Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Pirogowicz Sędziowie WSA Jolanta Dargas WSA Emilia Lewandowska (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Krynicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 września 2018 r. sprawy ze skargi A.B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lutego 2018 r. nr [...] w przedmiocie skierowania do domu pomocy społecznej oddala skargę
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...], decyzją z [...] lutego 2018 r. sygn. akt [...], utrzymało w mocy decyzję Prezydenta [...] z [...] listopada 2017 r. nr [...] uchylającą decyzję tego organu z [...] czerwca 2014 r. w sprawie skierowania A. B. do domu pomocy społecznej dla osób w podeszłym wieku.
Z ustaleń organu wynika, że A. B. ma [...] lata, rozpoznane nadciśnienie tętnicze, stan po operacji żylaków, przepukliny pachwinowej i przegrody nosa. Porusza się samodzielnie bez pomocy innych osób, czy sprzętu rehabilitacyjnego. Często przebywa poza placówką oraz korzysta z kilkumiesięcznych urlopów. Jest osoba samodzielną, sprawną zarówno fizycznie jak i psychicznie. Nie korzysta z pomocy innych osób w wykonywaniu czynności życia codziennego, jak spożywanie posiłków, ubieranie się, czynności pielęgnacyjnych.
Powyższe okoliczności potwierdzają: wywiad środowiskowy przeprowadzony
[...] października 2017 r., wstępna diagnoza funkcjonowania mieszkańca na potrzeby terapii zajęciowej z [...] października 2017 r., wstępna diagnoza pod względem stanu fizycznego mieszkańca z [...] października 2017 r., karta oceny stanu funkcjonowania mieszkańca z [...] sierpnia 2017 r. zgodnie, z którą uzyskał maksymalną liczbę punktów100 - osoba sprawna. Z pisma Urzędu [...] Urzędu Dzielnicy [...] z [...] lutego 2017 r. wynika, że A. B. ubiega się o najem lokalu z mieszkalnego zasobu miasta.
Przytaczając treść art. 54 ust. 1 i art. 106 ust. 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej organ uznał, że aktualna sytuacja skarżącego nie uzasadnia skierowanie go do domu pomocy społecznej, gdyż jest osobą samodzielną, nie wymagającą całodobowej opieki, która ubiega się o najem lokalu z zasobu mieszkalnego miasta. W ocenie organu okoliczności te uzasadniają zastosowanie art. 106 ust. 5 ustawy o pomocy społecznej.
W skardze na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] A. B. napisał, że boli go kręgosłup, często tak, że nie może wstać z łóżka. Połowa domu opieki jest zdrowsza od niego. Lekarz skierował go w związku z tym na leczenie sanatoryjne. Zaskarżaną decyzję określił jako "mylną".
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest niezasadna.
Zgodnie z art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2017 r. , poz. 1769 ze zm.) prawo do umieszczenia w domu pomocy społecznej przysługuje osobie wymagającej całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności, niemogącej samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu, której nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych.
Z materiału dokumentacyjnego sprawy wynika, że A. B. został skierowany do domu pomocy dla osób w podeszłym wieku decyzją Prezydenta [...] z [...] czerwca 2014 r.. Powodem skierowania do placówki opiekuńczej była opinia lekarza z [...] kwietnia 2014 r. zgodnie z, którą wymagał on skierowania do domu pomocy społecznej i całodobowej opieki w związku z koniecznością zapewnienia pielęgnacji, leczenia, badań, rehabilitacji, terapii psychologicznej. Na podstawie aktualnej przed datą wydania zaskarżonej decyzji, dokumentacji organ ustalił, że obecnie z uwagi na stan zdrowia i sposób funkcjonowania nie wymaga całodobowej opieki.