Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Gabriela Nowak Sędziowie WSA Anna Wesołowska (spr.) WSA Joanna Skiba po rozpoznaniu w trybie uroszczonym w dniu 10 października 2017 r. sprawy ze skargi W. W. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] w przedmiocie rozpoznania odwołania 1. umarza postępowanie sądowe w zakresie zobowiązania Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] do rozpoznania odwołania W.W. od pisma Prezydenta [...] z dnia [...] marca 2017 r. znak [...] ; 2. stwierdza, że bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] w rozpoznaniu odwołania nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa.
W.W. (Skarżący) pismem z dnia 24 lipca 2017 r. (data wpływu do organu) wniósł skargę na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] (SKO) w przedmiocie rozpatrzenia odwołania od pisma Prezydenta [...] z dnia [...] marca 2017 r. znak [...] informującego o przyczynach odmowy przyznania zasiłku pielęgnacyjnego. W skardze wyjaśnił, że w dniu 5 lipca 2017 r. wezwał SKO do usunięcia naruszenia prawa polegającego na niezałatwieniu spray w terminie lecz nie podjęto czynności. Zwrócił się ukaranie osób, które odpowiadają za niezałatwienie sprawy w terminie oraz ustalenie terminu "posiedzenia SKO w celu ustalenia sprawy".
Odpowiadając na skargę SKO wniosło o jej oddalenie. W uzasadnieniu wyjaśniło, że nie pozostaje w bezczynności, gdyż w przedmiotowej sprawie zostało wydane w dniu [...] sierpnia 2017r. postanowienie nr [...] . Wskazało jednocześnie, że okolicznością niezależną od organu, a mającą wpływ na jego tempo pracy, jest bardzo duży wpływ spraw z zakresu pomocy społecznej, a tym zwłaszcza ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz. U. z 2016 r. poz. 195). Spraw tego rodzaju -nowych wpłynęło w 2016 roku 1018 co spowodowało znacznie większe obciążenie sprawozdawców i przedłużenie rozpoznania spraw w ich referatach.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje :
Na wstępie wskazać należy, że stosownie do treści art. 149 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz.1369) - zwanej dalej "Ppsa" sąd uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Jednocześnie Sąd stwierdza, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa.
Aby zatem wydać orzeczenie na podstawie powołanego przepisu, sąd administracyjny, na podstawie przedstawionych mu akt sprawy, winien ocenić czy organ administracji załatwiając sprawę podjął wszelkie niezbędne czynności w celu wnikliwego i szybkiego jej rozstrzygnięcia, co wynika z ogólnych zasad postępowania administracyjnego w tym art. 7, art. 12 § 1 i art. 77 § 1 Kpa. Obowiązkiem Sądu jest więc zbadanie, czy organ administracji powziął środki przewidziane prawem do załatwienia sprawy w terminie.
Jak podkreśla się w orzecznictwie sądów administracyjnych, bezczynność organu administracji publicznej zachodzi wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ ten nie podjął żadnych czynności w danej sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie, ale - mimo istnienia ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, czy innego aktu. Dla stwierdzenia bezczynności organu nie ma przy tym znaczenia fakt, z jakich powodów dany akt administracyjny nie został podjęty, a w szczególności, czy bezczynność ta została spowodowana zawinioną lub też niezawinioną opieszałością organu w jego podjęciu, ani stopień przekroczenia terminu załatwienia sprawy. Te okoliczności będą miały jedynie znaczenie przy ocenie charakteru stanu zwłoki, a więc czy przybrała ona postać rażącego naruszenia prawa.
Z akt przedstawionych sądowi wynika, że pismem z dnia 28 marca 2017 r. skarżący złożył odwołanie od pisma Prezydenta [...] z dnia [...] marca 2017 r. Odwołanie to zostało natomiast rozpoznane postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2017 r. nr [...] .
Nie ulega zatem wątpliwości, że przy jego rozpoznaniu organ uchybił terminom wskazanym w przepisach kodeksu postępowania administracyjnego na załatwienie sprawy.
Powyższe uzasadnia zatem stwierdzenie, że organ dopuścił się bezczynności w rozpoznaniu odwołania W.W..
W ocenie sądu, bezczynność organu w rozpoznaniu powyższego odwołania nie miała jednak miejsca z rażącym naruszeniem prawa. Przede wszystkim przekroczenie terminu załatwienia sprawy nie było znaczące. Sąd dał ponadto wiarę wyjaśnieniom organu zawartym w odpowiedzi na skargę dotyczącym znacznego wpływu spraw powodującym znaczne obciążenie sprawozdawców a co za tym idzie wydłużenie terminów rozpoznania spraw.
Z uwagi na fakt wydania postanowienia przez SKO brak było podstaw do zobowiązania organu do rozpoznania odwołania, co skutkowało umorzeniem postępowania w tym zakresie.
Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 149 § 1 pkt 3 oraz § 1a, orzekł jak w punkcie 2 sentencji wyroku. W przedmiocie zobowiązania organu do wydania orzeczenia, na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. umorzył postępowanie sądowe (pkt 1 sentencji).