Sprawa ze skargi na bezczynność Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Gabriela Nowak Sędziowie WSA Iwona Kosińska (spr.) WSA Marta Kołtun-Kulik Protokolant specjalista Aleksandra Borkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 sierpnia 2016 r. sprawy ze skargi A. K. i H. A. na bezczynność Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji 1. zobowiązuje Ministra Infrastruktury i Budownictwa do rozpoznania wniosku z dnia 4 listopada 2015 r. o stwierdzenie nieważności decyzji Urzędu Wojewódzkiego w [...] z dnia [...] września 1994 r. nr 629 - w terminie dwóch miesięcy od daty doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; 2. stwierdza, że Minister Infrastruktury i Budownictwa dopuścił się bezczynności, która nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. zasądza od Ministra Infrastruktury i Budownictwa na rzecz A. K. i H. A. solidarnie kwotę 580 (pięćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/4

Wnioskiem z dnia 4 listopada 2015 r. H. A. i A. K. wystąpili do Ministra Infrastruktury i Rozwoju o stwierdzenie nieważności decyzji Urzędu Wojewódzkiego w [...] z dnia [...] września 1994 r. nr [...] stwierdzającej nabycie z dniem 5 grudnia 1990 r. przez Przedsiębiorstwo [...] z siedzibą w [...] prawa użytkowania wieczystego gruntu położonego w [...] przy ul. [...] o pow. [...] m² oznaczonego w ewidencji gruntów jako działka ewidencyjna [...] z obrębu [...] w części gruntu pochodzącego z nieruchomości oznaczonej jako [...], stanowiącego obecnie części działek ewidencyjnych nr [...].

Pismami z dnia 10 listopada 2015 r. Minister Infrastruktury i Rozwoju zwrócił się do: 1) Prezydenta [...] o wypożyczenie lub przesłanie poświadczonych za zgodność z oryginałem kopii akt sprawy zakończonej decyzją Prezydenta [...] z dnia [...] października 2013 r., nr [...] wraz z informacją czy decyzja ta jest ostateczna; 2) [...] Urzędu Wojewódzkiego w [...] o przesłanie akt sprawy zakończonej decyzją Wojewody [...] z dnia [...] września 1994 r., nr [...].

Pismem z dnia 27 stycznia 2016 r. Minister ponowił wezwanie do Urzędu [...] Biura Gospodarki Nieruchomościami Wydziału Spraw Dekretowych i Związków Wyznaniowych o wypożyczenie lub przesłanie poświadczonych za zgodność z oryginałem kopii akt sprawy zakończonej decyzją Prezydenta [...] z dnia [...] października 2013 r., nr [...] wraz z informacją czy decyzja ta jest ostateczna. W odpowiedzi pismem z dnia 4 marca 2016 r. poinformowano, że żądane akta znajdują się w Samorządowym Kolegium Odwoławczym w [...].

Pismem z dnia 5 maja 2016 r. wnioskodawcy zwrócili się do Ministra Infrastruktury i Budownictwa (dawniej Ministra Infrastruktury i Rozwoju) z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa poprzez zakończenie postępowania w sprawie rozpatrzenia opisanego wniosku z dnia 4 listopada 2015 r.

Pismem z dnia 28 czerwca 2016 r. H. A. i A. K., reprezentowani przez radcę prawnego K. W., wystąpili do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ze skargą na bezczynność Ministra Infrastruktury i Budownictwa w rozpoznaniu wniosku z dnia 4 listopada 2015 r. o stwierdzenie nieważności decyzji Urzędu Wojewódzkiego w [...] z dnia [...] września 1994 r. nr [...] stwierdzającej nabycie z dniem 5 grudnia 1990 r. przez Przedsiębiorstwo [...] z siedzibą w [...] prawa użytkowania wieczystego gruntu położonego w [...] przy ul. [...] o pow. [...] m² oznaczonego w ewidencji gruntów jako działka ewidencyjna [...] z obrębu [...] w części gruntu pochodzącego z nieruchomości oznaczonej jako [...], stanowiącego obecnie części działek ewidencyjnych nr [...].

Skarżący wnieśli m. in o zobowiązanie Ministra Infrastruktury i Budownictwa do zakończenia prowadzonego postępowania przez wydanie decyzji administracyjnej merytorycznie rozpoznającej wniosek z dnia 4 listopada 2015 r. oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. Jednocześnie zarzucili organowi rażące naruszenie art. 35 k.p.a. przez przekroczenie ustawowych terminów do załatwienia sprawy oraz art. 37 § 2 k.p.a. przez nie zakończenie postępowania w terminie wyznaczonym przez Wojewodę [...]. Ponadto podnieśli, że organ nie poinformował wnioskodawców o przyczynach zwłoki i przewidywanym terminie zakończenia postępowania.

Strona 1/4