Umowa o pracę zawarta przez prezesa jednoosobowego zarządu jednoosobowej spółki z o.o. z dyrektorem spółki, będącym tą samą osobą, jako sprzeczna z prawem, jest nieważna i nie rodzi skutków prawnych.
oddala skargę.
Przedsiębiorstwo usługowo-handlowo-produkcyjne spółka z o.o. wniosło skargę na decyzję izby skarbowej z 10 września 1996 r., którą uchylono decyzję urzędu skarbowego z 28 maja 1996 r. o wymiarze podatku dochodowego za 1994 r. w kwocie 3.517,20 zł /po denominacji/ i określono wielkość tego zobowiązania na 2.876 zł.
Spółka prowadziła od 1991 r. działalność w zakresie usług: poradnictwa w dziedzinie konwencjonalnych i niekonwencjonalnych technik samoleczenia oraz profilaktyki zdrowia fizycznego i psychicznego, gimnastyki korekcyjnej i leczniczej, masaży i biomasaży, poradnictwa w dziedzinie psychologii, psychoterapii, fizykoterapii, a także działalności handlowej - obrót środkami do pielęgnacji urody, higieny i profilaktyki zdrowia oraz urządzeń technicznych służących do tych celów; produkcji artykułów zielarskich i spożywczych w ramach tzw. zdrowej żywności.
W wyniku kontroli przeprowadzonej przez inspektora urzędu kontroli skarbowej oraz postępowania podatkowego wszczętego na żądanie podatnika zakwestionowano uznanie szeregu wydatków za koszt uzyskania przychodu, m.in. wydatków na: delegacje służbowe dyrektora spółki, wynagrodzenia dyrektora, składki ZUS od tych wynagrodzeń, zakup projektu koncepcji zabudowy szeregowej domków jednorodzinnych.
Od decyzji organu I instancji spółka wniosła odwołanie twierdząc, że rozstrzygnięcie to narusza art. 16 ust. 1 pkt 35, 38 i 41 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./, ponieważ wszystkie zakwestionowane wydatki stanowiły koszt uzyskania przychodu.
Izba skarbowa zmniejszyła zaskarżoną decyzją wymierzony podatek dochodowy za 1994 r. przyjmując, że wydatki na zakup kozaków damskich i biletu miesięcznego MPK stanowiły koszt uzyskania przychodu, gdyż były świadczeniem w naturze na rzecz pracowników. Uznano za taki koszt również zwrot kosztów podróży dyrektora spółki. Co do pozostałych zakwestionowanych wydatków stanowisko urzędu skarbowego uznano za prawidłowe.
W skardze zarzucono naruszenie:
- art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;
- art. 13, art. 80, art. 86 par. 1, art. 94 pkt 5 i art. 79 kodeksu pracy, a także art. 58 kodeksu cywilnego;
- art. 4 ustawy o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń społecznych przez nieuznanie wynagrodzenia i składek ZUS od wynagrodzenia Andrzeja O. - dyrektora spółki - za koszty uzyskania przychodu, w drodze błędnego ustalenia, że wobec nieważności umowy o pracę pracownik nie ma prawa do wynagrodzenia za wykonaną pracę, a zakład pracy nie jest zobowiązany do zapłaty za wykonaną pracę;
- art. 16 ust. 1 pkt 41 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, art. 34 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414/ i par. 30 ust. 2 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 stycznia 1991 r. w sprawie zasad prowadzenia rachunkowości przez niezaliczenie do kosztów uzyskania przychodów kosztu zakupu projektu koncepcji zabudowy szeregowej domków jednorodzinnych w następstwie błędnego założenia, że projekt ten jest dokumentacją projektową inwestycji;