Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dominik Mączyński Sędziowie WSA Małgorzata Bejgerowska (spr.) WSA Izabela Kucznerowicz Protokolant referent stażysta Monika Wiza po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 03 października 2012 r. sprawy ze skargi [X.Y.] na bezczynność Naczelnika Urzędu Skarbowego [...] w przedmiocie zwrotu kwoty nienależnie zapłaconego podatku oddala skargę
Pismem z dnia [...] 2011 r. zatytułowanym "Ponaglenie", uzupełnionym w dniu [...] 2011 r., E. i S.S. wystąpili do Dyrektora Izby Skarbowej w P. o zwrot kwoty nienależnie zapłaconego podatku. Jako podstawę prawną swojego działania wskazali art. 141 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm. - dalej w skrócie: "O.p."). Z treści pisma wynika, że podatnicy uważają, że niezałatwiono ich sprawy związanej ze zwrotem nadpłaconego podatku w terminie, a organ winien podjąć w tym zakresie działanie z urzędu. Powyższe pismo zostało przekazane, według właściwości, Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w P.
Decyzją z dnia [...] 2011 r., nr [...], Naczelnik Urzędu Skarbowego w P., działając na podstawie art. 207 w związku z art. 72 § 1 pkt 1, art. 74a oraz art. 208 w związku z art. 80 § 1 O.p., stwierdził nadpłatę z tytułu nienależnie pobranego świadczenia uzyskanego w wyniku egzekucji przedawnionego zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1992 r., z tytułu sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, w stosunku do kwot przekazanych przez Komornika w okresie od stycznia do kwietnia 2006 r., umorzył postępowanie wszczęte na wniosek w zakresie kwot wyegzekwowanych i zaliczonych w roku 2003 i 2005 oraz odmówił stwierdzenia nadpłaty w zakresie kwot wyegzekwowanych, jak również zaliczonych nadpłat z urzędu do dnia 31 grudnia 2002 r. W uzasadnieniu powyższej decyzji wskazano, iż na podstawie tytułu wykonawczego z dnia [...] 1997 r., nr [...], Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. prowadził wobec E. i S.S. postępowanie egzekucyjne, którego przedmiotem była zaległość w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1992 r., powstała w wyniku niezapłacenia w terminie podatku z tytułu sprzedaży w dniu [...] 1992 r. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. W celu zabezpieczenia zobowiązania, Sąd Rejonowy w G., na wniosek organu, dokonał w dniu [...] 1998 r. wpisu hipoteki przymusowej w księdze wieczystej Kw nr [...], prowadzonej dla nieruchomości rolnej niezabudowanej, będącej własnością podatników. Ponadto w toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego organ w dniu [...] 2002 r. dokonał zajęcia świadczenia emerytalno-rentowego S.S. W wyniku zbiegu egzekucji administracyjnej z sądową, Sąd Rejonowy w P. postanowieniem z dnia [...] 2003 r., przekazał łączne prowadzenie egzekucji Komornikowi Sądowemu [...] przy Sądzie Rejonowym w G., który prowadził postępowanie egzekucyjne do czasu wyegzekwowania całej zaległości.
Mając na względzie, obowiązujące w dacie sprzedaży nieruchomości, przepisy ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r., Nr 108, poz. 486 ze zm.) organ stwierdził, iż zobowiązanie podatkowe, nawet w przypadku przerwania jego biegu (co w niniejszej sprawie miało miejsce) przedawnia się najpóźniej z upływem 10 lat licząc od końca roku, w którym upłynął termin płatności (w tym przypadku termin płatności podatku upłynął z dniem [...] 1992 r.). Podkreślając, iż termin przedawnienia przedmiotowej zaległości upływał już w czasie obowiązywania O.p., a przepisy przejściowe tej ustawy nie wskazywały, czy do zdarzeń, które nastąpiły przed jej wejściem w życie stosuje się określone w niej terminy przedawnień, organ, kierując się zasadą lex benignior, zastosował, jako korzystniejsze dla podatników, przepisy ustawy o zobowiązaniach. Uwzględniając powyższe, organ pierwszej instancji stwierdził, iż przedmiotowa zaległość uległa przedawnieniu z dniem 31 grudnia 2002 r., a zatem nie było podstaw prawnych do egzekwowania należności po tej dacie. Podkreślił przy tym, iż zaległości podatkowe zabezpieczone na nieruchomości nie ulegają przedawnieniu, jednakże po upływie terminu określonego w art. 30 ust 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych mogą one być egzekwowane tylko z tej nieruchomości.