Sprawa ze skargi na decyzję Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w W. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Ryszard Pęk - spr Sędziowie: Sędzia WSA Katarzyna Radom Sędzia WSA Dariusz Skupień Protokolant: Katarzyna Gierczak po rozpoznaniu w dniu 5 maja 2005 r. sprawy ze skargi T. K. na decyzję Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Urzędu Skarbowego w Ś. z dnia [...] (nr [...]). 2. stwierdza, iż powyższe decyzje nie podlegają wykonaniu. 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej we W. na rzecz skarżącego kwotę 5.889,50 (słownie: pięć tysięcy osiemset osiemdziesiąt dziewięć 50 /00 złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/9

Zaskarżoną decyzją Izba Skarbowa we W. Ośrodek Zamiejscowy w W., po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez Z. P., utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w Ś. z dnia [...] (nr [...]) określającą zaliczkę miesięczną na podatek dochodowy od osób fizycznych za styczeń 2000 r. w wysokości [...]. W uzasadnieniu tej decyzji Izba Skarbowa wyjaśniła, iż Z. P. - prowadzący działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej PPU A", która posiadała status zakładu pracy chronionej - wpłacił w dniu [...]na konto Urzędu Skarbowego w Ś. kwotę [...]deklarując (na dowodzie wpłaty), iż stanowi ona zaliczkę miesięczną na podatek dochodowy za styczeń 2000 r., nie składając jednak deklaracji PIT - 5 za ten miesiąc. W związku z powyższym Urząd Skarbowy przeprowadził kontrolę spółki cywilnej "A w celu ustalenia podatnikowi wysokości zaliczki na podatek dochodowy za styczeń 2000 r. W następstwie tej kontroli i przeprowadzonego postępowania podatkowego organ I instancji stwierdził, iż podatnik zobowiązany był wpłacić za styczeń 2000 r. zaliczkę na podatek dochodowy w kwocie [...]. W związku z tym, iż podatnik nie złożył deklaracji PIT - 5 za ten miesiąc, Urząd Skarbowy określił zaliczkę miesięczną na podatek dochodowy od osób fizycznych za miesiąc styczeń 2000r. w wysokości [...]. W odwołaniu od tej decyzji podatnik wniósł o jej uchylenie i zarzucił, że Urząd Skarbowy wydał ją z naruszeniem art.21 ust.1 pkt 35 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zgodnie z tym przepisem uzyskiwane przez niego dochody z działalności gospodarczej były wolne od podatku dochodowego. Według strony brak było jakichkolwiek podstaw faktycznych i prawnych do określenia i pobierania zaliczek z tytułu uzyskiwania dochodu z działalności gospodarczej przy zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Ponadto zdaniem podatnika naruszony został art. 14 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej w związku z art. 2 i art. 87 Konstytucji RP. Na poparcie swoich zarzutów podatnik przytoczył fragmenty pisma Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 1999 r. (nr PB 2 /AZ - 0673 - 3734 /99), w którym stwierdzono, że zwolnienie z tytułu zatrudnienia osób niepełnosprawnych, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 35 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przysługuje od 1 stycznia 2000 r. Naruszony także został - zdaniem strony odwołującej się - przepis art.79 § 2 lit.c w związku z art.72 § 1 pkt 1, art.73 i art. 3 pkt 3 Ordynacji podatkowej, ponieważ podatnik osiągnął dochód wolny od podatku i nie będąc zobowiązany do składania zeznań i deklaracji, dokonał wpłaty kwoty nienależnej, która powinna być mu zwrócona, a nadto art. 2 i art. 7 Konstytucji RP w związku z art. 120, art. 122 i art. 127 Ordynacji podatkowej, ponieważ Urząd Skarbowy nie dopełnił obowiązku działania na podstawie prawa i w granicach prawa.

Izba Skarbowa, odnosząc się do przedstawionych wyżej zarzutów nie znalazła podstaw faktycznych i prawnych do uchylenia zakwestionowanej decyzji. W pierwszej kolejności wyjaśniła, iż stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 35 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego były dochody z działalności gospodarczej osób zatrudniających osoby niepełnosprawne, w zakresie i na zasadach określonych w ustawie o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, po zmianach wprowadzonych art. 2 ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. nr 95, poz. 1101), które obowiązują od 1 stycznia 2000 r., nie tylko, że nie określała zasad i warunków zwolnienia od podatku dochodowego (do których odsyłał w/w przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) ale w art. 31 ust. 2 pkt 4 wprost stanowiła, iż zwolnienie podmiotów prowadzących zakłady pracy chronionej od podatków nie dotyczy podatku dochodowego. W związku z powyższym Izba Skarbowa stwierdziła, iż organ pierwszej instancji podjął prawidłowe rozstrzygnięcie w spornej sprawie, ponieważ w sytuacji, gdy dochody podatnika nie były wolne od podatku dochodowego, zobowiązany był on - zgodnie z art. 44 ust. 1 pkt 1, ust. 3, 6 i 6a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do uiszczenia zaliczki za styczeń 2000 r. i w terminie płatności zaliczki złożyć Urzędowi Skarbowemu deklarację PIT - 5 za ten miesiąc. Chybione w ocenie Izby Skarbowej były także pozostałe zarzuty zawarte w odwołaniu, gdyż Urząd Skarbowy oparł swoje rozstrzygnięcie na konkretnych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Zaznaczyła, iż w przedmiotowej sprawie Urząd Skarbowy nie kwestionował, iż strona uzyskuje dochody z działalności gospodarczej prowadzonej w zakładzie posiadającym status zakładu pracy chronionej, zaś zastosowanie się przy rozstrzygnięciach podejmowanych przez organy podatkowe do dokonywanej przez Ministra Finansów na podstawie art. 14 Ordynacji podatkowej do urzędowej interpretacji prawa, nie mogło być utożsamiane z naruszeniem zasady dwuinstancyjności określonej w art. 127 Ordynacji podatkowej.

Strona 1/9