Sprawa ze skargi na bezczynność Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie rozpoznania odwołania od decyzji
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: WSA Iwona Kosińska Sędziowie: WSA Elżbieta Lenart WSA Joanna Skiba (spr.) po rozpoznaniu w dniu 13 listopada 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi E. W. i M. W. na bezczynność Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie rozpoznania odwołania od decyzji 1. stwierdza, że Minister Infrastruktury i Budownictwa dopuścił się bezczynności, która miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 2. umarza postępowanie sądowe w zakresie zobowiązania organu do rozpoznania odwołania od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] maja 2014 r., nr [...]; 3. oddala skargę w pozostałym zakresie; 4. zasądza od Ministra Infrastruktury i Budownictwa na rzecz E. W. i M. W. solidarnie kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/3

Pismem z 7 maja 2017 r. E. W. i M. W. wnieśli skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na bezczynność Ministra Infrastruktury i Budownictwa w sprawie rozpoznania odwołania od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] maja 2014 r. nr [...], stwierdzającej nabycie z dniem 1 stycznia 1999 r. przez Gminę Miasto [...] prawa własności nieruchomości zajętej pod drogę publiczną. Skarżący zarzucili organowi, że przy procedowaniu sprawy nie dochował terminu jej załatwienia wskazanego w art. 35 k.p.a. oraz nie poinformował ich o planowanym terminie zakończenia postępowania. Ponadto zarzucili organowi naruszenie art. 7,8, 9 i 12 kpa. W związku z czym wnieśli o zobowiązanie Ministra do zakończenia postępowania w terminie 14 dni od daty zwrotu akt do organu, rozpoznanie skargi w trybie uproszczonym, przyznanie na rzecz skarżących solidarnie kwoty 4000 zł oraz zasądzenie na ich rzecz zwrotu kosztów postępowania.

Odpowiadając na skargę Minister Infrastruktury i Budownictwa wniósł o jej oddalenie. W odpowiedzi na skargę podał, że na brak załatwienia przedmiotowej sprawy w terminie określonym w kpa miała wpływ duża ilość nowych spraw, które wpłynęły do Wydziału Uwłaszczeń i Gospodarki Nieruchomościami. Wpływające sprawy są rozpatrywane według kolejności wpływu. Jednocześnie Minister Infrastruktury i Budownictwa podał, że decyzją z dnia [...] czerwca 217 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] maja 2014 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

W myśl art. 119 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.; dalej: "p.p.s.a.") sprawa może być rozpoznana w trybie uproszczonym, jeżeli przedmiotem skargi jest bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania - taka sytuacja ma miejsce w niniejszej sprawie.

Podstawą prawną złożonej w niniejszej sprawie skargi jest art. 149 § 1 ppsa. Zgodnie z jego brzmieniem Sąd uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4 albo na przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 4a:

1) zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu, interpretacji albo do dokonania czynności;

2) zobowiązuje organ do stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa;

3) stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania.

Jednocześnie Sąd stwierdza, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa (art. 149 § 1a p.p.s.a.).

W orzecznictwie sądowoadministracyjnym podkreśla się, że podejmując rozstrzygnięcie w sprawie ze skargi na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ, sąd uwzględnia stan sprawy istniejący w dniu orzekania. W sytuacji natomiast wydania przez organ stosownego aktu w toku postępowania sądowoadministracyjnego, przed dniem orzekania w sprawie przez sąd, postępowanie sądowoadministracyjne staje się bezprzedmiotowe w zakresie zobowiązania organu do wydania decyzji w sprawie. Stąd, skoro organ w bezczynności już nie pozostaje, sąd nie może zastosować trybu przewidzianego w art. 149 § 1 pkt 1 ppsa, tj. w przypadku uznania zasadności skargi - zobowiązać organ do wydania w zakreślonym terminie stosownego rozstrzygnięcia w sprawie.

Strona 1/3