Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogdan Wolski (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Agnieszka Miernik Sędzia WSA Elżbieta Sobielarska Protokolant Katarzyna Krynicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 listopada 2009 r. sprawy ze skargi B. M. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania pozwolenia na prowadzenie [...] 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rzecz B. M. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego decyzją z dnia [...] stycznia 2009 r., nr [...], po rozpatrzeniu odwołania B. M. od decyzji [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] lipca 2008 r., nr [...], w której odmówiono wydania pozwolenia na podział nieruchomości o nr ew. [...], położonej we wsi K. - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
Z uzasadnienia decyzji Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego wynika, iż organ pierwszej instancji stwierdził, że układ [...] wsi K. stanowi [...]. Na zachowany krajobraz i system zabudowy niewątpliwy i zasadniczy wpływ mają podziały [...], jak też zakres, skala i sposób wprowadzenia nowej zabudowy. Organ ten zauważył, iż z definicji historycznego układu [...] zawartej w art. 3 pkt 12 ustawy o ochronie zabytków i opiece na zabytkami wynika jednoznacznie, iż wpis do rejestru zabytków chroni również podziały [...], które w wypadku [...] K. wyznaczone są przez system [...]. W konsekwencji organ uznał, że proponowany we wniosku podział wpłynie negatywnie na chronione wpisem wartości historyczno - przestrzenne tego obszaru. Odwołanie od tej decyzji wniosła B. M.
zarzucając organowi pierwszej instancji brak podstaw do wydania powyższej decyzji.
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego po rozpatrzeniu odwołania utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. Uzasadniając sposób rozstrzygnięcia sprawy Minister
Kultury i Dziedzictwa Narodowego wskazał, że planowana do podziału działka znajduje się na obszarze [...] wsi K., wpisanego do rejestru zabytków pod nr [...] (obecnie [...]) decyzją Wojewódzkiego
Konserwatora Zabytków z dnia [...] czerwca 2005 r. Podstawę wydania decyzji stanowi art. 36 ust. 1 pkt 8 ustawy o ochronie zabytków i opiece na zabytkami, zgodnie z którym pozwolenia wojewódzkiego konserwatora zabytków wymaga dokonywanie podziału zabytku nieruchomego wpisanego do rejestru zabytków. Organ konserwatorski może odmówić wydania pozwolenia na podział nieruchomości zabytkowej, gdy w jego ocenie podział taki wpłynąłby negatywnie na zachowane historyczne wartości przestrzenne i architektoniczne chronionego obszaru i takie stanowisko zostanie przez organ prawidłowo uzasadnione. Analizując materiał dowodowy zgromadzony w sprawie w oparciu o przepisy ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece na zabytkami, a zwłaszcza art. 4 pkt 2 ww. ustawy, który stanowi, że ochrona zabytków polega w szczególności na podejmowaniu przez organy administracji publicznej działań mających na celu zapobieganie zagrożeniom mogącym spowodować uszczerbek dla ich wartości, należy uznać, iż wnioskowany podział działki nr [...], położonej we wsi K., nie jest możliwy do zaakceptowania ze stanowiska konserwatorskiego. Podział nieruchomości jest czynnością powodującą zmiany w chronionym terenie, a zatem mogącą naruszyć jego wartości zabytkowe i pogorszyć warunki jego ochrony. Zgoda na podział działki spowodowałaby istotne przekształcenie historycznie ukształtowanej nieruchomości wpływając na obniżenie wartości zabytkowych całego terenu. Proponowany podział nieruchomości zniszczyłby zintegrowaną przestrzeń zabytkowego układu. Skala [...] wsi przemawia za koniecznością jego obszarowej ochrony w sposób możliwie kompleksowy. Organ pierwszej instancji w sposób logiczny i przekonywujący wyjaśnił przesłanki, jakimi kierował się oraz przestawił okoliczności mające wpływ na rozstrzygnięcie. B. M. wniosła skargę na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] stycznia 2009 r. do Wojewódzkiego Sądu