Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tomasz Szmydt (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Elżbieta Lenart Sędzia WSA Bożena Marciniak Protokolant referent stażysta Joanna Berbecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 stycznia 2017 r. sprawy ze skargi K. K. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] kwietnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego oddala skargę.
K. K. złożył skargę na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] kwietnia 2016 r. Nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju nr [...] z dnia [...] czerwca 2015 r.
Powyższa decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Minister Infrastruktury i Rozwoju decyzją nr [...] z dnia [...] czerwca 2015 r. umorzył postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej nr [...] z dnia [...] lipca 1955 r. oraz utrzymanego nią w mocy orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w W. nr [...] z dnia [...] kwietnia 1955 r. odmawiającego przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości w. położonej przy ul. [...] i jednocześnie stwierdzającego, że wszystkie budynki/fragmenty znajdujące się na powyższym gruncie przeszły na własność Skarbu Państwa w części dotyczącej nieruchomości hip. nr[...].
Minister Infrastruktury i Rozwoju stwierdził, iż wbrew twierdzeniu wnioskodawcy, złożony wniosek dekretowy, a co za tym idzie, odmowne orzeczenia dekretowe nie dotyczyły ani nieruchomości hip. nr [...].
W dniu 21 lipca 2015 r. do Ministerstwa Infrastruktury i Rozwoju, w terminie określonym w art. 129 § 2 k.p.a., wpłynął wniosek K. K., D. K. oraz M. K. o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej ww. decyzją z dnia [...] czerwca 2015 r.
Skarżący zarzucali, iż organ bezzasadnie umorzył postępowanie administracyjne, bowiem w dacie wejścia w życie dekretu z 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279) nieruchomość ozn. nr hip. [...] stanowiła w dalszym ciągu całość na gruncie z pozostałą nieruchomością[...]. Ponadto nikt nie miał wiedzy w momencie przejmowania tej nieruchomości to znaczy ani Prezydium Rady [...] ani kuratorzy M. K., że część tej nieruchomości została przed wybuchem wojny wydzielona geodezyjnie choć w dalszym ciągu stanowiła na gruncie całość jako D.
Równocześnie wnioskodawcy wskazali, że organy dekretowe naruszyły przepisy Rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o postępowaniu administracyjnem (Dz. U. Nr 36, poz. 341) tj. art. 77 stanowiący, iż błędne pouczenie strony, co do dalszego toku instancji nie może szkodzić stronie, która do niego się zastosowała. Zdaniem bowiem skarżących orzeczenie administracyjne z dnia [...] kwietnia 1955 r., w którym wymieniono jakie nieruchomości przejmuje się na rzecz Skarbu Państwa nie wspominając o nieruchomości oznaczonej jako hip.[...], podczas gdy tylko do nieruchomości przejętych przez Skarb Państwa ściśle wymienionych w orzeczeniu administracyjnym, przysługiwało na podstawie art. 7 ust. 1 dekretu prawo złożenia wniosku dekretowego (...) Dlatego złożenie wniosku dekretowego przez kuratorów w zakresie ściśle określonym przez orzeczenie administracyjne o przejęciu nieruchomości, nie mogło wówczas jak również i obecnie szkodzić stronie, która się do niego zastosowała.
Przy ponownym rozpoznaniu sprawy organ wskazał, że podstawą prawną decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej nr [...]z dnia [...] lipca 1955 r. oraz utrzymanego nią w mocy orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w W. z dnia [...] kwietnia 1955 r. odmawiającego przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości w. położonej przy ulicy [...] są przepisy dekretu z dnia 26 października 1945r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279).