Sprawa ze skargi M. F. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o stwierdzenie nieważności orzeczenia
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Szymdt Sędziowie: WSA Iwona Maciejuk (spr.) WSA Joanna Skiba Protokolant starszy sekretarz sądowy Artur Dobrowolski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 września 2013 r. sprawy ze skargi M. F. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o stwierdzenie nieważności orzeczenia 1. stwierdza, że przewlekłe prowadzenie postępowania nie miało miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 2. umarza postępowanie sądowe w pozostałym zakresie; 3. zasądza od Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej na rzecz skarżącej M. F. kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/2

Wnioskiem z dnia [...] stycznia 2012 r. M.F. wystąpiła do Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej o stwierdzenie nieważności orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w K. z dnia [..] marca 1953 r. nr [...] o wywłaszczeniu na rzecz Państwa na cele A. nieruchomości położonych w K. [..] między ulicami [...] a [...] oraz w [...] przy ul. [...], w części dotyczącej nieruchomości objętej [...] składającej się z działek [...], stanowiącej własność M. B.

Przy piśmie z dnia [...] lutego 2012 r. Minister przekazał wniosek do rozpoznania według właściwości Wojewodzie [...], który nie uznając się za właściwy do rozpoznania przedmiotowego wniosku wystąpił, na podstawie art. 22 § 1 pkt 9 k.p.a., o rozstrzygniecie negatywnego sporu między organami.

Prezes Rady Ministrów RP dnia [...] października 2012 r. rozstrzygnął spór o właściwość pomiędzy Wojewodą [...] a Ministrem Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w rozpoznaniu w/w wniosku, wskazując jako organ właściwy Ministra. Akta zostały zwrócone do Ministra w dniu [...] października 2012 r.

Pismem z dnia 19 listopada 2012 r. organ zawiadomił strony, że ze względu na konieczność uzupełnienia materiału dowodowego sprawy, zakończenie jej nastąpi do dnia 28 lutego 2013 r.

Pismem z dnia 16 listopada 2012 r. wnioskodawczyni złożyła wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, domagając się zakończenia sprawy w terminie 14 dni od daty otrzymania wezwania.

Pismem z dnia 4 marca 2013 r. organ udzielił stronie informacji, że ze względu na konieczność uzupełnienia akt sprawy zostanie ona zakończona do dnia 31 lipca 2013 r.

Wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa z dnia 14 marca 2013 r. wnioskodawczyni ponowiła żądanie zakończenia sprawy.

Pismem z dnia 8 maja 2013 r. M. F., reprezentowana przez adwokata, wystąpiła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ze skargą na przewlekłe prowadzenie przez Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej postępowania w sprawie rozpoznania wniosku z dnia [...] stycznia 2012 r. Zarzuciła organowi naruszenie art. 35 § 1 i 3 k.p.a., a tym samym art. 12 § 1 k.p.a., przez rażące przekroczenie terminów załatwienia sprawy. Wniosła o zobowiązanie organu do wydania decyzji w terminie 14 dni od dnia doręczenia akt sprawy oraz o zasądzenie kosztów postępowania sądowego.

W odpowiedzi na skargę Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej wniósł o jej oddalenie. Podniósł, że decyzją z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] stwierdził nieważność orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w K. z dnia [..] marca 1953 r. nr [...] w części dotyczącej wywłaszczenia nieruchomości objętej, stanowiącej własność M. B.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 149 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), sąd uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa.

Strona 1/2