilą jej śmierci. Oznacza to, że w stosunku do osób zmarłych nie można prowadzić postępowań i wydawać postanowień. Skoro doszło do wydania rozstrzygnięcia w stosunku do osoby zmarłej należało przyjąć, że jest ono obarczone wadą nieważności i powinno być usunięte z obrotu prawnego, aby nie wywoływało skutków prawnych (por. wyroki NSA: z dnia 27 kwietnia 1983 r., sygn. akt II SA 261/83, LEX 10693; z dnia 14 listopada 2001 r. sygn. akt I SA 2462/99, LEX 82653). Takie naruszenie prawa obligowało Sąd do uwzględnienia skargi, niezależnie od tego, czy uchybienie to miało, czy nie miało wpływu na wynik sprawy (por. wyrok NSA z dnia 27 marca 2009 r., sygn. akt II OSK 151/09; dostępny na http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Nie miało przy tym znaczenia, czy organ prowadząc postępowanie wiedział, że osoba będąca dotychczas stroną postępowania nie żyje, czy też takiej wiedzy nie posiadał. Organ powinien w sposób prawidłowy, na każdym etapie postępowania mieć aktualną wiedzę na temat kręgu podmiotów mających interes prawny w postępowaniu (art. 61 § 4 w zw. z art. 10 § 1 Kpa).
Wobec tego, że zaskarżona decyzja Ministra Infrastruktury i Rozwoju, jak i poprzedzająca ją decyzja Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] lipca 2013 r., były obarczone wadą nieważności z art. 156 § 1 pkt 2 Kpa, Sąd nie kontrolował zaskarżonej decyzji, z punktu widzenia jej merytorycznej zasadności.
W ponownie prowadzonym postępowaniu Minister Infrastruktury i Rozwoju winien uwzględnić podniesioną wyżej okoliczność i stosując się do warunkujących prawidłowość postępowania administracyjnego przepisów i zasad postępowania wydać rozstrzygnięcie odpowiadające prawu.
Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd na podstawie art. 145 § 1 pkt 2, art. 152 i art. 200 Ppsa orzekł, jak w sentencji wyroku.