Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Świetlikowski, Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Radom (sprawozdawca), Sędzia WSA Marta Semiczek, Protokolant Agnieszka Wróblewska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 13 grudnia 2011 r. sprawy ze skargi A Spółka z o.o. z/s w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku od gier za luty 2011 r. oddala skargę.
Przystępując do rozstrzygania, Sąd przyjął stan faktyczny i prawny sprawy j/n.
Skarżoną decyzją Dyrektor Izby Celnej we W. (dalej: Dyrektor Izby Celnej) nie uwzględnił odwołania i utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego we W. (dalej: Naczelnik Urzędu Celnego), określającą A sp. z o. o. z/s w W. (dalej: spółka/strona/skarżąca) - za luty 2011 r. - zobowiązanie w podatku od gier z tytułu użytkowania automatów o niskich wygranych w wysokości 24.000 zł.
Jako podstawę prawną podjętego rozstrzygnięcia organ odwoławczy powołał art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm. - dalej: O.p.).
Z akt sprawy wynika, że - według Naczelnika Urzędu Celnego - w deklaracji dla podatku od gier za luty 2011 r. spółka wykazała błędną kwotę tego podatku z tytułu użytkowania 12 automatów do gier o niskich wygranych. Mając na uwadze fakt, iż strona nie odpowiedziała na wezwanie do skorygowania deklaracji, w/w organ wszczął postępowanie w sprawie określenia zobowiązania w podatku od gier za luty 2011 r.
Decyzją z [...] maja 2011 r. (nr [...]), Naczelnik Urzędu Celnego określił spółce za luty 2011 r. zobowiązanie w podatku od gier w kwocie 24.000 zł. Organ pierwszej instancji powołał się na zapis art. 139 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201, poz. 1540 ze zm. - dalej: u.g.h.) stanowiący, że podatnicy prowadzący działalność w zakresie gier na automatach o niskich wygranych uiszczają podatek od gier w formie zryczałtowanej w wysokości 2.000 zł miesięcznie od gier urządzanych na każdym automacie. Wskazał, iż w sprawie - w badanym okresie - podatkiem od gier objętych było 12 automatów, co nakazuje uiszczenie podatku w kwocie 24.000 zł (12 x 2.000). Organ stwierdził, że odprowadzając podatek od gier w wysokości 8.502 zł (przyjmując stawkę stanowiącą równowartość 180 euro miesięcznie od każdego automatu) spółka zaniżyła ten podatek.
W odwołaniu strona zarzuciła w/w decyzji naruszenie:
1) art. 2 Konstytucji RP w związku z art. 129 ust. 1 i art. 139 ust. 1 u.g.h.;
2) art. 32 ust. 1 Konstytucji RP w powiązaniu z art. 129 ust. 1 i art. 139 ust. 1 u.g.h.;
3) art. 20 i art. 22 Konstytucji RP w związku z art. 129 ust. 1 i art. 139 ust. 1 u.g.h.;
4) art. 187 § 1 O.p.;
5) art. 21 § 1 pkt 1 oraz § 3 O.p.;
6) prawa unijnego poprzez niezgłoszenie do notyfikacji - zawartych w u.g.h. - przepisów technicznych.
Autor odwołania uzasadniał, iż - obowiązujący od 1 stycznia 2010 r. - przepis art. 139 u.g.h. jest sprzeczny z przepisami Konstytucji RP, a ponadto został wprowadzony z naruszeniem przepisów prawa wspólnotowego. Wyraził stanowisko, że - z uwagi na powyższe - w sprawie zastosowanie winna znaleźć stawka podatku od gier obowiązująca do końca 2009 r. (180 euro od każdego automatu).
Po rozpatrzeniu sprawy w trybie odwoławczym - decyzją z [...] sierpnia 2011 r. (nr [...]) - Dyrektor Izby Celnej nie uwzględnił odwołania i decyzję organu pierwszej instancji utrzymał w mocy.
Według organu odwoławczego - wbrew stanowisku strony - prowadząc postępowanie w sprawie organ pierwszej instancji uczynił zadość wszelkim zasadom procesowym, m. in. zrealizował - wynikający z art. 122 w związku z art. 187 O.p. -obowiązek wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy w stopniu koniecznym do jej rozstrzygnięcia, wcześniej w sposób wyczerpujący gromadząc materiał dowodowy. Stwierdził organ, iż oceniając zebrane dowody Naczelnik Urzędu Celnego nie naruszył granic ich swobodnej oceny, wyznaczonych przez art. 191 O.p.