Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Przemysław Żmich Sędziowie: Sędzia WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska Sędzia WSA Jolanta Dargas (spr.) Protokolant referent stażysta Małgorzata Sieczkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 listopada 2013 r. sprawy ze skargi B. S.A. w W. na bezczynność Prezydenta W. w przedmiocie rozpoznania wniosku o ustalenie odszkodowania oddala skargę
B.[...] S.A. w W. pismem z dnia 3 lipca 2013 r. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Warszawie skargę na bezczynność Prezydenta W. w sprawie o odszkodowanie za nieruchomość przeznaczoną pod drogę położoną W. w Dzielnicy [...], oznaczoną jako działka nr [...] o pow. [...] ha z obrębu [...] przy ul. [...], wydzieloną z działki nr [...] decyzją Prezydenta W. Nr [...] z dnia [...] grudnia 2008 r. zatwierdzającą projekt podziału nieruchomości.
Skarżący wniósł o zobowiązanie organu do wydania decyzji i stwierdzenie, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa oraz o wymierzenie organowi grzywny. W uzasadnieniu skargi, przedstawił przebieg dotychczasowego postępowania w sprawie wskazując, że organ swoim działaniem narusza przepisy prawa materialnego: art. 129 ust. 5 pkt 1, w zw. z art. 98 ust.1 i ust. 3 oraz art. 129 ust. 5 pkt 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami w zw. z art. 1 Pierwszego Protokołu do Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności i art. 21 ust. 2 Konstytucji, albowiem uniemożliwia realizację prawa podmiotowego które nabył ex lege (prawo do odszkodowania).
Skarżący podał, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie z wyrokiem z dnia 21 grudnia 2012 r. I SA/Wa 798/10 dotyczącym m.in. spornej działki nr [...] oraz utrzymującym go w mocy wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5 czerwca 2012 r. I OSK 687/11, przesądził że jego poprzednikowi prawnemu P. SA., przysługiwało odszkodowanie z tytułu wygaśnięcia prawa użytkowania do przedmiotowej działki. Dlatego też dalsza bezczynność organu w tym przedmiocie jest przejawem rażącego naruszenia prawa. Tym bardziej, że dla rozstrzygnięcia w sprawie odszkodowania wystarczy dokonanie ustaleń co do stanu faktycznego z punktu widzenia przesłanek ustawowych oraz oszacowanie wartości nieruchomości.
Skarżący podniósł również, że spełnił wymogi formalne do wniesienia skargi, gdyż 4 lutego 2013 r. jego poprzednik prawny złożył zażalenie na bezczynność Prezydenta W.
Bank podkreślił, że kwestia bezczynności Prezydenta W., w sprawie analogicznej do przedmiotowej była rozpoznana przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 23 maja 2013 r. w sprawie I SAB/Wa 117/13, w której Sąd uznał skargę za zasadną i zobowiązał organ do rozpoznania wniosku o odszkodowanie. Z uzasadnienia wyroku wynika, że po odmownej decyzji Prezydenta w przedmiocie odszkodowania toczyło się postępowanie administracyjne i już w toku tego postępowania prowadzono uzgodnienia z zespołem negocjacyjnym. Ponadto obrót wierzytelnością nie oznacza konieczności powtarzania wszystkich czynności postępowania administracyjnego, gdyż nabywca wchodzi w miejsce zbywcy we wszystkie prawa o obowiązki.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie uznając skargę za niezasadną.
Prezydent W. wskazał, że Wojewoda [...] nadal nie rozpoznał zażalenia na bezczynność Prezydenta, co poddaje w wątpliwość możliwość wniesienia przez B. skargi do sądu administracyjnego. Ponadto podniósł, że w przedmiotowej sprawie nie został zakończony pomiędzy stronami etap negocjacji wszczęty wnioskiem poprzednika skarżącego, w związku z czym organ nie jest władny do wydania decyzji odszkodowawczej o której mowa w art. 98 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm).