Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Kosińska Sędziowie Sędzia WSA Joanna Skiba Sędzia WSA Dariusz Pirogowicz (spr.) po rozpoznaniu w dniu 24 października 2017 r. na posiedzeniu niejawnym, w trybie uproszczonym sprawy ze skargi [...] na bezczynność Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności orzeczenia administracyjnego 1. zobowiązuje Ministra Infrastruktury i Budownictwa do rozpoznania wniosku [...] z dnia [...] sierpnia 2016 r. o stwierdzenie nieważności orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w [...] z dnia [...] listopada 1952 r. nr [...] - w terminie dwóch miesięcy od daty doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy 2. stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności, która nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. zasądza od Ministra Infrastruktury i Budownictwa na rzecz [...] solidarnie kwotę 597 (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego).
Pismem z [...] sierpnia 2017 r. [...] - reprezentowani przez adw. A.U. - wnieśli skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na bezczynność Ministra Infrastruktury i Budownictwa przy rozpatrywaniu wniosku J.W. i J.L. z [...] sierpnia 2016 r. o stwierdzenie nieważności orzeczenia Prezydium Rady Narodowej w [...] z [...] listopada 1952 r. nr [...] o odmowie przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości [...] położonej przy u. [...], ozn. dawnym nr hip. [...].
Skarżący zwracali uwagę, iż od daty złożenia wniosku o stwierdzenie nieważności ww. orzeczenia administracyjnego upłynął rok, a od daty którą sam organ wyznaczył sobie na zakończenie postępowania (tj. do 30 kwietnia 2017 r. ) przeszło trzy miesiące. Mimo to w sprawie nie podjęto czynności zmierzających do wydania decyzji. W związku z czym wnosili o: zobowiązanie Ministra Infrastruktury i Budownictwa do załatwienia sprawy w terminie 2 miesięcy; skierowania sprawy do rozpatrzenia w trybie uproszczonym oraz zasądzenie na ich rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
W odpowiedzi na skargę Minister Infrastruktury i Budownictwa wniósł o jej oddalenie i rozpoznanie sprawy na rozprawie. Wyjaśniał, że niezwłocznie po wpłynięciu wniosku inicjującego postępowania przystąpił do gromadzenia materiału dowodowego niezbędnego do jego rozpoznania, wskazując przy tym na czynności jakie dotychczas podejmował. Podkreślał jednocześnie, iż ze względu na to, że postępowanie dotyczy oceny legalności orzeczenia wydanego przed kilkudziesięciu laty, stan prawny nieruchomości nim objętej jest złożony, a proces ustalania stron postępowania czasochłonny. Normą jest bowiem, że w tego rodzaju postępowaniach uczestniczy kilkaset osób. Skuteczne zaś doręczenie informacji o postępowaniu wymaga podejmowania wielu czynności materialno-technicznych, a to wpływa na okres realizacji czynności w innych sprawach. Wskazywał przy tym, iż równolegle przez referentów zatrudnionych w urzędzie obsługującym organ prowadzonych jest 130 spraw, w których każda wymaga zgromadzenia pełnego materiału dowodowego oraz ustalenia stron. Podawał także, iż do niniejszej sprawy ostatni z dokumentów wpłynął 28 sierpnia 2017 r., a strony poinformowane zostały o planowanym terminie zakończenia postępowania wyznaczonym na 30 października 2017 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
skarga jest zasadna, gdyż Minister Infrastruktury i Budownictwa do dnia wydania wyroku pozostaje w stanie bezczynności.
Ta bowiem ma miejsce wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ ten nie podjął żadnych czynności w danej sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie, ale - mimo istnienia ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, czy innego aktu. Dla stwierdzenia bezczynności organu nie ma przy tym znaczenia fakt, z jakich powodów dany akt administracyjny nie został podjęty, a w szczególności, czy bezczynność ta została spowodowana zawinioną lub też niezawinioną opieszałością organu w jego podjęciu, ani stopień przekroczenia terminu załatwienia sprawy. Okoliczności jakie spowodowały zwłokę organu oraz jego działania w toku rozpoznawania sprawy (jak też zaniechania) oraz stopień przekroczenia terminów będą miały natomiast znaczenie przy ocenie Sądu, czy stwierdzona bezczynność miała charakter kwalifikowany, tj. czy miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa (art. 149 § 1a ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi -Dz.U. z 2017 r., poz. 1369.; dalej: "p.p.s.a."), czy też nie.