Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Marciniak Sędziowie WSA Magdalena Durzyńska (spr.) WSA Emilia Lewandowska Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Krynicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 maja 2017 r. sprawy ze skargi E. Ż. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] stycznia 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zmiany decyzji 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2016 r. nr [...] i umarza postępowanie administracyjne; 2. zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz E. Ż. kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Pismem z dnia [...] lutego 2016 r. reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika E. Ż. (dalej jako: skarżąca) wniosła o zmianę, na podstawie art. 161 § 1 ustawy z dnia 4 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 23, z późn. zm. - dalej jako kpa), decyzji ostatecznej Burmistrza [...] z dnia [...] lipca 2013 r., nr [...] o odmowie przyznania zasiłku celowego, i przyznanie jej kwoty [...] tys. złotych. W uzasadnieniu wniosku skarżąca podała, że brak miejsca zamieszkania i schronienia dla niej samej oraz jej rodziny naraża ją na bezdomność, a tym samym zagraża jej zdrowiu i zdrowiu osób jej najbliższych.
Decyzją nr [...] z dnia [...] stycznia 2017 r Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji (dalej jako organ/minister) działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 1 i 2 oraz w zw. z art. 161 § 1 oraz i art. 17 pkt 2 kpa oraz na podstawie art. 5 pkt 1, 39 ust. 1, art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 930, z poźn. zm. - dalej jako ustawa) utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2016 r., znak: [...], odmawiającą zmiany decyzji Burmistrza [...] z dnia [...] lipca 2013 r., nr [...]. Tą ostatnia decyzją (w I instancji) odmówiono przyznania E. Ż. zasiłku celowego z tytułu klęski żywiołowej (powodzi) z 2010r. tj. uszkodzenia budynków mieszkalnych położonych w [...], gm. [...], na działce nr [...].
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ bardzo szczegółowo opisał stan faktyczny sprawy, wskazał też kwoty środków, jakie rodzina skarżącej otrzymała od Państwa w związku z powodzią mającą miejsce w 2010r. (ponad [...] tys. zł). Wyjaśnił, że decyzją Burmistrza [...] z dnia [...] lipca 2013 r., nr [...] utrzymaną następnie w mocy przez SKO w [...] decyzją z dnia [...].10.2013 r. nr [...] - odmówiono E. Ż. prawa do zasiłku celowego z powołaniem się na art. 5 pkt. 1 ustawy. Stanowi on, że prawo do świadczeń pomocy społecznej mają osoby zamieszkujące i przebywające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tymczasem skarżąca od ponad 10 lat zamieszkuje wraz z mężem W. Ż. w C. ([...]); nie jest zatem uprawniona do korzystania z pomocy społecznej. Wyrokiem z dnia 18.03.2014 r., sygn. akt SA/Rz 1368/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę E. Ż. na ww decyzję SKO z dnia [...].10.2013 r. W uzasadnieniu ww wyroku Sąd podał, że odmowa przyznania skarżącej uprawnienia do zasiłku celowego znajdowała uzasadnienie zarówno w art. 5 pkt 1 jak i w art. 40 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej.
W skardze na decyzję ministra skarżąca zarzuciła ww organowi naruszenie:
1. przepisów postępowania administracyjnego w postaci art. 161 kpa, poprzez prowadzenie postępowania w stosunku do decyzji ostatecznej I instancji, podczas gdy stosunek prawa materialnego ukształtowany decyzją ostateczną dotychczasową był inkorporowany również w decyzji ostatecznej organu odwoławczego;
2. przepisów o właściwości rzeczowej, poprzez pominięcie, że właściwym do rozpatrzenia odwołania był Minister Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, z racji przynależności przedmiotu sprawy do sfery pomocy społecznej, a więc działu administracji «zabezpieczenia społecznego», w stosunku do którego właściwym jest ostatnio przywołany minister;