Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Eugeniusz Christ (spr.), del. Sędzia SO Sędzia WSA Paweł Kornacki, Teresa Randak, Protokolant Paulina Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 kwietnia 2014 r. sprawy ze skargi S. K. (K.) na bezczynność Prezydenta Miasta K. w przedmiocie egzekucji należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów Ordynacji podatkowej 1. stwierdza, że bezczynność w prowadzeniu postępowania miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 2. oddala skargę w przedmiocie wymierzenia grzywny; 3. w pozostałym zakresie umarza postępowanie.
Pismem z dnia 14 sierpnia 2013 r. (data wpływu do organu dnia 16 sierpnia 2013 r.) pan S. K. (dalej skarżący) złożył skargę na bezczynność organu administracji publicznej Prezydenta Miasta K. działającego poprzez Dyrektora Miejskiego Zarządu Ulic i Mostów w K. (dalej organ) wnosząc o zobowiązanie organu do wydania w terminie 7 dni, od otrzymania prawomocnego wyroku, postanowienia w przedmiocie zarzutów skarżącego z dnia [...] dotyczących zajęcia [...] Nr [...], stwierdzenie, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, wymierzenie organowi grzywny w wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.
W uzasadnieniu skargi skarżący podniósł, że organ wystawił przeciwko niemu tytuły wykonawcze w związku z rzekomo nieuiszczeniem opłaty za parkowanie na drogach publicznych miasta K. W związku z opisanymi tytułami Naczelnik Urzędu Skarbowego w Z. wszczął egzekucję i dokonał przedmiotowego zajęcia. W dniu 18 września 2012 r. skarżący wniósł zarzuty na postępowanie egzekucyjne, w szczególności zarzut braku upoważnienia do wystawienia tytułu wykonawczego przez organ. W związku z nierozpoznaniem wskazanych zarzutów, w lutym 2013 r. skarżący wniósł zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie, które nie zostało rozpoznane, podobnie jak nie zostały rozpoznane przedmiotowe zarzuty, mimo zażalenia na niezałatwienie sprawy w terminie. W zaistniałym stanie rzeczy - zdaniem skarżącego - zwłoka organu w rozpoznaniu zarzutów miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, gdyż organ nie rozpatrzył ich pomimo upływu prawie roku od dnia wniesienia, a brak jednocześnie jakichkolwiek przesłanek uzasadniających tak duże opóźnienie, organ wbrew treści art. 35 i 36 k.p.a. w związku z art. 18 ustawy egzekucyjnej przekroczył wszelkie dopuszczalne terminy załatwienia sprawy i nie poinformował strony o przyczynach opóźnienia, organ nie rozpatrzył zarzutów pomimo zażalenia na niezałatwienie sprawy w terminie, zaś w identycznym stanie prawnym w innej sprawie uznał za zasadne identyczne zarzuty postanowieniem z dnia [...]. Z uwagi na to, że zwłoka ma charakter rażący skarżący wniósł o wymierzenie organowi grzywny w maksymalnej wysokości.
W piśmie z dnia 3 września 2013 r. organ wyjaśnił, że w toku przedmiotowej egzekucji zobowiązany (skarżący) złożył wielowątkowe zarzuty oparte na licznych przesłankach z art. 33 ustawy egzekucyjnej, wobec czego wszczęto postępowanie wyjaśniające mające na celu zweryfikowanie prawdziwości tych zarzutów, w trakcie którego zobowiązany złożył zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie w dniu 19 lutego 2013 r. Zgodnie z właściwością zażalenia wraz z aktami postępowania zostało przekazane do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K., które nie rozstrzygnęło sprawy zażalenia, a wierzyciel (organ) nie ma możliwości kontynuowania sprawy do czasu jego rozpatrzenia i zwrotu materiałów postępowania, w tym dowodów potwierdzających okoliczności, z którymi wiąże się fakt powstania z mocy prawa opłaty dodatkowej za parkowanie.