Sprawa ze skargi na bezczynność Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w przedmiocie rozpoznania wniosku w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Przemysław Żmich Sędziowie: WSA Jolanta Dargas (spr.) WSA Joanna Skiba Protokolant starszy sekretarz sądowy Aleksandra Borkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 grudnia 2013 r. sprawy ze skargi B. Z. na bezczynność Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w przedmiocie rozpoznania wniosku w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji 1. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 2. umarza postępowanie sądowe w pozostałym zakresie.

Uzasadnienie strona 1/2

W dniu 22 maja 2013r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynęła skarga B. Z. ( data wpływu do organu 22 kwietnia 2013r.) na bezczynność Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast nr [...] z dnia [...] września 1997r. dotyczącej nieruchomości [...] położonej przy ul. [...] Skarżąca wniosła o wyznaczenie pilnego terminu zakończenia sprawy i nałożenia na organ kary.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie z uwagi na to, że w dniu [...] maja 2013r. wydano w przedmiotowej sprawie rozstrzygnięcie, co oznacza, że Minister nie pozostaje w bezczynności. Minister wskazał, że w dniu 9 października 2012r. B. Z. złożyła na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia [...] września 1997r. w części, w jakiej z uwagi na wystąpienie w sprawie nieodwracalnych skutków prawnych organ orzekł o wydaniu decyzji Prezydium Rady Narodowej w W. z dnia [...] września 1969r. z naruszeniem prawa. Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej niezwłocznie przystąpił do rozpoznania wniosku, występując pismem z dnia 19 października 2012r. o dokumenty niezbędne do rozpatrzenia przedmiotowej sprawy.

Po ustaleniu aktualnego stanu prawnego nieruchomości pismem z dnia 11 grudnia 2012r. organ zawiadomił strony o prowadzonym postępowaniu oraz wskazał przewidywany termin rozpatrzenia sprawy. B. Z. pismami z dnia 29 października 2012r., 20 listopada 2012r. i z dnia 19 grudnia 2012r. żądała pilnego wydania decyzji, a następnie pismem z dnia 11 stycznia 2013r. wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa, po czym w dniu 22 kwietnia złożyła skargę do sądu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Na wstępie podnieść należy, iż bezczynność organu zachodzi, gdy w prawnie określonym terminie organ nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie - ale mimo ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem stosownego aktu. Dla stwierdzenia bezczynności organu nie ma przy tym znaczenia fakt z jakich powodów dany akt administracyjny nie został podjęty, a w szczególności, czy bezczynność ta została spowodowana zawinioną lub też niezawinioną opieszałością organu w jego podjęciu. Okoliczności jakie spowodowały zwłokę organu oraz jego działania w toku rozpoznawania sprawy (jak też zaniechania) oraz stopień przekroczenia terminów będą miały natomiast znaczenie przy ocenie Sądu, czy stwierdzona bezczynność miała charakter kwalifikowany, tj. czy była ona rażąca, w rozumieniu art. 149 § 1 zd. drugie ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270; dalej jako: "p.p.s.a."), czy też nie.

Zgodnie z ustanowioną w art. 12 k.p.a. zasadą szybkości postępowania organy administracji publicznej powinny działać w sprawie wnikliwie i szybko posługując się możliwie najprostszymi środkami prowadzącymi do jej załatwienia (§ 1). Sprawy, które nie wymagają zbierania dowodów, informacji lub wyjaśnień, powinny być załatwione bezzwłocznie (§ 2).

Strona 1/2