Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 marca 2002 r. /P 7/00/ prowadzi do wniosku, że art. 35 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie mógł stanowić podstawy do wydania przez Ministra Finansów nie tylko badanego przez Trybunał Konstytucyjny rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 5 stycznia 1998 r. w sprawie podatku akcyzowego, ale także i późniejszych rozporządzeń w sprawie zakresu podmiotowego podatku akcyzowego.
I SA/ Wr 4352/02 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 1 grudnia 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Zbigniew Łoboda Sędziowie: Sędzia WSA Ludmiła Jajkiewicz Sędzia WSA Andrzej Cisek-sprawozdawca Protokolant Edyta Luniak po rozpoznaniu w dniu 10 listopada 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi C. P. na decyzję Izby Skarbowej we W. - Ośrodek Zamiejscowy w J. G. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty podatku akcyzowym od stycznia 2000 r. do września 2001 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Urzędu Skarbowego w Z. z dnia [...] (nr [...] II. orzeka, że decyzje wymienione w punkcie I nie podlegają wykonaniu, III. zasądza od Izby Skarbowej we W. 12 328,73 zł słownie: dwanaście tysięcy trzysta dwadzieścia osiem 73/100 zł) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z dnia [...] (nr [...]) Izba Skarbowa we W. Ośrodek Zamiejscowy w J. G. po rozpatrzeniu odwołania Pana C. P. od decyzji Urzędu Skarbowego w Z. z dnia [...]nr [...]odmawiającej stwierdzenia nadpłaty z tytułu podatku akcyzowego za okres od stycznia 2000 r. do września 2001 r. w wysokości [...]wraz z odsetkami za zwłokę w kwocie [...]- utrzymała w mocy decyzje organu I instancji.
Skarżący domagał się stwierdzenia nadpłaty za powyższy okres we wniosku z dnia [...] twierdząc, iż wymieniona kwotę podatku akcyzowego od sprzedaży gazu służącego do napędu pojazdów samochodowych deklarował i uiszczał nienależnie. Jednocześnie Skarżący wnosił o zaliczenie nadpłaconego podatku na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych. W uzasadnieniu wniosku powoływał się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego (sygn. akt P.7/2000 z dnia 6 marca 2002 r.) orzekający o niezgodności przepisu § 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 5 stycznia 1998 r. w sprawie podatku akcyzowego z art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Organ I instancji stwierdził, iż w przedmiotowej sprawie nie występuje nadpłata w rozumieniu art. 72 § 1 pkt. 1 Ordynacji podatkowej, gdyż nie można powiedzieć, że podatek akcyzowy od sprzedaży gazu został uiszczony nienależnie. Organ I instancji stwierdził, iż skoro strona skarżąca dokonywała, sprzedaży wyrobu akcyzowego wymienionego w poz. 21 załącznika Nr 6 do ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U Nr 11, póz. 50 ze zm.), to zgodnie z jej art. 34 ust. 1 wykonywane czynności podlegały opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. Stwierdził takie, iż wyrok Trybunału Konstytucyjnego orzekający niezgodność § 16 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie podatku akcyzowego z art. 217 Konstytucji RP nie daje podstawy do zwrotu podatku akcyzowego uiszczonego na podstawie przepisu, który do czasu wydania orzeczenia był obowiązujący i musiał być stosowany zarówno przez podatników jak i organy podatkowe.
3
Sygnatura akt I SA/Wr 4352/02
Ponadto organ I instancji wyraził pogląd, iż powoływanego wyroku Trybunału Konstytucyjnego dotyczącego rozporządzenia z 1998 r. nie można odnosić do przedmiotowej sprawy, w której obowiązek podatkowy oparty był na przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie podatku akcyzowego.
Z powyższym stanowiskiem nie zgodził się pełnomocnik strony skarżącej, który w odwołaniu od decyzji organu I instancji wskazywał, iż wyrok Trybunału Konstytucyjnego należy stosować także do kolejnych rozporządzeń nakładających obowiązek w podatku akcyzowym na sprzedawców gazu płynnego tankujących samochody oraz napełniających butle turystyczne do 5 kg na podstawie delegacji zawartej w art. 35 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Wszystkie te przepisy są bowiem niezgodne z art. 217 Konstytucji wymagającym określenia podmiotu i związanego z nim przedmiotu opodatkowania w drodze ustawy. Zdaniem pełnomocnika winno to skutkować uwzględnieniem wniosku i zwrotem nadpłaconego podatku.