Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Kosińska Sędziowie WSA Emilia Lewandowska WSA Joanna Skiba (spr.) Protokolant Katarzyna Krynicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 września 2009 r. sprawy ze skargi A. B. i L. B. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] lutego 2009 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] lutego 2009 r., nr [...] Minister Infrastruktury utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] lipca 2008 r., nr [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2003 r., nr [...] stwierdzającej nabycie z mocy prawa z dniem 5 grudnia 1990 r. na okres 99 lat przez Bank [...] w W., prawa użytkowania wieczystego gruntu położonego w B. przy ul. [...], oznaczonego jako działka ew. nr [...] o pow. [...] ha oraz nabycie prawa własności budynku znajdującego się na tym gruncie.
Decyzja wydana została w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Decyzją z dnia [...] listopada 2003 r. Wojewoda [...], na podstawie art. 200 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543 ze zm., powoływana dalej jako "ugn") stwierdził nabycie z mocy prawa z dniem 5 grudnia 1990 r. przez Bank [...] w W. prawa użytkowania wieczystego przedmiotowego gruntu oraz nabycie prawa własności znajdującego się na tym gruncie budynku bankowego.
Wnioskiem z dnia 28 września 2006 r. A. B. i L. B. - następcy prawni byłych właścicieli nieruchomości P. Ś. i B. Ś., wystąpiły o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia [...] listopada 2003 r. wskazując, że wydano ją z rażącym naruszeniem prawa, tj. art. 136 ust. 1 i 2 ugn. Działka nr [...] została bowiem użyta na inny cel niż określony w decyzji o wywłaszczeniu, mimo braku zawiadomienia poprzedniego właściciela lub jego spadkobierców o tym zamiarze. Niewykonanie przez organ obowiązku wynikającego z art. 136 ust. 2 ugn spowodowało, że poprzedni właściciel został pozbawiony możliwości skorzystania z prawa domagania się o jej zwrot.
Decyzją z dnia [...] lipca 2008 r. Minister Infrastruktury odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2003 r. i wskazał, że uwłaszczenie w trybie art. 200 ust. 1 ugn odnosi się do stanu prawnego istniejącego w dniu 5 grudnia 1990 r. i dotyczy państwowych i komunalnych osób prawnych oraz Banku Gospodarki Żywnościowej posiadających w zarządzie grunt stanowiący własność Skarbu Państwa lub gminy. Decyzja uwłaszczeniowa ma charakter decyzji deklaratoryjnej i oznacza przekształcenie istniejącego w dniu 5 grudnia 1990 r. prawa zarządu w prawo użytkowania wieczystego gruntu i prawo własności budynków. Uwłaszczenie nie może naruszać praw osób trzecich. Organ podał, że w niniejszej sprawie aktem notarialnym z dnia [...] września 1973 r. Rep. [...] P. Ś. i B. Ś. sprzedali na rzecz Skarbu Państwa nieruchomość położoną w B. przy ul. [...] i [...]. Nieruchomość ta składała się z działek nr [...], [...], [...] (późniejsze działki nr [...], [...], [...] i [...]). W skład tej nieruchomości weszła również działka nr [...] (wydzielona w 2003 r. z działki nr [...]). Działka nr [...] pozostawała w zarządzie Banku [...] Oddział w B. na podstawie decyzji Geodety Miejskiego w B. z dnia [...] czerwca 1988 r. nr [...], zatem zaistniały przesłanki do uwłaszczenia. Organ wskazał ponadto, że z akt sprawy wynika, że B. Ś. wystąpił o zwrot nieruchomości wnioskiem z dnia 7 października 2004 r., a zatem już po wydaniu decyzji uwłaszczeniowej, a skoro tak, to nie można mówić przy wydaniu przedmiotowej decyzji o naruszeniu praw osób trzecich. Organ podał również, powołując się na orzecznictwo sądowoadministracyjne, że w postępowaniu uwłaszczeniowym nie jest możliwe badanie, czy nieruchomość wykorzystano na cel zgodny z wywłaszczeniem. Te sprawy należą bowiem do postępowania o zwrot nieruchomości. Skoro zatem zaistniały podstawy do uwłaszczenia i do czasu wydania decyzji z dnia [...] listopada 2003 r. nie były zgłoszone roszczenia osób trzecich o zwrot nieruchomości, to brak jest podstaw do uznania, że decyzja uwłaszczeniowa jest obarczona wadą z art. 156 § 1 pkt 2 kpa. Z akt nie wynika również aby zaistniały inne przesłanki naruszenia prawa z art. 156 § 1 kpa.