Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Świetlikowski (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Maria Tkacz-Rutkowska, Sędzia WSA Zbigniew Łoboda, Protokolant Edyta Luniak, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 23 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi A sp. z o.o. z siedzibą w P. oraz B z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. orzeka, że akt wymieniony w pkt I nie podlega wykonaniu; III. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej we W. na rzecz strony skarżącej kwotę [...] (słownie: [...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Przystępując do rozstrzygania, Sąd przyjął stan faktyczny i prawny sprawy jn.
Naczelnik D. Urzędu Skarbowego we W. (dalej: Naczelnik DUS) - decyzją z [...] listopada 2010 r. - określił solidarnie zobowiązanym (skarżącym): A sp. z o.o. z siedzibą w P. (dalej: A) i B A.G. z siedzibą w W. (dalej: "VAG") zobowiązanie w podatku od czynności cywilnoprawnych (dalej: p.c.c.) z tytułu zawarcia [...] maja 2002 r. umowy pożyczki w kwocie [...] zł, odmawiając stwierdzenia nadpłaty w wysokości [...] zł oraz stwierdzając nadpłatę w kwocie [...] zł.
Jak wynikało z akt sprawy, skarżące spółki zawarły [...] maja 2002 r. umowę pożyczki, przy czym spółka niemiecka (B) była udziałowcem spółki polskiej (A). Sporządzając umowę notariusz pobrał od niej p.c.c. w kwocie [...] zł. Pismem z dnia 7 kwietnia 2005 r. A wystąpił do Naczelnika DUS z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w p.c.c., m.in. z tytułu zawarcia ww. umowy pożyczki. Podniósł, że pożyczki udzielane jemu na przestrzeni lat 2001-2002 przez B stanowiły usługi pośrednictwa finansowego, które na mocy art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r.
o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. nr 11, poz. 50 ze zm. - dalej: "u.p.t.u.") w zw. z załącznikiem nr 2 do tej ustawy, podlegały zwolnieniu od podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT), co znajduje potwierdzenie w opinii Urzędu Statystycznego w Ł., wyrażonej w piśmie z dnia 7 marca 2005 r. Zgodnie z tą opinią, czynności dokonywane między podmiotami będącymi podatnikami podatku VAT klasyfikowane są pod kodem PKWiU 65.22.10-00.90 jako "usługi udzielania pożyczek, świadczone poza systemem bankowym, pozostałe".
Zdaniem A, z uwagi na to, że jest on podatnikiem podatku VAT, zawarta z jego udziałem umowa pożyczki nie podlega p.c.c., co znajduje uzasadnienie prawne w treści art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. nr 86, poz. 959 ze zm. - dalej: "u.p.c.c."). W konsekwencji pobrany od tej czynności podatek winien zostać zwrócony.
Rozpatrując wniosek A, organ I instancji nie podzielił zawartej w nim opinii, wydając w tym zakresie decyzję, która - z uwagi na uchybienia procesowe - została uchylona przez organ odwoławczy, podobnie jak dwie kolejne decyzje tego organu. Wykonując zalecenia organu odwoławczego, organ I instancji - postanowieniem z [...] października 2007 r. - wszczął postępowanie podatkowe w zakresie p.c.c. w stosunku do A, zaś postanowieniem z [...] lipca 2008 r. wobec B. W wyniku kolejnego uchylenia decyzji, Naczelnik DUS wydał powołaną na wstępie decyzję skierowaną do solidarnie zobowiązanych spółek, określając zobowiązanie w p.c.c. z tytułu zawartej [...] maja 2002 r. umowy pożyczki, odmawiając stwierdzenia nadpłaty we wnioskowanym zakresie i stwierdzając jej wysokość w niższej kwocie.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wskazał, że w myśl art. 1 ust. 3 pkt 4 u.p.c.c. pożyczki udzielone spółce przez wspólników (akcjonariuszy) są traktowane jak zmiany umowy spółki, które pozostają poza zakresem regulacji u.p.t.u., dlatego też nie mogą one korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u. Będąc zaś czynnością neutralną z punktu widzenia u.p.t.u., będą one podlegały opodatkowaniu p.c.c., co czyni wniosek o stwierdzenie nadpłaty w p.c.c. bezzasadnym.