Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Tarnowska Sędziowie: Sędzia WSA Bogdan Wolski Sędzia WSA Przemysław Żmich (spr.) Protokolant Anna Traczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 lipca 2010 r. sprawy ze skargi W.S. na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] w przedmiocie wyjaśnienia przebiegu granic zabytku nieruchomego 1. uchyla zaskarżone postanowienie oraz postanowienie [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rzecz skarżącego W.S. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, po rozpatrzeniu zażalenia W.S., postanowieniem z dnia [...] marca 2010 r., nr [...] utrzymał w mocy postanowienie [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] stycznia 2009 r., nr [...] wyjaśniające przebieg granicy grodziska zwanego "[...]" lub "[...]" w miejscowości A., gm. K.
Zaskarżone postanowienie zostało wydane w następującym stanie sprawy.
W.S. w dniu [...] lutego 2008 r., jako podstawę działania wskazując art. 28 ust. 2 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, złożył wniosek o geodezyjne wyznaczenie i wskazanie granic obiektu określanego jako "[...]" lub "[...]", wpisanego do rejestru zabytków województwa [...] pod numerem [...]. We wniosku podniósł, że przedmiotowa nieruchomość została wpisana do rejestru zabytków dwiema decyzjami: z dnia [...] maja 1958 r. oraz z dnia [...] grudnia 1967 r., a decyzje te nie są jednoznaczne w kwestii położenia przedmiotowego zabytku. W zależności od ich interpretacji obiekt znajduje się na terenie będącym własnością wnioskującego bądź Gminy K. Zdaniem wnioskodawcy wątpliwości, co do lokalizacji zabytkowego obiektu uniemożliwiają wykonywanie obowiązków wynikających z treści art. 5 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami.
[...] Wojewódzki Konserwator Zabytków w B. postanowieniem z dnia [...] maja 2008 r., nr [...], postanowił sprostować z urzędu oczywistą omyłkę w decyzji Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w [...] z dnia [...] grudnia 1967 r., nr [...], w ten sposób, że zdanie: "Zewnętrzny skraj fosy i granice działki nr [...] wytyczają granice terenu zabytkowego" zastąpił zdaniem: "Zewnętrzny skraj fosy znajdujący się na działce nr [...] wytycza granice terenu zabytkowego". Ponadto wyjaśnił treść tej decyzji wskazując, że "grodzisko wpisane do rejestru zabytków położone jest na dwóch działkach o obecnych nr geod. [...] i [...] i ma kształt owalny. Granicę w/w grodziska stanowi granica fosy biegnąca w odległości 15 m od korony wału grodziska". Dodatkowo granicę obszaru wpisanego do rejestru zabytków oznaczono na załączniku graficznym, stanowiącym integralną część postanowienia.
Od powyższego postanowienia W.S. złożył zażalenie wskazując, że dokonane przez [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków sprostowanie decyzji zmienia jej sens i sentencję i skutkuje przesunięciem granic zabytku, co nie jest możliwe w trybie sprostowania.
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego postanowieniem z dnia [...] listopada 2008 r., nr [...] uchylił zaskarżone postanowienie w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji. W uzasadnieniu organ stwierdził, że postanowienie [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] maja 2008 r. prostujące z urzędu oczywistą omyłkę w decyzji Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w [...] z dnia [...] grudnia 1967 r., wykracza poza żądanie strony, która wniosła o geodezyjne wyznaczenie i wskazanie granic zabytku, a nadto zmieniło rozstrzygnięcie decyzji, co nie powinno mieć miejsca. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego wskazał również, że organ pierwszej instancji wyjaśnił którędy przebiega faktyczna granica zabytkowego obiektu, ale nie podał na jakiej podstawie wyznaczył jej przebieg, sytuując grodzisko na dwóch działkach geodezyjnych. Zalecił jednocześnie, by w trakcie ponownego rozpatrywania sprawy organ pierwszej instancji oparł się na podziałach geodezyjnych działek obowiązujących w dniu wpisania obiektu do rejestru zabytków, a ustalone na tej podstawie granice zabytku naniósł na mapę obrazująca aktualny podział działek.