Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosław Gdesz po rozpoznaniu w dniu 5 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi E. W., Z. T., B. A. i K. A. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] w przedmiocie rozpoznania odwołania od decyzji 1. stwierdza, że bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 2. umarza postępowanie sądowe w pozostałym zakresie; 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz skarżących E. W., Z.T., B. A. i K. A. solidarnie kwotę 340 (trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Prezydent [...] decyzją z dnia [...] września 2011 r. nr [...] odmówił E. W., Z. T., B. A. i K. A. ustanowienia prawa użytkowania wieczystego do nieruchomości [...] położonej przy ul. [...], ozn. nr hip. [...] dz. nr [...].
Od wskazanej decyzji E. W., Z. T., B.A. i K. A. wnieśli odwołanie z dnia 27 września 2011 r., które Prezydent [...] przekazał Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w [...] przy piśmie z dnia [...] października 2011 r.
Pismem z dnia 4 czerwca 2012 r. w/w wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność organu odwoławczego. Sąd postanowieniem z dnia 31 stycznia 2013 r. sygn. akt I SAB/Wa 279/12 odrzucił skargę z powodu niewyczerpania przez skarżących trybu przewidzianego w art. 37 § 1 kpa.
Akta sprawy wraz z odpisem prawomocnego orzeczenia z dnia 31 stycznia 2013 r. zostały zwrócone do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] w dniu 27 marca 2013 r.
Pismem z dnia 24 czerwca 2013 r. E. W., Z. T., B. A. i K. A., reprezentowani przez adwokata M. L., wnieśli ponowną skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] w przedmiocie rozpoznania odwołania od decyzji Prezydenta [...] z dnia [...] września 2011 r. o odmowie ustanowienia prawa użytkowania wieczystego do opisanej nieruchomości [...]. Organowi odwoławczemu zarzucili naruszenie art. art. 7, 8, 12, 35 § 1 i 36 § 1 kpa. W uzasadnieniu skargi wskazali, że od dnia wniesienia odwołania do dnia złożenia niniejszej skargi minęło ponad rok i 9 miesięcy, a w sprawie nie wydano merytorycznej decyzji. Ponadto wobec bezczynności organu wystąpili z wezwaniem z dnia 10 października 2012 r. do usunięcia naruszenia prawa, do którego to wezwania organ się nie ustosunkował. Jednocześnie strony nie były w żaden sposób zawiadomione o niezałatwieniu sprawy w terminie ani o przyczynach takiego stanu rzeczy jak też o nowym terminie załatwienia sprawy. Zatem skarga na bezczynność organu jest w pełni uzasadniona.
Odpowiadając na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] wniosło o umorzenie postępowania, względnie oddalenie skargi. Wskazało, że postępowanie w sprawie zostało zakończone decyzją z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] utrzymującą w mocy opisaną decyzję Prezydenta [...] z dnia [...] września 2011 r. Ponadto podniosło, że na czas rozpoznania odwołania wpływ miał m.in. skomplikowany charakter sprawy związanej z rozpoznawaniem roszczeń dekretowych, w tym w szczególności analizy materiału dowodowego a także fakt, iż przez prawie rok akta nie były w dyspozycji organu, bowiem razem z wcześniejszą skargą na bezczynność zostały przekazane do Sądu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Oznacza to, że w zakresie dokonywanej kontroli Sąd bada, czy organ administracji orzekając w sprawie nie naruszył prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy.
Zgodnie z treścią art. 119 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) - dalej "ppsa", sprawa może być rozpoznana w trybie uproszczonym jeżeli strona zgłosi wniosek o skierowanie sprawy do rozpoznania w trybie uproszczonym, a żadna z pozostałych stron w terminie czternastu dni od zawiadomienia o złożeniu wniosku nie zażąda przeprowadzenia rozprawy. Sytuacja taka miała miejsce w przedmiotowej sprawie.