Sprawa ze skargi na decyzję Izby Skarbowej we W. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1996 r.
Sentencja

I SA/ Wr 556/02 WYROK W IMIENIU RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 11 marca 2004 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w następującym składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Mirosława Rozbicka-Ostrowska Sędziowie: Sędzia NSA Barbara Hnatiuk Asesor WSA Marta Semiczek ( sprawozdawca ) Protokolant: Paulina Biernat po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 marca 2004 r sprawy ze skargi B. i B. J. na decyzję Izby Skarbowej we W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1996 r. oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/6

Podatnik B. J. uzyskiwał w 1997 dochody m.in. z udziału - 33% w spółce cywilnej Przedsiębiorstwo Handlowo Usługowe "A". W wyniku kontroli tej spółki, decyzją nr [...] z dnia [...]stwierdzono, iż koszty uzyskania przychodów zostały zawyżone przez wspólników spółki o wartość nakładów poniesionych na modernizację dróg i placu stacji paliw położonej w A. w wysokości [...]. Wobec czego Urząd Skarbowy W. - K. decyzją z dnia [...]określił B. i B. J. należny podatek dochodowy od osób fizycznych za 1996 r. w wysokości [...], zaległość podatkową w kwocie [...]oraz odsetki za zwłokę naliczone na dzień wydania decyzji w wysokości [...].

Nie zgadzając się z decyzją organu podatkowego pierwszej instancji podatnicy wnieśli odwołanie, zarzucając naruszenie przepisów Ordynacji podatkowej jak i ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 ze zm.) o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Izba Skarbowa we W. utrzymała tę decyzję w mocy.

Decyzję Izby Skarbowej strona zaskarżyła do Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu. W dniu 1.03.2000r. zapadł w sprawie wyrok (sygn. akt I SA/Wr 2915/98) uchylający decyzję Izby Skarbowej i poprzedzającą ją decyzję Urzędu Skarbowego W.-K. Powodem uchylenia w/w decyzji było zajęcie przez biegłego rozbieżnych stanowisk w zakresie pojęcia "remont" co miało wpływ na rozstrzygnięcie sprawy. Rozbieżne wypowiedzi rzeczoznawcy winny według Sądu wzbudzić wątpliwości organów podatkowych, skutkujące powołaniem innego biegłego, który zająłby jednoznaczne stanowisko w spornej kwestii uznania prac związanych z nawierzchnią dróg i placów stacji paliw w A. za remont bądź ulepszenie (poprzez modernizację) tych obiektów.

Po przeprowadzeniu dodatkowego postępowania, po w/w orzeczeniu NSA organ podatkowy pierwszej instancji wydał w dniu [...]decyzję określającą należny podatek dochodowy od osób fizycznych za 1996r., zaległość podatkową i odsetki za zwłokę. Decyzja ta w treści była identyczna z decyzją z dnia [...], dlatego w postępowaniu odwoławczym Izba Skarbowa we W. uchyliła decyzję Urzędu Skarbowego w całości i przekazała sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ podatkowy I instancji ze względu na to, iż pomimo zaleceń zawartych w wyroku NSA Urząd Skarbowy W.-K. prowadząc postępowanie nie powołał biegłego celem ostatecznego wyjaśnienia charakteru prac przeprowadzonych na obiektach stacji paliw w A.

W związku z powyższym Urząd Skarbowy W.-K. przeprowadził ponownie postępowanie podatkowe w przedmiotowej sprawie, uwzględniając zarówno dotychczas zebrany materiał dowodowy, w tym: operat szacunkowy sporządzony przez Zakład Usług Techniczno-Handlowych "B" w K. z listopada 1993r., wycenę wartości dróg i placów stacji paliw w A. na dzień [...], opinię biegłego sądowego S. W. wydaną na zlecenie s. c. "A" dotyczącą planowanych prac na nawierzchni stacji paliw w A., faktury wystawione przez PPUH "C" za wykonanie robót na tej stacji paliw, protokół przesłuchania właściciela PPUH "C" E. W., protokół przesłuchania biegłego sądowego S. W., jak również opinię biegłego K. K. wydaną w dniu [...]w sprawie charakteru prac prowadzonych w 1996r. na stacji paliw w A. Mając na uwadze stan faktyczny wynikający z tych dokumentów oraz przepisy prawa podatkowego Urząd Skarbowy stwierdził, że wydatki poniesione przez s. c. "A" w kwocie łącznej [...]poniesione zostały w celu modernizacji i ulepszenia nawierzchni stacji paliw w A., nie stanowiły zatem kosztów uzyskania przychodu spółki. Dochód spółki "A" Urząd Skarbowy obliczył więc w kwocie [...], z czego na podatnika przypadł dochód w kwocie [...]. Pozostałe dochody małżonków i odliczenia z tytułu składek ZUS i wydatków mieszkaniowych Urząd Skarbowy przyjął w kwotach zeznanych. Zaskarżoną przez stronę decyzją Urząd Skarbowy określił należny podatek dochodowy małżonków za 1996 rok w kwocie [...], zaległość w tym podatku w kwocie [...]i odsetki za zwłokę od zaległości podatkowej w kwocie [...].

Strona 1/6