Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Ostrowska (spr.) Sędziowie: WSA Małgorzata Miron WSA Gabriela Nowak Protokolant specjalista Ewelina Dębna po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 kwietnia 2014 r. sprawy ze skargi Z. Z. o wymierzenie Prezydentowi W. grzywny za niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 listopada 2012 r., sygn. akt I SAB/Wa 356/12 1. wymierza Prezydentowi W. grzywnę w wysokości 1000 (jeden tysiąc) złotych; 2. stwierdza, że bezczynność organu w wykonaniu wyroku nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. zasądza od Prezydenta W. na rzecz skarżącego Z. Z. kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
W dniu 2 października 2013 r. Z. Z. złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o wymierzenie Prezydentowi W. grzywny w związku z niewykonaniem przez organ wyroku tego Sądu z dnia 16 listopada 2012 r. sygn. akt I SAB/Wa 356/12.
Wyrokiem tym Sąd zobowiązał Prezydenta W. do rozpoznania wniosku Z. Z. z dnia 14 czerwca 2006 r. o przyznanie odszkodowania za nieruchomość położoną w W. przy ul. [...], ozn. Hip." [...] nr [...] rej.hip. [...]" - w terminie dwóch miesięcy od daty zwrotu akt wraz z prawomocnym wyrokiem.
W odpowiedzi na skargę organ wskazał, że po zabezpieczeniu środków finansowych postępowanie w sprawie zostanie zakończone bez zbędnej zwłoki. Jednocześnie wskazał, że w piśmie z dnia 4 kwietnia 2013 r. oraz 31 sierpnia 2013r. pełnomocnik skarżącego został poinformowany o przyczynach niedotrzymania terminu wskazanego w wyroku z dnia 14 marca 2012 r. oraz o tym, że postępowanie zostanie zakończone do dnia 31 października 2013 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Skarga jest uzasadniona, co skutkować musi wymierzeniem Prezydentowi W. grzywny.
Przedmiotowa skarga została złożona w trybie art. 154 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej: p.p.s.a.). Przepis ten stanowi, że w razie niewykonania wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania oraz w razie bezczynności organu lub przewlekłego prowadzenia postępowania po wyroku uchylającym lub stwierdzającym nieważność aktu lub czynności strona, po uprzednim pisemnym wezwaniu właściwego organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy, może wnieść skargę w tym przedmiocie, żądając wymierzenia temu organowi grzywny.
W rozpoznawanej sprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 16 listopada 2012 r., sygn. akt I SAB/Wa 356/12, zobowiązał Prezydenta W. do rozpoznania wniosku z dnia 14 czerwca 2006 r. o przyznanie odszkodowania za opisaną wyżej nieruchomość [...] w terminie 2 miesięcy od daty doręczenia organowi prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy.
Bezsporne jest, że akta sprawy wraz z prawomocnym wyrokiem Sądu wpłynęły do organu w dniu 5 lutego 2013 r., a zatem termin do rozpoznania wniosku upłynął z dniem 5 kwietnia 2013 r.
Akta sprawy wskazują także, że pismem z dnia 22 maja 2013 r. (data wpływu do organu) skarżący wezwał organ do wykonania prawomocnego wyroku. Tym samym spełniony został warunek dopuszczalności skargi, określony w powołanym wyżej art. 154 § 1 p.p.s.a., dotyczący uprzedniego pisemnego wezwania organu do wykonania wyroku sądu.
Nie jest kwestionowane w niniejszej sprawie, że do dnia wniesienia skargi, a nawet do dnia wyrokowania, mimo uprzedniego wezwania organu przez pełnomocnika skarżącego do wykonania prawomocnego wyroku, Prezydent W. nie rozstrzygnął sprawy objętej wnioskiem z dnia 14 czerwca 2006 r.
Skoro organ w terminie wyznaczonym wyrokiem Sądu z dnia 16 listopada 2012 r. nie załatwił sprawy, to wniosek o wymierzenie Prezydentowi W. grzywny jest niewątpliwie uzasadniony. Zważyć bowiem należy, że niewykonanie wyroków sądów - niezależnie od tego, czy są to wyroki sądów administracyjnych (jak w niniejszej sprawie), czy sądów powszechnych - w demokratycznym państwie prawnym nie może być tolerowane. W szczególności nie można zaakceptować czy też usprawiedliwić sytuacji, gdy wyroki sądów nie są respektowane przez organy władzy publicznej. Taka sytuacja wszak prowadzić musi nieuchronnie do podważania zaufania jednostek do tych organów, jak też szerszej do samej władzy publicznej. Świadczy to o braku poszanowania prawa przez organy, które same zobowiązane są do jego stosowania.