Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Nowicka Sędziowie Sędzia WSA Emilia Lewandowska Sędzia WSA Iwona Kosińska (spr.) Protokolant Monika Chorzewska-Korczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 sierpnia 2009 r. przy udziale Prokuratora Okręgowego w W. sprawy ze skargi [...] S.A. w L. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustanowienia prawa użytkowania wieczystego do gruntu nieruchomości [...] 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Prezydenta W. z dnia [...] marca 2008 r. nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.
Wojewoda [...] decyzją [...] stycznia 2009 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania K. C. - pełnomocnika spółki [...] S.A. z siedzibą w L., utrzymał w mocy decyzję Prezydenta W. z dnia [...] marca 2008 r. nr [...] odmawiającą następcom prawnym byłego właściciela hipotecznego nieruchomości położonej w W. przy [...], oznaczonej numerem hipotecznym [...], ustanowienia prawa użytkowania wieczystego do tego gruntu.
Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że przedmiotowa nieruchomość znajduje się na terenie objętym działaniem dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279). Zgodnie z art. 1 wskazanego dekretu grunt niniejszej nieruchomości przeszedł na własność Gminy W., a następnie na mocy art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 20 marca 1950 r. o terenowych organach jednolitej władzy państwowej (Dz. U. Nr 14, poz. 130) stał się własnością Skarbu Państwa i obecnie wchodzi w skład działki ewidencyjnej nr [...] z obrębu [...]. Zgodnie z zaświadczeniem Sądu Rejonowego [...] z dnia [...] marca 2002 r. l.dz. [...] tytuł własności tej nieruchomości uregulowany był na rzecz L. K., któremu po rozpatrzeniu złożonego wniosku orzeczeniem administracyjnym z dnia [...] marca 1950 r. Prezydent W. odmówił przyznania prawa własności czasowej do przedmiotowego gruntu. Jednakże Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast decyzją z dnia [...] czerwca 2003 r. stwierdził nieważność wyżej wymienionego orzeczenia, co spowodowało konieczność ponownego rozpatrzenia tzw. wniosku dekretowego z dnia 13 stycznia 1948 r.
Ponownie rozpatrując sprawę przyznania prawa własności czasowej (obecnie prawa użytkowania wieczystego) Prezydent W. decyzją z dnia [...] marca 2008 r. odmówił następcom prawnym byłego właściciela hipotecznego ustanowienia tego prawa do gruntu nieruchomości położonej w W. przy [...]. W uzasadnieniu swojego stanowiska organ I instancji wyjaśnił, że na mocy aktu notarialnego z dnia [...] czerwca 2005 r. rep. [...], spadkobiercy L. K. sprzedali spółce [...] S.A. z siedzibą w L. wszystkie należące do nich i przysługujące im zgodnie z postanowieniami dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy prawa i roszczenia o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego do przedmiotowej nieruchomości. Przywołując treść art. 7 ust. 1 i 2 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy organ stanął na stanowisku, że wniosek o przyznanie prawa własności czasowej złożony w trybie tego dekretu podlega uwzględnieniu, jeżeli spełnione są łącznie dwie przesłanki, czyli jeżeli wniosek został skutecznie złożony w terminie 6 miesięcy od dnia objęcia gruntu w posiadanie przez gminę W. oraz jeżeli korzystanie z gruntu przez dotychczasowego właściciela (lub jego następców prawnych) da się pogodzić z jego przeznaczeniem według planu zabudowania (obecnie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego). Jak wynika z akt sprawy objęcie niniejszego gruntu przez Gminę W. nastąpiło w dniu [...] listopada 1948 r., wniosek właściciela hipotecznego o przyznanie prawa własności czasowej wpłynął w dniu [...] stycznia 1948 r., a więc przed terminem określonym w art. 7 ust. 1 w/w dekretu, jednak zgodnie z dotychczasowym orzecznictwem podlega on rozpatrzeniu jako wniosek złożony w terminie określonym w art. 7 ust. 1 powołanego dekretu. Organ I instancji ustalił, że przedmiotowy grunt objęty był planem ogólnym zagospodarowania przestrzennego [...] W., zatwierdzonym uchwałą nr [...] Rady [...] W. z dnia [...] lutego 1993 r., zgodnie z którym znajdował się w strefie oznaczonej symbolem [...] i przeznaczony był pod [...]. Jednak w dniu 1 stycznia 2004 r. przestały obowiązywać plany zagospodarowania przestrzennego uchwalone przed dniem 1 stycznia 1995 r. i w tej sytuacji obowiązujący dla przedmiotowej nieruchomości plan również przestał obowiązywać. Obecnie przedmiotowa nieruchomość połączona jest z gruntami sąsiednich nieruchomości hipotecznych i stanowi nową działkę ewidencyjną o numerze [...] z obrębu [...] o powierzchni [...] m2. Działka ta stanowi własność Skarbu Państwa i znajduje się we władaniu [...]. W części zabudowana jest budynkiem wykorzystywanym przez [...], co zdaniem organu I instancji, zgodnie z art. 6 pkt 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi cel publiczny, a w części stanowi[...]. Nieruchomość hipoteczna [...] jest fragmentem tego [...]. Organ zwrócił uwagę na pismo Wydziału Planowania Miejscowego Urzędu W. z dnia [...] grudnia 2005 r. znak [...], znajdujące się w aktach sprawy, w którym wskazano, że trudno jednoznacznie stwierdzić, czy przyszły plan zagospodarowania przestrzennego obejmujący ten grunt zmieni dotychczasowy sposób zagospodarowania i funkcje przedmiotowego terenu. Należy zatem liczyć się z możliwością utrzymania funkcji publicznej. W tej sytuacji ponownie rozpatrując wniosek o przyznanie prawa użytkowania wieczystego Prezydent W. odmówił następcom prawnym byłego właściciela hipotecznego ustanowienia prawa użytkowania wieczystego do gruntu przedmiotowej nieruchomości, ponieważ niegdyś wykorzystywano przedmiotową nieruchomość na cele publiczne i należy liczyć się z możliwością utrzymania funkcji publicznej niniejszego terenu biorąc pod uwagę funkcję, jaką obecnie spełnia. Ponadto powołując się na wspomniane pismo z dnia [...] grudnia 2005 r. organ podkreślił, że dla obszaru, na którym położona jest ta nieruchomość, obecnie nie obowiązuje żaden uchwalony plan zagospodarowania przestrzennego. Zatem oddanie przedmiotowego gruntu w użytkowanie wieczyste, oznaczające, że teren ten zostanie urządzony i wykorzystany dla celów indywidualnych, byłoby sprzeczne z przeznaczeniem tej nieruchomości na cele publiczne. Dnia [...] października 2004 r. do niniejszego postępowania, na podstawie art. 183 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, zgłosił udział Prokurator Prokuratury [...] w W. (k-32 akt adm.).