Dnia 23 kwietnia 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia NSA Teresa Porczyńska Sędziowie: sędzia NSA Paweł Janicki (spr.) sędzia WSA Bożena Kasprzak Protokolant: asystent sędziego Maciej Dębski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 kwietnia 2010 roku przy udziale sprawy ze skargi E. K.-A. na bezczynność Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. w przedmiocie niezałatwienia we właściwym terminie odwołania od decyzji ustalającej zobowiązanie podatkowe w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2002 1. zobowiązuje Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. do wydania decyzji w przedmiocie zobowiązania podatkowego w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2002 od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów w terminie jednego miesiąca od dnia doręczenia organowi akt administracyjnych wraz z odpisem prawomocnego wyroku; 2. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. na rzecz E. K.-A. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z [...] Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. ustalił E.K. zobowiązanie podatkowe w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2002 r. w kwocie 36.328 zł.
Odwołanie od tej decyzji wpłynęło do Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. 11 września 2008 r. W toku postępowania odwoławczego Dyrektor Izby Skarbowej postanowieniem z 24 lutego 2009 r. włączył do akt sprawy część dokumentów załączonych przez stronę do sprawy, której przedmiotem było określenie zobowiązania podatkowego w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005 r., natomiast postanowieniem z 23 kwietnia 2009 r. włączył do akt dalsze dokumenty zgromadzone w toku prowadzonych wobec strony postępowań za lata 2001 i 2005. Ponadto działając w trybie art. 140 § 1 ustawy z 28 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. nr 8, poz. 60 ze zmianami, dalej "o.p."), organ odwoławczy zawiadamiał stronę o braku możliwości rozpatrzenia odwołania w terminie określonym w art. 139 § 3 o.p. W postanowieniu z 5 marca 2009 r. określił ostateczny termin rozpatrzenia sprawy na 30 czerwca 2009 r., natomiast w postanowieniu z 30 czerwca 2009 r. - na 30 września 2009 r. W kolejnym postanowieniu z 28 września 2009 r. organ odwoławczy uzależnił termin rozpatrzenia odwołania od rozstrzygnięcia przez Naczelny Sąd Administracyjny skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, uchylającego decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. wydaną w przedmiocie ustalenia podatniczce zobowiązania podatkowego w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 r. W ocenie organu odwoławczego ostateczne rozstrzygnięcie sprawy podatkowej dotyczącej 2001 r. będzie miał decydujący wpływ na treść decyzji wydanych wobec podatniczki za następne lata, w tym również za 2002 r.
W ponagleniu z 21 października 2009 r. pełnomocnik strony podniósł, że Dyrektor Izby Skarbowej, wydając kolejne postanowienia o przedłużeniu terminu do załatwienia sprawy, niezasadnie uzależnił rozstrzygnięcie sprawy od rozstrzygnięcia sprawy dotyczącej innego roku podatkowego tj. zobowiązania za 2001 r. Zdaniem pełnomocnika wyroki sądów administracyjnych wydane w tej sprawie nie wiążą sądów i organów podatkowych w innych sprawach. Są to bowiem zawsze niezależne od siebie sprawy i nie ma żadnych podstaw prawnych, aby uzależniać wydanie decyzji w jednej z nich od treści rozstrzygnięcia wydanego w innej. Zdaniem pełnomocnika przedłużanie terminów wydania decyzji w niniejszej sprawie nie było zatem niczym usprawiedliwione. W jego ocenie nie było faktycznych ani prawnych przeszkód w rozstrzygnięciu sprawy.
Po rozpatrzeniu ponaglenia Minister Finansów postanowieniem z 17 grudnia 2009 r. uznał je za niezasadne. W uzasadnieniu wskazał, że niedotrzymanie terminu przez Dyrektora Izby Skarbowej było spowodowane trwającym postępowaniem, mającym na celu zebranie oraz dokonanie rzetelnej oceny dowodów zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Minister powołał się na treść art. 122 oraz art. 187 § 1 o.p. Zwrócił uwagę, że zgodnie z zasadą dwuinstancyjności postępowania organ drugiej instancji nie może ograniczać się do kontroli decyzji organu pierwszej instancji, lecz zobowiązany jest do ponownego merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy. Ponadto Minister wskazał, że pełnomocnik strony składając odwołanie od kolejnej jeszcze decyzji, dotyczącej tym razem 2005 r., przedłożył dodatkową dokumentację nieujawnioną w toku postępowania podatkowego dotyczącego 2002 r., a odnoszącą się do wpływów oraz wydatków w tym okresie. Materiały te nie były znane organowi pierwszej instancji w dniu wydania decyzji i zostały włączone do akt sprawy dopiero na etapie postępowania odwoławczego.