Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Anita Wielopolska-Fonfara (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Jolanta Dargas Sędzia WSA Piotr Przybysz Protokolant specjalista Małgorzata Kulińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 lutego 2015 r. sprawy ze skargi L. Sp. z o. o. spółka komandytowa na postanowienie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wyjaśnienia treści decyzji oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] znak [...] Wojewoda [...] orzekł w trybie art. 2 ustawy z dnia 29 września 1990 roku o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz. U. nr 79, poz. 464 ze zm./o stwierdzeniu nabycia z mocy prawa z dniem 5 grudnia 1990 roku przez Przedsiębiorstwo O. w [...] prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowiącego własność Skarbu Państwa położonego w [...] przy ul. [...] oznaczonego jako działka nr [...] o pow. [...] m2 obr. [...] opisane w wykazie zmian gruntowych - opis z operatu [...] - zaktualizowanym przez K. sp. z o.o. nr [...] z dnia [...]. W pkt. 6 przedmiotowej decyzji zawarto zobowiązanie użytkownika wieczystego do:
- korzystania z gruntu zgodnie z jego przeznaczeniem i utrzymywania budynków w należytym stanie,
- ponoszenia opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego w wysokości 3 % aktualnej ceny gruntu ustalonej przez Kierownika Urzędu Rejonowego."
Po rozpatrzeniu wniosku L. sp. z o.o. II sp. k.-a. - aktualnego użytkownika wieczystego przedmiotowej nieruchomości - Wojewoda [...] postanowieniem z dnia [...] znak [...] orzekł o wyjaśnieniu treści pkt. 6 decyzji Wojewody [...] z dnia [...] znak [...] w ten sposób, że: "zawarte w nim stwierdzenie, zgodnie z którym użytkownik wieczysty jest zobowiązany do korzystania z gruntu zgodnie z jego przeznaczeniem i utrzymywania budynków w należytym stanie należy rozumieć jako warunek określający cel ustanowienia użytkowania wieczystego na nieruchomości uwłaszczanej w sposób zgodny z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obowiązującego w dacie uprawomocnienia się ww. decyzji oraz nakładający na każdoczesnego użytkownika wieczystego obowiązek utrzymywania w należytym stanie budynków wymienionych w pkt. 1.2 i 1.3 tej decyzji.
W wyniku wniesionego przez skarżącą zażalenia, postanowieniem z dnia [...] znak [...] Minister Infrastruktury i Rozwoju uchylił powyższe postanowienia Wojewody [...] z dnia [...] znak [...] oraz odmówił wyjaśnienia treści pkt. 6 decyzji Wojewody [...] z dnia [...] znak [...]. W uzasadnieniu organ II instancji stwierdził, iż postanowienie wydane w trybie art. 113 kpa nie może powodować ani uzupełnienia treści decyzji ani dokonywać oceny stanu prawnego lub faktycznego. Jednocześnie zdaniem Ministra Infrastruktury i Rozwoju treść pkt. 6 decyzji Wojewody [...] z dnia [...] nie budzi wątpliwości interpretacyjnych i nie wymaga wykładni innej niż literalna. Zdaniem organu odwoławczego, zarówno w literaturze jak i orzecznictwie przyjmuje się, że wyjaśnienie wątpliwości co do treści decyzji polega na objaśnieniu jak organ rozumiał sens jej rozstrzygnięcia. Organ nie może jednak w tym trybie zmienić wydanego rozstrzygnięcia ani go uzupełnić (por. M. Jaśkowska. A. Wróbel. Komentarz do art. 1 13 Kpa, LHX 2012). Organ administracji publicznej może na podstawie omawianego przepisu art. 113 § 2 Kpa rozstrzygać jedynie wątpliwości co do treści orzeczenia, nie rozstrzyga zaś wątpliwości strony powstałych na tle interpretacji przepisów prawa. Oznacza to, iż pole działania organu w tej kwestii jest ograniczone wyłącznie do wyjaśnienia stronie zgłoszonych przez nią wątpliwości co do użytych w decyzji wyrażeń, niejasnych sformułowań bądź zastosowanych skrótów, utrudniających ustalenie sensu rozstrzygnięcia, przy czym wyjaśnienie nie może w żaden sposób nadrabiać braków decyzji - tak osnowy, jak uzasadnienia.