Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Durzyńska Sędziowie: WSA Anita Wielopolska-Fonfara WSA Piotr Przybysz (spr.) Protokolant specjalista Ewelina Dębna po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 lutego 2015 r. sprawy ze skargi S. na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie nabycia przez gminę z mocy prawa własności nieruchomości 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej na rzecz S. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Pismem z dnia 29 września 2014 r. Skarb Państwa - Starosta G. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję nr [...] Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] sierpnia 2014 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nabycia z mocy prawa z dniem 27 maja 1990 r. przez gminę T. prawa własności nieruchomości.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] sierpnia 2014 r., nr [...], po rozpatrzeniu odwołania Burmistrza T. Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa uchyliła decyzję Wojewody [....] z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...], stwierdzającą nabycie z mocy prawa przez gminę T., prawa własności nieruchomości stanowiących rowy, położonych w obrębie ewidencyjnym C. i oznaczonych w ewidencji gruntów jako działki nr [...], oraz odmówiła stwierdzenia nabycia z mocy prawa z dniem 27 maja 1990 r. przez gminę T. prawa własności tych nieruchomości.
Powyższe rozstrzygnięcie zostało wydane w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
Wojewoda [...], powołując się na przepis art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. nr 32, poz. 191, ze zm.) wszczął z urzędu postępowanie w sprawie potwierdzenia nabycia przez gminę T. z mocy prawa własności opisanych wyżej nieruchomości. W toku postępowania organ ustalił, że wnioskowane nieruchomości od początku założenia ewidencji gruntów i budynków należały do Skarbu Państwa, a jako władający nim był Wojewódzki Zarząd Inwestycji Rolniczych w S.
Z informacji udzielonych przez Starostę G. (pismo z dnia 9 maja 2012 r.) wynikało, że wpis Wojewódzkiego Zarządu Inwestycji Rolniczych w S. jako władającego przedmiotowymi nieruchomościami nie był oparty na żadnym tytule prawnym, miał charakter techniczno-porządkowy i został wykreślony na podstawie decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego w G. z dnia [...] lutego 1997 r. znak [...].
W związku z powyższym Wojewoda [...] uznał, że w rozpoznawanej przez niego sprawie zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy komunalizacyjnej, i decyzją z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...], stwierdził nabycie z mocy prawa przez gminę T., prawa własności nieruchomości stanowiących rowy, położonych w obrębie ewidencyjnym nieruchomości stanowiących rowy, położonych w obrębie ewidencyjnym C. i oznaczonych w ewidencji gruntów jako działki nr [...]. Od powyższej decyzji Burmistrz T. wniósł odwołanie do Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej.
W toku postępowania odwoławczego Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa analizując stanowisko organu pierwszej instancji co do odmowy komunalizacji wskazała, że sporne działki nie przekazane w zarząd przed 27 maja 1990 r. w trybie ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r., o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. nr 22, poz. 99) innym, niż państwo państwowym osobom prawnym, stanowiły w świetle art. 6 ust. 1 tej ustawy mienie, o którym mowa w art. 5 ust. 1 - 3 ustawy komunalizacyjnej. Komisja wskazała, że żadne zadania z zakresu melioracji wodnych nie przeszły z dniem 27 maja 1990 r., na gminy i dlatego wszystkie sporne działki służyły faktycznie i bezpośrednio zarówno przed dniem 27 maja 1990 r., jak i po tym dniu realizowaniu zadań publicznych właściwych w tym zakresie ponadpodstawowych organów administracji rządowej. W ocenie Komisji powyższe okoliczności wskazują, że przedmiotowe nieruchomości były wyłączone z komunalizacji następującej z mocy prawa na podstawie art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. Zdaniem organu drugiej instancji dodatkową przesłanką dowodzącą braku podstaw komunalizacji przedmiotowych nieruchomości są również wpisy w ewidencji gruntów, z których wynika, że przed wejściem w życie ustawy komunalizacyjnej znajdowały się one w faktycznym i bezpośrednim władaniu ponadpodstawowego, a nie podstawowego organu administracji publicznej. Organ odwoławczy zaakcentował również, że z treści przepisów komunalizacyjnych wynika, że do gmin nie przeszły z dniem 27 maja 1990 r. żadne obowiązki z zakresu melioracji wodnych.