W razie wniesienia odwołania dotyczącego części żądań strony nie rozstrzygniętych w decyzji, organ I instancji powinien potraktować jego treść jako żądanie uzupełnienia decyzji co do rozstrzygnięcia /art. 111 par. 1 Kpa/.
Organ odwoławczy zaś, któremu przedstawiono jednak takie odwołanie, powinien wyjaśnić rzeczywiste intencje strony; w razie popierania odwołania powinien stwierdzić jego niedopuszczalność /art. 134 Kpa/, w razie zaś oświadczenia, że chodzi o żądanie uzupełnienia decyzji organu I instancji - umorzyć postępowanie odwoławcze /art. 138 par. 1 pkt 3 i art. 105 par. 1 i 2 w zw. z art. 140 Kpa/.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Usunięcie zaskarżonej decyzji z obrotu prawnego może nastąpić tylko wówczas, gdy postępowanie sądowe dotyczy podstaw do uznania, że przy wydawaniu zaskarżonej decyzji organy naruszyły prawo w zakresie wskazanym w art. 22 ust. 2 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym z dnia 11 maja 1995 r. /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.
W rozpatrywanej sprawie zaś brak jest podstaw do stwierdzenia takiego naruszenia prawa a w konsekwencji zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy, o której mowa wyżej skarga podlegała oddaleniu.
Poza sporem pozostaje fakt, iż skarżący poza zwrotem nadpłaconej kwoty z tytułu podatku od towarów i usług złożył wniosek o zwrot również odsetek od nadpłaconej kwoty od dnia jej zapłaty tj. 13 sierpnia 1993 r.
Organ I instancji decyzją z dnia 12 stycznia 1996 r. ustalił, iż zwrotowi podlega w całości podatek akcyzowy oraz w części podatek od towarów i usług. Nie orzekł zaś w przedmiocie odsetek od kwot, które podlegały zwrotowi.
Skarżący w złożonym odwołaniu od decyzji I instancji ponowił jedynie żądanie orzeczenia o zwrocie odsetek. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego utrwalił się już pogląd, iż w razie wniesienia odwołania dotyczącego części żądań strony nie rozstrzygniętych w decyzji, organ I instancji powinien potraktować jego treść jako żądanie uzupełnienia decyzji co do rozstrzygnięcia /art. 111 par. 1 Kpa/. Organ odwoławczy zaś, któremu przedstawiono jednak takie odwołanie, powinien wyjaśnić rzeczywiste intencje strony; w razie popierania odwołania powinien stwierdzić jego niedopuszczalność /art. 134 Kpa/, w razie zaś oświadczenia, że chodzi o żądanie uzupełnienia decyzji organu I instancji - umorzyć postępowanie odwoławcze /art. 138 par. 1 pkt 3 i art. 105 par. 1 i 2 w zw. z art. 140 Kpa/ - por. postanowienie SN z dnia 7 lipca 1988 r. - III AZP 10/88 - OSN 1990 nr 9 poz. 116.
Pomimo, iż w rozpoznawanej sprawie nie została wyjaśniona rzeczywista intencja strony zawarta w piśmie procesowym z dnia 5 lutego 1996 r. zaskarżona decyzja nie narusza prawa w stopniu, który uzasadniałby jej uchylenie. Zaskarżoną decyzją bowiem rozstrzygnięto kwestię stanowiącą żądanie podstawowe tj. zwrot nadpłaconego podatku. Kwestia zaś uboczna w niniejszej sprawie tj. żądanie odsetek od nadpłaconej kwoty podatku znalazła swoje rozstrzygnięcie w odrębnej decyzji z dnia 3 kwietnia 1996 r. (...), odnośnie której toczy się aktualnie postępowanie odwoławcze. W tej sytuacji uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu I instancji z uwagi, iż decyzje nie obejmują swoim rozstrzygnięciem żądania w przedmiocie odsetek byłoby rozstrzygnięciem na niekorzyść skarżącego. Zgodnie zaś z art. 51 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym Sąd nie może wydać orzeczenia na niekorzyść skarżącego, chyba że stwierdzi naruszenie prawa skutkujące stwierdzenie nieważności zaskarżonego aktu.
Taka zaś sytuacja w niniejszej sprawie nie zachodzi.
Mając powyższe na uwadze należało uznać skargę za bezzasadną i zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym orzec jak w sentencji.