W ramach prowadzonego postępowania w zakresie orzeczenia odpowiedzialności podatkowej płatnika niezbędne jest uprzednie wykluczenie winy podatnika za niepobranie danej należności. Dopiero poczynienie przez organy podatkowe ustaleń odnośnie braku negatywnej przesłanki do orzeczenia o odpowiedzialności płatnika, przewidzianej w art. 30 par. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, pozwala organowi na wydanie rozstrzygnięcia w stosunku do osoby płatnika. Jakkolwiek pod względem charakteru prawnego decyzja o odpowiedzialności podatkowej płatnika jest zbliżona do decyzji określających wysokość zobowiązania podatkowego wydawanych na podstawie art. 21 par. 3 Ordynacji podatkowej, to w decyzji o odpowiedzialności podatkowej płatnika organ podatkowy określa jedynie wysokość nie pobranego lub pobranego, a nie wpłaconego podatku, a nie całość zobowiązania za dany rok podatkowy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Gerard Czech Sędziowie: Sędzia WSA Grzegorz Gocki (spr.) Asesor sądowy Marzena Łozowska Protokolant sekr. sąd. Joanna Zamojska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 maja 2004 r. sprawy ze skargi A sp. z o.o. w Ż. na decyzję Izby Skarbowej w O. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie określenia zaległości podatkowej z tytułu opłaty skarbowej za 1998 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzająca ją decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w O. z dnia [...], Nr [...], II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana w całości, III. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w O. na rzecz skarżącej kwotę 3.162 zł (słownie: trzy tysiące sto sześćdziesiąt dwa) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Przedmiotem skargi jest decyzja Izby Skarbowej w O. z dnia [...] o nr [...], wydana na podstawie art. 233 §1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.) którą utrzymano w mocy decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w O. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania oraz zaległości podatkowej z tytułu opłaty skarbowej od dokumentów przewozowych wystawionych w 1998 r. na rzecz osób krajowych i zagranicznych.
W wyniku kontroli skarbowej przeprowadzonej w Spółce z o.o. A w Ż. w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i terminowości wypacania należności z tytułu opłaty skarbowej stwierdzono, że jednostka nie obliczała oraz nie pobierała i nie wpłacała na rachunek właściwego urzędu skarbowego należnej opłaty skarbowej od dokumentów przewozowych (biletów) wystawianych w 1998 r. przez zagraniczny oddział Spółki w S. (Niemcy) w ramach prowadzonej usługi międzynarodowego przewozu osób w ruchu lądowym na trasie Nr [...] [...] - [...].
Konsekwencją stwierdzenia przez organ podatkowy nieprawidłowości w rozliczeniu opłaty skarbowej od wystawianych dokumentów przewozu było określenie Spółce za 1998 r. opłaty skarbowej należnej od dokumentów przewozowych wystawionych na rzecz osób krajowych i zagranicznych w kwocie 118.868,40 zł., zaległości w opłacie skarbowej w kwocie 37.350,90zł. wraz z odsetkami za zwłokę na dzień wydania decyzji organu I instancji w kwocie 37.704,60zł.
Zgodnie z obowiązującymi uregulowaniami art. 1 ust 1 pkt 3 lit"c" w związku z art. 10 ust 1 pkt 14 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. nr 4, poz. 23 z zm.) opłacie skarbowej podlegały dokumenty przewozowe wystawione przez przewoźnika mającego w Polsce siedzibę lub działającego przez swoje przedstawicielstwo (pełnomocnika, agenta), a podstawę do obliczenia zobowiązania z tytułu opłaty skarbowej stanowiły kwoty należności za przewóz i inne świadczenia, do których przewoźnik się zobowiązał.
Przewoźnik, jako płatnik opłaty skarbowej należnej od dokumentów przewozowych (biletu) w myśl art. 12 ust 1 pkt 2 ustawy, obowiązany był do jej obliczenia, pobrania oraz uiszczenia na rzecz właściwego urzędu skarbowego.
Ponieważ jak ustalono w toku przeprowadzonego postępowania dowodowego Oddział Spółki A w Ż. usytuowany na terenie Niemieckiej Republiki Federalnej w S. nie posiadał własnej osobowości prawnej, Spółka obowiązana była do regulowania opłaty skarbowej od dokumentów przewozowych wystawianych na wszystkie trzy prowadzone przez nią linie komunikacji drogowej, w tym także na linię międzynarodową [...] - [...] obsługiwaną przez jej Oddział w S.
Decyzja ta stała się przedmiotem odwołania, w którym skarżąca Spółka zarzuciła wydanie jej z rażącym naruszeniem przepisów Ordynacji podatkowej podnosząc, że zgodnie z art. 121 powyższej ustawy postępowanie podatkowe powinno być prowadzone w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych, a zastosowanie się przez podatnika do urzędowej interpretacji prawa podatkowego, w myśl art. 14 § 6 ustawy nie może wywoływać w stosunku do niej negatywnych następstw.