Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Marciniak (spr.) Sędziowie: WSA Emilia Lewandowska WSA Dariusz Pirogowicz Protokolant starszy sekretarz sądowy Artur Dobrowolski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 czerwca 2014 r. sprawy ze skargi Z. P., A. S. i W. M. na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie rozpoznania wniosku o podjęcie postępowania 1. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 2. umarza postępowanie sądowe w pozostałym zakresie; 3. zasądza od Ministra Infrastruktury i Rozwoju na rzecz skarżących Z. P., A. S. i W. M. solidarnie kwotę 340 (trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Pismem z dnia 17 marca 2014 r. skarżący Z. P., W. M. i A. S., reprezentowani przez adwokata, wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność w rozpatrzeniu wniosku o podjęcie postępowania administracyjnego w zakresie części działki ewidencyjnej nr [...], obręb [...] objętej księgą wieczystą o numerze [...], w postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z dnia [...] grudnia 1957 r., nr [...] oraz utrzymanego nią w mocy orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w [...] z dnia [...] października 1957 r., nr [...] o odmowie przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości [...] położonej przy ul. [...], ozn. nr hip. [...].
Jak wynika z akt administracyjnych wniosek skarżących o podjęcie zawieszonego postępowania w zakresie części działki ewidencyjnej nr [...] obręb [...] wpłynął do organu w dniu 31 stycznia 2014 r.
Pismem z dnia 12 lutego 2013 r. - data wpływu do organu - wnioskodawcy wystąpili do Ministra Infrastruktury i Rozwoju z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa spowodowanego niezałatwieniem sprawy w terminie w zakresie części działki ewidencyjnej nr [...] obręb [...].
W skardze do Sądu z dnia 17 marca 2014 r. skarżący wnieśli o stwierdzenie bezczynności Ministra Infrastruktury i Rozwoju w zakresie wniosku skarżących z dnia 31 stycznia 2014 roku o podjęcie postępowania w zakresie części działki ewidencyjnej nr [...] obręb [...] w związku z wnioskiem z dnia 1 lipca 2005 r. przekazanym Ministrowi Infrastruktury postanowieniem Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] września 2005 r.. nr [...]. i uzupełnionym pismem z dnia 16 stycznia 2006 r. o stwierdzenie nieważności decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z dnia [...] grudnia 1957 r.. nr [...] oraz utrzymanego nią w mocy orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w [...] z dnia [...] października 1957 r.. nr [...] o odmowie przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości [...] położonej przy ul. [...]. ozn. nr hip. [...]. Ponadto, wnieśli o stwierdzenie, że zaistniała bezczynność organu ma rażący charakter. Wnieśli również o zobowiązanie Ministra Infrastruktury i Rozwoju do podjęcia zawieszonego postępowania administracyjnego w zakresie części działki ewidencyjnej nr [...] obręb [...] objętej księgą wieczystą o numerze [...] i załatwienia sprawy poprzez wydanie decyzji w tym zakresie, w określonym przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie terminie, nie dłuższym niż 2 miesiące od daty zwrotu akt administracyjnych do organu.
W uzasadnieniu skargi skarżący podnieśli, iż zawieszenie postępowania administracyjnego w zakresie części działki ewidencyjnej nr [...] obręb [...] od początku było bezpodstawne. Organ po zgromadzeniu dokumentacji powinien ustalić w stosunku do jakich obecnych nieruchomości może wydać decyzję, a w stosunku do jakich nieruchomości musi jeszcze ustalić strony. Na takie działanie wskazywał stan faktyczny sprawy i podstawowe zasady procedury administracyjnej. Podali, iż w przedmiotowej sprawie podjęcie zawieszonego postępowania we wskazanym zakresie powinno nastąpić maksymalnie w terminie jednego miesiąca, a wydanie decyzji w ciągu miesiąca od podjęcia zawieszonego postępowania, ewentualnie w ciągu dwóch miesięcy od dnia złożenia wniosku o podjęcie postępowania. Wskazane zaś w skardze okoliczności potwierdzają, że organ z nieuzasadnionych powodów nie rozpatrzył wniosku skarżących. czym rażąco naruszył podstawowe zasady postępowania, zwłaszcza wynikające 7 art. 7. art. 8. art. 9 i art. 12 jak również art. 35 oraz art. 36 k.p.a.