Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: WSA Jolanta Dargas Sędziowie: WSA Elżbieta Lenart WSA Joanna Skiba (spr.) po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skarg Województwa [...] w [...] na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] marca 2018 r., nr [...] w przedmiocie reformy rolnej 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz decyzji Wojewody [...]z dnia [...] lutego 2017 r. nr [...]; 2. zasądza od Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi na rzecz Muzeum [...] w [...] kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi decyzją z [...] marca 2018 r., nr [...] utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z [...] lutego 2017 r., nr [...].
Zaskarżone orzeczenie zostało wydane w oparciu o następujący stan faktyczny sprawy.
Wskazaną na wstępie decyzją Wojewoda - po rozpatrzeniu wniosku P. Z. - działając na podstawie § 5 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z 1 marca 1945 r. w sprawie wykonania dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz. U. z 1945 r. Nr 10, poz. 51), orzekł, że położona w gminie [...] działka nr [...] ark. mapy 2, obręb [...], zapisana w KW [...], w części o pow. [...] ha, oznaczona na mapie stanowiącej integralną część decyzji kolorem czerwonym, wraz z położonym na niej zespołem pałacowo-parkowym oraz działka oznaczona numerem [...] ark. Mapy [...], obręb [...], zapisana w KW [...], o pow. [...] ha, nie podlegały pod działanie art. 2 ust. 1 lit. e) dekretu PKWN z 6 września 1944 o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz. U. z 1945 r., Nr 3, poz. 13 ze zm.).
Wojewoda uzasadnił, że dowody w sprawie wskazują, że część pałacowo-parkowa nie miała związku funkcjonalnego z częścią gospodarczą majątku [...]. Istniała wyraźnie wyodrębniona część gospodarcza majątku, a gospodarstwo rolne z wyodrębnionym podwórzem mogło działać samodzielnie.
Odwołania od powyższej decyzji wnieśli Marszałek Województwa [...] i Muzeum [...] w [...]. Zarzucili oni organowi I instancji błędną ocenę, że nie istniały przesłanki uzasadniające przejecie nieruchomości na rzecz Państwa.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi decyzją z 5 marca 2018 r. utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z [...] lutego 2017 r.
Organ odwoławczy uzasadnił, że objęte wnioskiem działki były częścią majątku [...], stanowiącego własność J. Z. Majątek ten objęty został reformą rolną. W ocenie Ministra Wojewoda [...] prawidłowo orzekł, że nieruchomości wskazane w decyzji organu I instancji nie podlegały pod działanie art. 2 ust. 1 lit e) dekretu PKWN z 6 września 1944 r. Przy czym dla celów postępowania niezbędny był podział obszaru wskazanej działki ewidencyjnej [...] na część dworsko - parkową oraz gospodarczą. Opinię w przedmiocie wyznaczenia granic zespołu pałacowo - parkowego wykonał biegły.
Ze skargą na powyższe rozstrzygnięcie wystąpiło Województwo [...] zarzucając zaskarżonej decyzji naruszenie:
1. przepisów prawa materialnego, tj. art. 2 ust. 1 lit e) dekretu PKWN z 6 września 1944 r., poprzez jego niewłaściwe zastopowanie, prowadzące do uznania zespołu pałacowo - parkowego w [...], wchodzącego w skład "[...]", za część nieruchomości ziemskiej niepodpadającej pod działanie ww. dekretu, z uwagi na brak powiązania funkcjonalnego zespołu z pozostałą częścią nieruchomości ziemskiej;
2. przepisów prawa procesowego, tj. art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 kpa, poprzez niedokonanie wszechstronnej oceny materiału dowodowego, skutkujące wadliwym ustaleniem stanu faktycznego i błędnym przyjęciem, iż zespół pałacowo - parkowy w [...] nie łączył związek funkcjonalny z częścią gospodarczą nieruchomości ziemskiej.