Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Budownictwa w przedmiocie nabycia przez powiat z mocy prawa własności nieruchomości zajętej pod drogę
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Gabriela Nowak Sędziowie : WSA Daniela Kozłowska Asesor WSA Iwona Kosińska (spr.) Protokolant Katarzyna Bednarska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 września 2007 r. sprawy ze skargi Powiatu R. na decyzję Ministra Budownictwa z dnia [...] marca 2007 r. nr [...] w przedmiocie nabycia przez powiat z mocy prawa własności nieruchomości zajętej pod drogę 1) uchyla zaskarżoną decyzję; 2) stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; 3) zasądza od Ministra Budownictwa na rzecz skarżącego Powiatu R. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/4

Minister Budownictwa decyzją z dnia [...] marca 2007 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania L. F., uchylił decyzję Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2006 r. nr [...] stwierdzającą, że Powiat R. nabył z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. prawo własności części nieruchomości położonych w S., oznaczonych w operacie ewidencji gruntów jako działki nr [...], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...],[...],[...],[...], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...],[...], nr [...], nr [...], nr [...] zajętych pod drogę publiczną relacji S. - P. i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] listopada 2006 r., na podstawie art. 73 ust. 1, 3 i 3a ustawy z dnia

13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872, ze zm.) stwierdził nabycie z mocy prawa z dniem

1 stycznia 1999 r. przez Powiat R. prawa własności przedmiotowych działek.

Nie zgadzając się z tym rozstrzygnięciem L. F. złożyła odwołanie. Po jego rozpatrzeniu organ II instancji uchylił decyzję organu I instancji. Przywołując treść art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. organ odwoławczy stanął na stanowisku, że w dniu 31 grudnia 1998 r. działka nr [...], z której powstała działka nr [...], stanowiła współwłasność E. F. i L. F. i była zajęta pod drogę, która na podstawie rozporządzenia Ministra Komunikacji z dnia 14 lipca 1986 r. w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg wojewódzkich w województwach białostockim, bielskim, ciechanowskim, częstochowskim katowickim (...) i zielonogórskim (Dz. U. Nr 30, poz. 151) została zaliczona do kategorii dróg wojewódzkich, a następnie zgodnie z art. 103 ust. 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. stała się z dniem 1 stycznia 1999 r. drogą powiatową. Organ II instancji stanął jednak na stanowisku, że w aktach brak jest dokumentów potwierdzających fakt władania publicznoprawnego m.in. przedmiotową działką w dniu 31 grudnia 1998 r., które winno odnosić się do działek faktycznie w tym dniu zajętych pod drogę publiczną, nie zaś do całej drogi publicznej. Zawarte we wniosku Zarządu Powiatu R. sformułowanie, że przedmiotowe działki zostały w 1994 r. zajęte pod poszerzenie drogi wojewódzkiej jest niewystarczające do udokumentowania władztwa na dzień 31 grudnia 1998 r., gdyż takie sformułowanie nawet nie wskazuje na czym to władztwo miałoby polegać. Zdaniem Ministra sprawa władztwa nie może wynikać z domniemania, lecz winna być udowodniona konkretnymi faktami, dlatego jej rozstrzygnięcie wymaga uprzedniego przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w znacznej części (art. 138 § 2 kpa). Równocześnie Minister zauważył, że z akt sprawy wynika, iż dwie osoby (S. W. i Z. K.) nie żyją, a decyzję przesłano do osób nieżyjących, co oznacza naruszenie w szczególności art. 109 § 1 oraz art. 127 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (poprzez uniemożliwienie złożenia ewentualnego odwołania przez spadkobierców). Natomiast w odniesieniu do zarzutów zawartych w złożonym odwołaniu organ II instancji wyjaśnił, że sprawa ewentualnego odszkodowania za nieruchomość zajętą pod drogę publiczną należy do właściwości starosty (prezydenta miasta na prawach powiatu). W związku z tym w kontrolowanym postępowaniu nie było możliwe orzekanie w sprawach odszkodowania. Równocześnie organ odwoławczy uznał, że ponownie rozpatrując sprawę organ I instancji powinien rozważyć, czy nie należałoby wydać odrębnych decyzji w stosunku do poszczególnych nieruchomości. Mając powyższe na uwadze, Minister Budownictwa uchylił zaskarżoną decyzję Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2006 r.

Strona 1/4