Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daniela Kozłowska (spr.) Sędzia WSA Elżbieta Sobielarska Sędzia WSA Przemysław Żmich Protokolant Zbigniew Dzierzęcki Po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 lipca 2010 r. sprawy ze skargi Fundacji [...] na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego 1. uchyla zaskarżone postanowienie oraz postanowienie [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w P. z dnia [...] kwietnia 2007 r. nr [...], 2. stwierdza, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu.
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego postanowieniem z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...], po rozpatrzeniu zażalenia Fundacji [...] na postanowienie [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w P. z [...] kwietnia 2007 r. nr [...], utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.
W uzasadnieniu postanowienia Minister przedstawił następujący stan sprawy:
Decyzją z [...] kwietnia 1997 r. nr [...] Wojewódzki Konserwator Zabytków w P. nakazał Fundacji [...] wykonanie prac konserwatorskich przy rządcówce w B. polegających na natychmiastowym zabezpieczeniu obiektu przed dostępem osób niepowołanych, zabezpieczeniu dachu oraz remoncie dachu i obróbek blacharskich. Generalny Konserwator Zabytków decyzją z [...] sierpnia 1997 r. utrzymał w mocy tę decyzję wyznaczając termin wykonania nakazanych prac do 31 grudnia 1998 r. Decyzja z [...] kwietnia 1997 r. stała się ostateczna.
Wojewódzki Konserwator Zabytków w P. upomnieniem z 15 stycznia 1999 r. wezwał Fundację do wykonaniu obowiązku.
Tytuł wykonawczy wraz z postanowieniem [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w P. z [...] lutego 2007 r. o nałożeniu grzywny w celu przymuszenia został doręczony Fundacji 7 marca 2007 r. Tym samym zostało wszczęte postępowanie egzekucyjne.
Fundacja złożyła zarzut w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego i wniosła o umorzenie postępowania powołując się przede wszystkim na opinię, w której wskazano, iż w budynku nie są zachowane warunki bezpieczeństwa konstrukcji. Przekroczone zostały stany graniczne nośności i stany graniczne przydatności do użytkowania. Zdaniem Fundacji przesądza to o niewykonalności decyzji Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w P. z [...] kwietnia 1997 r.
Postanowieniem z [...] kwietnia 2007 r. [...] Wojewódzki Konserwator Zabytków w P. nie uwzględnił wniesionych zarzutów podnosząc, że obowiązek nałożony w decyzji z [...] kwietnia 1997 r. jest wykonalny, a remont obiektu nadal możliwy do przeprowadzenia po wykonaniu aktualnego projektu budowlanego. Przedłożona przez Fundację wstępna opinia rzeczoznawcy budowlanego nie jest dokumentem rozstrzygającym.
Po rozpatrzeniu zażalenia należało stwierdzić, że decyzja z [...] kwietnia 1997 r. stanowiąca podstawę do prowadzenia przedmiotowego postępowania egzekucyjnego została wydana na podstawie ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury. Wprawdzie ustawa ta przestała obowiązywać przed wystawieniem tytułu wykonawczego, zgodnie jednak z art. 140 ust. 1 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami decyzje wydane na jej podstawie zachowują ważność. Niewykonalność obowiązku podlegającego egzekucji musi mieć charakter obiektywny. Obowiązek taki musi być niemożliwy do wykonania nawet przy uwzględnieniu aktualnych osiągnięć wiedzy i techniki (wyrok NSA z dnia 8 lutego 2006 r. sygn. II OSK 509/05).
Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, ochronie i opiece podlegają zabytki, bez względu na stan zachowania. Opieka nad zabytkami, zgodnie z art. 5 pkt 2 i 3 ustawy, polega m.in. na zapewnieniu przez jego właściciela lub posiadacza warunków prowadzenia prac konserwatorskich, restauratorskich i robót budowlanych oraz na zabezpieczeniu i utrzymaniu zabytku oraz jego otoczenia w jak najlepszym stanie.