Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Apostolidis Sędziowie WSA Magdalena Durzyńska (spr.) WSA Elżbieta Sobielarska Protokolant specjalista Aleksandra Borkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 września 2018 r. sprawy ze skargi J. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] stycznia 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Prezydenta W. z dnia [...] października 2017 r. nr [...].

Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/3

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] (dalej jako SKO/organ) działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa w związku z art. 17 ust. 1 b pkt 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 1952 ze zm. - dalej jako ustawa) utrzymało w mocy decyzję Prezydenta W. Nr [...] z dnia [...] października 2017 r. odmawiającą przyznania J. S. (dalej jako skarżący) świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad matką - K. S.. W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, że nie budzi wątpliwości że niepełnosprawność K. S. powstała po ukończeniu przez nią [...] roku życia. Powołał się na treść art. 17 ust. 1b pkt 1 ustawy stanowiący, że świadczenie pielęgnacyjne przysługuje, jeżeli niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała nie później niż do ukończenia [...] roku życia.

Gdy chodzi o dotyczący tego przepisu wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r. (K 38/13, LEX 1523271) organ stwierdził, iż jest to wyrok zakresowy i nie wywołuje skutku określonego w art. 190 ust. 1 i 3 Konstytucji RP, tj. utraty mocy obowiązującej zakwestionowanego przepisu. Dodatkowo organ wskazał, że decyzją Nr [...] z dnia [...] lipca 2014 r. skarżącemu J. S. przyznano od dnia [...] maja 2014 r. bezterminowo zasiłek dla opiekuna w wysokości [...] zł miesięcznie - na podstawie przepisów ustawy z dnia 4 kwietnia 2014 r. o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów (Dz. U. z 2014 r., poz. 567 ze zm.). Jednocześnie organ podał, że w sprawie nie ma zastosowania art. 27 ust. 5 ustawy, zgodnie z którym w przypadku zbiegu uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego lub specjalnego zasiłku opiekuńczego lub zasiłku dla opiekuna (...) - przysługuje jedno z tych świadczeń wybrane przez osobę uprawnioną. Podtrzymał mianowicie, że prawo wyboru świadczenia przysługuje w razie spełniania kryteriów ustawowych do tych świadczeń, a te w stosunku do wnioskowanego przez skarżącego świadczenia pielęgnacyjnego zanegował.

Skarżący zarzucił ww decyzji naruszenie prawa administracyjnego w tym m.in.: art. 8 kpa poprzez jego niezastosowanie, art. 6, art. 9, art. 77 § 1, art. 7 w zw. z art. 80 kpa poprzez niewyjaśnienie wszystkich okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Zarzucił, iż sam fakt pobierania przez niego zasiłku dla opiekuna nie skutkuje brakiem prawa do świadczenia pielęgnacyjnego. Powołał się w tym zakresie na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r., K 38/13 poprzez jego nieuwzględnienie i zastosowanie art. 17 ust 1 b ustawy w dotychczasowym brzmieniu. Skarżący zarzucił też naruszenie art. 27 ust. 5 w zw. z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b ustawy poprzez błędną wykładnię i przyjęcie, że okoliczność pobierania przez niego zasiłku dla opiekuna przyznanego w oparciu o przepisy ustawy z dnia 4 kwietnia 2014 r. o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów stanowi negatywną przesłankę do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, a w konsekwencji błędne uznanie, że fakt pobierania zasiłku dla opiekuna ma przesądzające znaczenie dla oceny wniosku o przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego podczas gdy w razie zbiegu uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego i zasiłku dla opiekuna osoba uprawniona ma prawo wyboru jednego ze świadczeń (art. 27 ust. 5 ww. ustawy). Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz decyzji ją poprzedzającej. W uzasadnieniu skarżący powołał się na orzecznictwo Sądów Administracyjnych: wyrok WSA w Gliwicach z dnia 25 kwietnia 2017 r., sygn. akt IV SA/GL 5/17 i powołane tam orzeczenia; wyrok WSA w Opolu z dnia 6 października 2016 r., sygn. akt II SA/Op 370/16; wyroki NSA z 7 września 2016 r., sygn. akt I OSK 755/16; z dnia 14 grudnia 2016 r., sygn. akt I OSK 1614/16, wyrok WSA w Łodzi z dnia 9 czerwca 2017 II SA/Łd 348/17, wyrok WSA w Opolu z dnia 6 lipca 2017 sygn II SA/Op 241/17.

Strona 1/3
Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze