Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Infrastruktury w przedmiocie stwierdzenia nabycia z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. przez gminę własności nieruchomości
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Dargas Sędziowie: Sędzia WSA Dariusz Chaciński (spr.) Sędzia WSA Joanna Skiba Protokolant Zbigniew Dzierzęcki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 czerwca 2010 r. sprawy ze skargi W. K. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nabycia z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. przez gminę własności nieruchomości 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Ministra Infrastruktury na rzecz skarżącego W. K. kwotę 440 (czterysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/4

Wnioskiem z dnia 6.07.2007 r. Wójt Gminy R. wystąpił do Wojewody [...] o stwierdzenie nabycia przez Gminę R. prawa własności nieruchomości położonej w obrębie [...], oznaczonej jako działki nr [...] i nr [...] zajętej pod drogę gminną.

Wojewoda [...] decyzją z dnia [...].09.2007 r. nr [...] umorzył postępowanie w tej sprawie uznając, że jest ono bezprzedmiotowe, gdyż działki o numerach [...] i [...] wskazane we wniosku nie istnieją. Decyzja, którą między innymi zatwierdzono podział działek [...] i [...] została uchylona.

Na skutek odwołania Gminy R. Minister Budownictwa decyzją z dnia [...].10.2007 r. nr [...] uchylił zaskarżoną decyzję i przekazał sprawę Wojewodzie [...] do ponownego rozpatrzenia. W uzasadnieniu stwierdził, iż postępowanie nie jest bezprzedmiotowe, gdyż mimo braku geodezyjnego oznaczenia działek o numerach wskazanych we wniosku, istnieje grunt zajęty pod drogę publiczną, którego uwłaszczenia domaga się gmina. Kwestia wydzielenia tego obszaru jest rzeczą wtórną.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy Wojewoda [...], w oparciu o art. 73 ustawy z dnia 13.10.1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 827 ze zm. - dalej: Przepisy wprowadzające) decyzją z dnia [...].04.2008 r. nr [...] odmówił potwierdzenia nabycia przez Gminę R. w/w nieruchomości. W uzasadnieniu stwierdził, że bezsprzeczne w sprawie jest tylko to, że W. K. jest właścicielem działek o numerach [...] i [...], na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego z [...].08.1987 r. Fakt nadania numeru drodze gminnej i zaliczenia jej to takowej kategorii (co nie jest kwestionowane) nie przesądza jeszcze o jej przebiegu w terenie. Ewidencja gruntów i budynków nie potwierdza przebiegu drogi przez wskazane we wniosku działki. Wobec braku odpowiednich zapisów w ewidencji gruntów dowodem na przebieg drogi w dniu 31.12.1998 r. nie może być zdjęcie satelitarne wykonane w 2007 r., na które powołuje się gmina. W takiej sytuacji dowód z opinii biegłego geodety i z oględzin w terenie Wojewoda uznał za niecelowy, gdyż dowody te mogłyby potwierdzić tylko stan obecny, a nie na dzień wymagany ustawą.

Działając w trybie odwoławczym Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...].09.2008 r. nr [...] uchylił zaskarżoną decyzję Wojewody z dnia [...].04.2008 r. i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia. Minister Infrastruktury zauważył, że przez wieś P. w kierunku wsi P. prowadzą dwie drogi: działką nr [...] i działką nr [...]. Natomiast na mapie ewidencyjnej z dnia

[...].10.2005 r. (zaewidencjonowanej pod nr [...]) jest wytyczona także inna droga przecinająca działki nr [...] i [...]. Sporne w sprawie jest to, czy przebieg tej drogi w dniu 31.12.1998 r. był taki sam jak na mapie z 2005 r. Tę okoliczność Minister Infrastruktury nakazał wyjaśnić dowodami z dokumentów lub dowodem z opinii biegłego.

Od tej decyzji W. K. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, zarzucając jej naruszenie art. 138 § 2 K.p.a. i art. 136 K.p.a. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie prawomocnym wyrokiem z dnia 6.02.2009 r. sygn. akt I SA/Wa 1614/08 uchylił zaskarżoną decyzję, w uzasadnieniu wskazując, że nie było powodów do wydania decyzji o charakterze kasacyjnym, a dodatkowe postępowanie dowodowe organ II instancji powinien przeprowadzić we własnym zakresie, korzystając ewentualnie z możliwości, jakie daje art. 136 K.p.a.

Strona 1/4