Sprawa ze skargi M.M. i K.M. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezydenta W. w przedmiocie rozpoznania wniosku o wznowienie postępowania
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Skiba Sędziowie: WSA Elżbieta Sobielarska WSA Dariusz Chaciński (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 15 marca 2018 r. sprawy ze skargi M.M. i K.M. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezydenta W. w przedmiocie rozpoznania wniosku o wznowienie postępowania 1. stwierdza, że Prezydent W. dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania w przedmiocie rozpoznania wniosku z 14 października 2016 r. o wznowienie postępowania zakończonego decyzją Prezydenta W. z dnia [...] lutego 2016 r. nr [...], które nie miało miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 2. umarza postępowanie sądowe w zakresie zobowiązania organu do wydania aktu; 3. oddala skargę w pozostałym zakresie; 4. zasądza od Prezydenta W. na rzecz M.M. i K.M. solidarnie kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6322 Usługi opiekuńcze, w tym skierowanie do domu pomocy społecznej
659
Inne orzeczenia z hasłem:
Nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezydent Miasta
Uzasadnienie strona 1/4

M.M. i K.M. pismem z 21 sierpnia 2017 r., sprecyzowanym pismem z 3 stycznia 2018 r., wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezydenta [...], w przedmiocie rozpoznania wniosku z 14 października 2016 r. o wznowienie postępowania zakończonego decyzją Prezydenta [...] z [...] lutego 2016 r. nr [...].

Skarga została wniesiona w następującym stanie faktycznym.

Prezydent [...] decyzją z [.] lutego 2016 r. nr [...] orzekł o skierowaniu B.M. do domu pomocy społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych.

M.M., M.M. i K.M. pismem z 14 października 2016 r. zwrócili się do Prezydenta [...] o ponowne zbadanie, czy B.M. wymaga całodobowej opieki, a co za tym idzie, czy zasadne jest wystąpienie przez niego o przyznanie miejsca w domu opieki społecznej.

Prezydent [...] pismem z 21 listopada 2016 r. poinformował M.M. o tym, że nie znaleziono podstaw do podważenia zasadności rozstrzygnięcia wydanego w sprawie.

M.M. i K.M. pismem z 3 kwietnia 2017 r. skierowali do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] zażalenie na niezałatwienie przez Prezydenta [...] w terminie sprawy z wniosku z 14 października 2016 r. o wznowienie postępowania zakończonego decyzją Prezydenta [...] z [...] lutego 2016 r. nr [...]. Jednocześnie pismem z 3 kwietnia 2017 r. ponowili wniosek o wznowienie postępowania.

Prezydent [...] postanowieniem z [...] września 2017 r. nr [...] odmówił wznowienia postępowania zakończonego decyzją z [...] lutego 2016 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] postanowieniem z [...] października 2017 r. utrzymało w mocy postanowienie z [...] września 2017 r.

We wniesionej skardze skarżący wnieśli o stwierdzenie bezczynności Prezydenta i zobowiązanie go do rozpoznania wniosku, stwierdzenie, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, wymierzenie organowi grzywny oraz zasądzenie kosztów postępowania.

W odpowiedzi na skargę organ wskazał, że wniesienie skargi jest przedwczesne, albowiem Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] nie rozpoznało zażalenia skarżących na niezałatwienie sprawy w terminie. Ponadto M.M. i K.M. nie byli i nie mogą być stronami postępowania o skierowanie i umieszczenie w domu pomocy społecznej i z tego względu skarga powinna zostać uznana za niedopuszczalną.

W piśmie z 3 stycznia 2018 r. skarżący zmodyfikowali skargę w ten sposób, że wnieśli o stwierdzenie przewlekłego prowadzenia postępowania przez organ, zamiast stwierdzenia bezczynności organu i zobowiązania go do rozpoznania wniosku.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 119 pkt 4 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.), przywoływanej dalej jako "p.p.s.a." sprawa mogła zostać rozpoznana w trybie uproszczonym.

Zgodnie z art. 52 § 1 p.p.s.a. skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Zaznaczyć wymaga, że już samo złożenie zażalenia na niezałatwienie sprawy w terminie przez organ, przed wniesieniem skargi na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania, otwiera drogę do złożenia takiej skargi. Należy przyjąć, że złożenie zażalenia jest już wyczerpaniem środków zaskarżenia o których mowa art. 52 § 1 p.p.s.a. W związku z powyższym bez znaczenia w przedmiotowej pozostaje okoliczność, że przed wniesieniem przedmiotowej skargi Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] nie rozpoznało zażalenia skarżących. Bez znaczenia dla przedmiotowego postępowania pozostaje również kwestia tego, czy skarżący posiadają przymiot strony w postępowaniu o skierowanie i umieszczenie w domu pomocy społecznej B.M. Skarżący występując z wnioskiem o wznowienie tego postępowania, mogli zwalczać bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ, przy pomocy skargi do sądu administracyjnego. Przedmiotowa skarga była więc wbrew twierdzeniom organu dopuszczalna.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
6322 Usługi opiekuńcze, w tym skierowanie do domu pomocy społecznej
659
Inne orzeczenia z hasłem:
Nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezydent Miasta