Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Dargas (spr.) Sędziowie: WSA Iwona Kosińska WSA Przemysław Żmich Protokolant starszy sekretarz sądowy Artur Dobrowolski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 września 2011 r. sprawy ze skargi Związku [...] na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz skarżącego Związku [...] kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6289 Inne o symbolu podstawowym 628
Inne orzeczenia z hasłem:
Nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji
Uzasadnienie strona 1/6

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...], po rozpatrzeniu wniosku Związku [...], utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] umarzającą postępowanie w sprawie wniosku Związku [...] o stwierdzenie nieważności decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] września 2003 r. nr [...] dotyczącej wpisania G. do Rejestru kościołów i innych związków wyznaniowych.

Z uzasadnienia wskazanej decyzji Ministra z dnia [...] grudnia 2010 r. wynika, że w/w organ decyzją z dnia [...] września 2003 r. wpisał do Rejestru kościołów i innych związków wyznaniowych G.

Wnioskiem z dnia 12 sierpnia 2008 r. Związek [...] zwrócił się do Ministra o stwierdzenie nieważności wyżej wymienionej decyzji z dnia [...] września 2003 r., której zarzucił rażące naruszenie art. 18 ust. 1 i art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania oraz art. 1 ust. 2 i art. 7 ustawy z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do gmin wyznaniowych żydowskich w Rzeczpospolitej Polskiej, a także art. 7, 28, 61 § 4 i 50 § 1 kpa oraz 25 ust. 3 i 5 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] lipca 2010 r. umorzył postępowanie administracyjne wszczęte w/w wnioskiem. W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia podniósł, że zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do gmin wyznaniowych żydowskich w Rzeczpospolitej Polskiej gminy wyznaniowe [...] zrzeszają pełnoletnie osoby wyznania [...], posiadające obywatelstwo polskie, zamieszkałe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jak stanowi art. 3 i 4 tej ustawy, gminy wyznaniowe [...] swobodnie wykonują zasady wyznania [...] oraz zarządzają swoimi sprawami - rządzą się w swoich sprawach własnym prawem wewnętrznym, określającym w szczególności organizację gmin wyznaniowych [...], uchwalonym przez walne zebranie Związku [...] w porozumieniu z Radą Religijną tego Związku. Zatem gminy wyznaniowe [...] są niezależne organizacyjnie od jakiejkolwiek władzy religijnej i świeckiej. Przy czym stosownie do art. 7 ust. 1 wymienionej ustawy, tworzenie nowych gmin wyznaniowych [...] oraz znoszenie lub przekształcanie już istniejących następuje w trybie przewidzianym w prawie wewnętrznym. Wskazując na powyższe Minister zważył, iż w jego ocenie, G. nie jest gminą wyznaniową [...] w rozumieniu art. 2 ust. 1 powołanej ustawy z dnia 20 lutego 1997 r., a więc Związek [...] nie jest stroną prowadzonego postępowania administracyjnego w rozumieniu art. 28 kpa. Zgodnie bowiem z art. 5 pkt 1, art. 8 ust. 1 i art. 9 ust. 1 statutu w/w G., stanowiącego załącznik do decyzji Ministra z dnia [..] września 2003 r., celem działalności wspomnianego związku [...] jest "zrzeszanie osób wyznania [...] (...) Członkiem zwyczajnym (...) może zostać osoba wyznania [...] oraz osoba narodowości [...] lub osoba pochodzenia żydowskiego, nie będąca jednocześnie wyznawcą innej religii, posiadająca obywatelstwo polskie, ukończony 18 rok życia, miejsce stałego zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej Polskiej (...) Członkami honorowymi mogą być osoby szczególnie zasłużone dla społeczności [...] bez względu na wyznanie, narodowość, obywatelstwo i miejsce zamieszkania". Zatem porównanie warunków jakie muszą spełniać osoby, zrzeszające się w gminach [...], o których mowa w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 1997 r. oraz osób należących do G., prowadzi do wniosku, że takimi samymi warunkami są: jedynie obywatelstwo polskie i ukończenie 18 lat życia. Przy czym gminy wyznaniowe [...] zrzeszają osoby wyznania [...], natomiast członkiem wskazanej G., poza osobą wyznania [...], może być także osoba narodowości [...] oraz osoba pochodzenia [...], o ile osoby te nie są jednocześnie wyznawcami innej religii. Nadto do gmin wyznaniowych [...] mogą należeć osoby zamieszkałe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na charakter tego zamieszkiwania, natomiast do G. mogą należeć jedynie osoby zamieszkałe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na stałe. Minister zauważył także, iż do G., jako członkowie honorowi mogą należeć osoby bez względu na przynależność wyznaniową, narodowość, obywatelstwo i miejsce zamieszkania, czego nie przewiduje wyżej wymieniona ustawa o stosunku Państwa do gmin wyznaniowych [...] w Rzeczypospolitej Polskiej. Wskazana G. nie spełnia również łącznie warunków przewidzianych w art. 3 ustawy z dnia 20 lutego 1997 r., a zwłaszcza nie rządzi się w swoich sprawach własnym prawem wewnętrznym uchwalonym w trybie przewidzianym w art. 3 ust. 2 powołanej wyżej ustawy. Gminy wyznaniowe [...], zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 20 lutego 1997 r. są - jak wykazano - niezależne organizacyjnie od jakiejkolwiek zagranicznej władzy religijnej i świeckiej, natomiast G. zgodnie z art. 4 ust. 3 własnego statutu w zakresie swojej działalności nie zastrzega niezależności organizacyjnej. Powyższe potwierdza, że G., nie jest gminą wyznaniową [...] w rozumieniu art. 2 ust. 1 powołanej ustawy z dnia 20 lutego 1997 r. i nie ma do niej zastosowania art. 7 tej ustawy. W konsekwencji do w/w Gminy zastosowanie ma art. 18 ust. 1 w związku z art. 2 pkt 1 oraz art. 3 i 4 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, zgodnie z którym przepisy rozdziały 2 i działu III ustawy, regulują stosunek państwa tylko do tych kościołów i innych związków wyznaniowych, których sytuacja prawna i majątkowa nie jest uregulowana odrębnymi ustawami.

Strona 1/6
Inne orzeczenia o symbolu:
6289 Inne o symbolu podstawowym 628
Inne orzeczenia z hasłem:
Nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji