Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Przemysław Żmich (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska Sędzia WSA Jolanta Dargas Protokolant referent stażysta Małgorzata Sieczkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 listopada 2013 r. sprawy ze skargi [...] Bank [...] S.A. w [...] na bezczynność Prezydenta [...] w przedmiocie rozpoznania wniosku o ustalenie odszkodowania oddala skargę.
[...] Bank [...] S.A. w [...] złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Prezydenta [...] w sprawie o odszkodowanie za nieruchomość wydzieloną pod drogę położoną w [...] w Dzielnicy [...], położoną w obszarze Dzielnicy [...], oznaczoną jako działka ewidencyjna [...] o powierzchni [...] ha z obrębu [...]. W skardze strona skarżąca zarzuciła organowi naruszenie art. 8, art. 12, art. 35 § 1 i § 3 oraz art. 36 § 1 Kpa. W skardze wniosła o: 1) zobowiązanie Prezydenta [...] do wydania decyzji; 2) stwierdzenie, że bezczynność Prezydenta [...] miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 3) wymierzenie Prezydentowi [...] grzywny; 4) orzeczenie o zwrocie kosztów postępowania. W uzasadnieniu skargi, strona skarżąca przedstawiła przebieg dotychczasowego postępowania w sprawie, wskazując na załączone do skargi dokumenty. Skarżący podniósł, że postępowanie organu narusza w sposób rażący przepisy prawa materialnego: art. 129 ust. 5 pkt 1, w zw. z art. 98 ust.1 i ust. 3 oraz art. 129 ust. 5 pkt 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651) zwanej dalej "ugn" w zw. z art. 1 Pierwszego Protokołu do Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności i art. 21 ust. 2 Konstytucji RP, albowiem uniemożliwia realizację prawa podmiotowego które nabył ex lege (prawo do odszkodowania).
Skarżący Bank podał, że wobec wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 grudnia 2012 r., sygn. akt I SA/Wa 798/10 oraz utrzymującym go w mocy wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 czerwca 2012 r., sygn. akt I OSK 687/11 niewątpliwie przysługuje skarżącemu odszkodowanie z tytułu wygaśnięcia prawa użytkowania do przedmiotowej działki. Skoro doszło do pozbawienia prawa użytkowania wieczystego, to konieczne jest ustalenie odszkodowania. Postępowanie organu polegające na niewydaniu decyzji w sprawie odszkodowania jest, w ocenie skarżącego, ewidentnym bezprawnym zaniechaniem. Dalsze utrzymywanie stanu bezczynności w sytuacji gdy prawo do odszkodowania przysługuje jest rażącym naruszeniem prawa. Przeciąganie postępowania odszkodowawczego w sposób bezpośredni zagraża wystąpieniem szkód po stronie skarżącego bowiem konstrukcja art. 130 ust. 1 zd. 2 ugn sprawia, że skarżący zostaje pozbawiony możliwości dochodzenia odsetek za okres od pozbawienia go użytkowania wieczystego do wydania decyzji odszkodowawczej.
Skarżący Bank wskazał na treść przepisu art. 35 Kpa i podniósł, że organy administracji publicznej są bezwzględnie zobowiązane przestrzegać maksymalnych terminów załatwienia sprawy. Obowiązek ten wynika wprost z zasady praworządności stanowiącej fundament regulacji postępowania administracyjnego. Skarżący podkreślił, że dwumiesięczny termin załatwienia sprawy, który należy traktować jako maksymalny i nieprzekraczalny zastrzeżony jest dla spraw skomplikowanych, do których sprawa ta nie należy. Dla rozstrzygnięcia w sprawie odszkodowania wystarczy dokonanie stosownych ustaleń co do stanu faktycznego z punktu widzenia przesłanek ustawowych oraz oszacowanie wartości nieruchomości. Trudno zatem przyjmować, że niniejsza sprawa jest skomplikowana, co pozwalałoby przyporządkować jej maksymalny termin załatwienia sprawy.