Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. w przedmiocie podatku akcyzowego za lipiec 2009 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Daria Gawlak-Nowakowska Sędziowie: Sędzia WSA Barbara Ciołek (sprawozdawca) Sędzia WSA Aleksandra Sędkowska Protokolant: specjalista Paulina Wódka po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 23 kwietnia 2018 r. sprawy ze skargi L.Z. o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego zakończonego prawomocnym postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 19 grudnia 2016 r., sygn. akt I SA/Wr 1110/16 odrzucającym skargę L.Z. o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego zakończonego prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 30 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 566/11 w sprawie ze skargi L.Z. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego za lipiec 2009 r. I. wznawia postępowanie sądowoadministracyjne zakończone prawomocnym postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 19 grudnia 2016 r., sygn. akt I SA/Wr 1110/16; II. uchyla postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 19 grudnia 2016 r., sygn. akt I SA/Wr 1110/16 odrzucające skargę III. wznawia postępowanie sądowoadministracyjne zakończone prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 30 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 566/11; IV. uchyla wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 30 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 566/11; V. uchyla decyzję Dyrektora Izby Celnej we W z dnia [...], nr [...]; VI. zasądza na rzecz L.Z. od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W kwotę 1.353 (słownie: jeden tysiąc trzysta pięćdziesiąt trzy) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6111 Podatek akcyzowy
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek akcyzowy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inne
Uzasadnienie strona 1/7

1. Postępowanie przed Sądem pierwszej instancji.

1.1. Pismem z dnia 14 listopada 2017 r. L.Z. (dalej: Skarżący/Strona) wystąpił z wnioskiem o rozpoznanie skargi o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego na podstawie art. 282 § 1 w zw. z art. 280 § 1 i § 2 oraz art. 281 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017r., poz. 1369 ze zm.; dalej: ppsa) oraz w świetle uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z dnia 16 października 2017r., I FPS 1/7, CBOSA. W uzasadnieniu wniosku odwołano się do treści ww. uchwały wskazującej, że podstawą wznowienia postępowania, o której mowa w art. 272 § 3 ppsa może być orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) wydane w trybie pytania prejudycjalnego, nawet jeżeli to orzeczenie nie zostało doręczone stronie wnoszącej skargę o wznowienie postępowania. Skarżący zauważył, że w sprawie została odrzucona skarga oparta na podstawie art. 272 § 3 ppsa. W świetle powyższej uchwały odrzucenie jej w oparciu o art. 280 § 1 ppsa nie było uzasadnione, gdyż wbrew stanowisku Sądu zawartym w postanowieniu o odrzuceniu skargi o wznowienie postępowania skarga ta została oparta na ustawowej podstawie wznowienia. W świetle art. 280 § 2 ppsa wskazana uchwała NSA co najmniej uprawdopodabnia dopuszczalność wznowienia postępowania sądowego. Odniesiono się do postanowienia SN z dnia 14 stycznia 1999r., II UKN 417/98, w którym uznano, że odrzucenie skargi o wznowienie postępowania w trybie art. 410 § 1 i art. 411 ustawy z dnia 17 listopada 1964r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2016r., poz. 1822 ze zm.) może nastąpić tylko wtedy, gdy skarga nie opiera się na ustawowej przesłance wznowienia, nie zaś gdy podstawa ta nie jest merytorycznie uzasadniona. Wskazano, że na obecnym etapie sprawa nie była rozpatrywana merytorycznie, a uchwała NSA wskazana na wstępie w zaistniałym stanie faktycznym co najmniej uprawdopodabnia dopuszczalność wznowienia. Ponadto orzeczenie w przedmiocie odrzucenia skargi nie jest rozstrzygnięciem wydanym na skutek skargi o wznowienie co do meritum sprawy (zasadności wznowienia i jego skutków). Dlatego nie dotyczy go zakaz wyrażony w art. 285 ppsa.

1.2. W piśmie procesowym z dnia 2 lutego 2018r. doprecyzowano, że wniosek dotyczy skargi o wznowienie postępowania zakończonego postanowieniem WSA we Wrocławiu z dnia 19 grudnia 2016r., I SA/Wr 1110/16, CBOSA. Podstawą prawną wznowienia jest art. 285 § 2 ppsa w zw. z art. 272 § 3 ppsa, art. 280 § 1 i § 2 ppsa oraz art. 281 ppsa. Powtórzono argumenty zawarte we wniosku. Uzupełniono je ponadto o inne argumenty przemawiąjące za przyjęciem prawa jednostki do wznowienia postępowania sądowego ze względu na sprzeczność prawomocnego wyroku z prawem Unii Europejskiej. Mowa o : zapewnieniu skutecznego środka prawnego realizacji praw jednostki do podjęcia przez organy państwowe wszelkich możliwych działań mających na celu wyeliminowanie rozstrzygnięć niezgodnych z prawem unijnym; możliwości odpowiedniego wykorzystania procedury istniejącej w prawie krajowym (wznowienia postępowania sądowego ze względu na późniejszy wyrok TK), a wykazującej zbieżność z celami, charakterem oraz skutkami orzeczeń wydawanych w trybie prejudycjalnym; gwarancji równego traktowania jednostek, niezależnie od tego, czy w ich sprawie wystąpiono z pytaniem prejudycjalnym czy też nie; zapewnieniu możliwości wzruszania prawomocnych wyroków sądów administracyjnych w celu realizacji zasady skuteczności orzeczeń TSUE; stosowaniu jednolitego środka procesowego umożliwiającego realizacje praw wywodzonych z prawa unijnego niezależnie od tego czy chodzi o sprawy, do których zastosowanie ma ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017r., poz. 201 ze zm.; dalej: O.p.) czy też ustawa z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017r., poz. 1257 ze zm.); uzależnienie możliwości wzruszenia rozstrzygnięcia niezgodnego z prawem UE od wyczerpania środków zaskarżenia w postępowaniu administracyjnym; zminimalizowanie ryzyka odpowiedzialności odszkodowawczej. Odwołano się do uchwał NSA składu 7 sędziów z dnia 26 października 2009r., I OPS 10/09 i z dnia 28 czerwca 2010r., II GPS 1/10, CBOSA oraz wyroku TK z dnia 27 października 2004r., SK 1/04, OTK-A 2004/9/96 i wyroków TSUE.

Strona 1/7
Inne orzeczenia o symbolu:
6111 Podatek akcyzowy
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek akcyzowy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inne