Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Iwona Maciejuk (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Tomasz Szmydt Sędzia WSA Przemysław Żmich Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Krynicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 grudnia 2014 r. sprawy ze skargi E. M. na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji 1. stwierdza, że bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 2. umarza postępowanie sądowe w zakresie zobowiązania Ministra Infrastruktury i Rozwoju do rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji; 3. zasądza od Ministra Infrastruktury i Rozwoju na rzecz E. M. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
E. M., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia 2 października 2012 r. o stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej.
Jak wynika z akt administracyjnych sprawy, R. M. (poprzednik prawny skarżącej) wnioskiem z dnia 2 października 2012 r. wystąpił do Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej o stwierdzenie nieważności decyzji Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia [...] marca 1968 r., nr [...] utrzymującej w mocy orzeczenie Prezydium Rady Narodowej w W. z dnia [...] grudnia 1967 r., nr [...]. Orzeczeniem z dnia [...] grudnia 1967 r. odmówiono ustanowienia prawa użytkowania wieczystego części nieruchomości położonej przy ul. [...], pochodzącej z tabeli likwidacyjnej nr [...] o pow. [...] m², wchodzącej obecnie w skład działek ewidencyjnych nr [...] i nr [...] z obrębu [...].
Z uwagi na brak rozstrzygnięcia w sprawie, skarżąca pismem z dnia 17 czerwca 2014 r. wezwała Ministra Infrastruktury i Rozwoju do usunięcia naruszenia prawa. Organ nie ustosunkował się do wezwania.
E.M., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wywiodła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę, w której zaznaczyła, że po uzyskaniu przez organ oczekiwanych dokumentów (ostatnie akta nadesłane przy piśmie z dnia 26 listopada 2013 r.) nie wydano rozstrzygnięcia, jak również nie podjęto w sprawie żadnych czynności. W ocenie skarżącej postawa organu sprawia, że niemożliwym jest ustalenie, jakie jeszcze okoliczności muszą zostać wyjaśnione i jakie dowody zebrane, aby wydane zostało rozstrzygnięcie w sprawie.
W oparciu o powyższe E. M. wniosła o zobowiązanie Ministra Infrastruktury i Rozwoju do wydania decyzji w terminie zakreślonym przez Sąd, stwierdzenie, że bezczynność Ministra miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz o rozpoznanie sprawy w trybie uproszczonym.
W odpowiedzi na skargę Minister Infrastruktury i Rozwoju wniósł o jej oddalenie. Organ przedstawił stan faktyczny sprawy. Zaznaczył, że w toku postępowania występował z licznymi wnioskami o nadesłanie dokumentów niezbędnych do wydania rozstrzygnięcia. Minister wyjaśnił, że informował stronę o wszelkich czynnościach podejmowanych w sprawie. W zakresie wniosku skarżącej dotyczącego trybu rozpoznania skargi, organ zażądał przeprowadzenia rozprawy.
Przy piśmie z dnia 4 grudnia 2014 r. Minister Infrastruktury i Rozwoju przesłał do Sądu kserokopię decyzji z dnia [...] grudnia 2014 r., nr [...], którą odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia [...] marca 1968 r., nr [...] utrzymującej w mocy orzeczenie Prezydium Rady Narodowej w W. z dnia [...] grudnia 1967 r., nr [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Minister Infrastruktury i Rozwoju w dniu wniesienia skargi pozostawał w bezczynności.