Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Chitrosz, Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz (sprawozdawca), NSA Anna Kwiatek, Protokolant Sekretarz sądowy Julita Kula, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 17 czerwca 2014r. spraw ze skarg C. H. "N." spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na przewlekłe prowadzenie postępowań wszczętych przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Lublinie postanowieniami z dnia: [...] nr [...], [...] nr [...], [...]. nr [...], [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług od stycznia 2012r. do lutego 2013r. I. stwierdza przewlekłość postępowań prowadzonych przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej na podstawie postanowień z dnia: -[...] nr [...]; -[...] nr [...]; -[...] nr [...]; -[...] nr [...]; II. stwierdza, że przewlekłe prowadzenie wymienionych postępowań ma miejsce z rażącym naruszeniem prawa; III. zobowiązuje Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej do wydania rozstrzygnięć w sprawach, o których mowa w pkt I w terminie jednego miesiąca od dnia zwrotu organowi akt podatkowych wraz z odpisem prawomocnego wyroku.
Stan połączonych spraw przedstawia się następująco:
Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej (dalej jako organ) postanowił o wszczęciu postępowań kontrolnych w stosunku do A. sp. z o.o. w Z. (dalej jako spółka bądź podatnik):
- w styczniu 2013r. w zakresie zasadności zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, wynikającej z deklaracji podatku od towarów i usług za listopad 2012 r.;
- w lutym 2013r. w zakresie kontroli rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do października 2012 r.;
- w lutym 2013r. w zakresie kontroli zasadności zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, wynikającej z deklaracji podatku od towarów i usług za grudzień 2012 r.;
- w kwietniu 2013r. w zakresie kontroli zasadności zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, wynikającej z deklaracji podatku od towarów i usług za styczeń oraz luty 2013 r.
Czas trwania tych postępowań kontrolnych organ wielokrotnie przedłużał w trybie art. 140 ustawy Ordynacja podatkowa (Dz.U.12.749 ze zm. - dalej jako o.p.). Tytułem uzasadnienia każdorazowo stwierdzał potrzebę wyjaśnienia istotnych okoliczności dla wyniku sprawy i zebrania kolejnych dowodów.
Spółka wystąpiła do Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z ponagleniem w trybie art. 141 o.p., prezentując stanowisko, w myśl którego wymienione postępowania kontrolne prowadzone są przewlekle. Organ dysponuje materiałem dowodowym, jaki jest niezbędny dla zweryfikowania składanych deklaracji podatkowych i wydania decyzji.
Ponaglenie zostało uznane za nieuzasadnione. Organ wyższego stopnia również stwierdził potrzebę wyjaśnienia okoliczności istotnych dla wyniku sprawy, jak też potrzebę zgromadzenia wszystkich dowodów.
Spółka, wobec powyższego, złożyła skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie (dalej jako sąd) na przewlekłe prowadzenie wymienionych postępowań kontrolnych. Wniosła o zobowiązanie organu, na podstawie art. 149 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U.12.270 ze zm. - dalej jako p.p.s.a.), do umorzenia postępowań, względnie wydania decyzji, w nieprzekraczalnym terminie.
W uzasadnieniu skarg spółka ponowiła stanowisko i tok argumentacji przedstawione w ponagleniu, kierowanym do organu wyższego stopnia. Oceniała, że wielokrotne przedłużanie postępowań kontrolnych nie ma żadnego uzasadnienia. Organ dysponuje kompletnym materiałem dowodowym, dotyczącym deklarowanego rozliczenia podatku od towarów i usług za okresy objęte postępowaniami kontrolnymi. Posiada dokumenty źródłowe oraz przesłuchał świadków na okoliczność przeprowadzanych transakcji w tym zakresie, który wiąże się z czynnościami spółki. Natomiast wielokrotnie przedłużając postępowania kontrolne, nie wyjaśnił spółce na żadnym etapie, jakie jeszcze konkretnie okoliczności faktyczne wymagają ustaleń oraz jakie dowody są niezbędne. Każdorazowe przedłużanie postępowań kontrolnych uzasadniane było przez organ wyłącznie lakoniczną formułą, mówiącą o konieczności przeprowadzenia dalszego postępowania dowodowego i wyjaśniającego.