Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodnicząca: Sędzia WSA Bożena Kasprzak (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Joanna Tarno Sędzia WSA Paweł Kowalski Protokolant: Asystent sędziego Maciej Dębski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 stycznia 2017 r. sprawy ze skargi A. M. na przewlekłość postępowania i bezczynność Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. w przedmiocie niezakończenia w terminie postępowania podatkowego dotyczącego odwołania od decyzji w sprawie podatku od towarów i usług za styczeń 2006 r. 1. stwierdza, że Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. dopuścił się przewlekłości w rozpatrzeniu odwołania skarżącego od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ł. z dnia [...] r. nr [...]; 2. stwierdza, że przewlekłe prowadzenie postępowania odwoławczego przez Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. nie miało miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. oddala skargę w pozostałym zakresie; 4. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. na rzecz skarżącego kwotę 340 (trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
A. M. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na bezczynność i przewlekłość postępowania Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. w związku z niezakończeniem w terminie postępowania podatkowego dotyczącego rozpatrzenia odwołania od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ł. z dnia [...] r. w przedmiocie odmowy uchylenia własnej decyzji z dnia [...] r. dotyczącej zobowiązania w podatku od towarów i usług za styczeń 2006 r.
W powyższej skardze podniesiono następujące zarzuty:
- bezczynność oraz przewlekłość postępowania Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. w związku z niezakończeniem w terminie postępowania podatkowego dotyczącego zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za styczeń 2006 r., a przez to naruszenie art. 125 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (dalej jako O.p.) mówiącego o szybkim i wnikliwym działaniu organów podatkowych;
- naruszenie art. 139 § 3 O.p. poprzez niezałatwienie sprawy w prowadzonym postępowaniu odwoławczym w ustawowym terminie 2 miesięcy od dnia otrzymania odwołania przez organ odwoławczy.
W uzasadnieniu wniesionej skargi podniesiono, że realizując wynikający z art. 52 ppsa obowiązek wyczerpania środków zaskarżenia przysługujących przed organem właściwym w sprawie, w dniu 26 września 2016 roku strona złożyła ponaglenie na niezakończenie w ustawowym terminie przez Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. postępowania podatkowego dotyczącego rozpatrzenia odwołania od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ł. z dnia [...] r. nr [...], co skutkuje dopuszczalnością wniesienia skargi do sądu administracyjnego zgodnie z art. 52 § 1 i § 2 ppsa.
W skardze stwierdzono, że przesłanka wynikająca z art. 200 ustawy O.p. nie może być podstawą do przedłużenia terminu postępowania.
Podniesiono, że wskazanie nowego terminu załatwienia sprawy musi być oparte na racjonalnych przesłankach i podstawach gwarantujących efektywną (skuteczną) realizację obowiązku rozstrzygnięcia sprawy przez organ administracji we wskazanym nowym terminie. W przedmiotowej sprawie ową przyczyną była "konieczność zagwarantowania stronie możliwości zrealizowania uprawnień wynikających z art. 200 § 1 O.p." Nie sposób zatem obronić tezę, że z racji faktu, że przyczyną wyznaczenia nowego terminu załatwienia sprawy jest zapewnienie stronie możliwości skorzystania z przysługującego jej prawa, to jest to przyczyna niezależna od organu, która wypełnia przesłankę z art. 139 § 4 O.p.
Następnie podniesiono, że przeszkody dla załatwienia sprawy w terminie muszą istnieć realnie i pojawić się w czasie jej prowadzenia. Wskazano przy tym, że z analizy dostępnych dla strony dokumentów dokumentujących przebieg postępowania organ od momentu otrzymania odwołania do dnia wydania postanowienia o wyznaczeniu terminu do zapoznania się z zebranym materiałem dowodowym (5 września 2016 r.) oraz wydanego kilka dni później ([...]r.) postanowienia o wyznaczeniu nowego terminu załatwienia sprawy, nie podjął żadnych czynności zmierzających do merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy.