Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Wesołowska Sędziowie: WSA Jolanta Dargas (spr.) WSA Tomasz Szmydt Protokolant specjalista Joanna Pleszczyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi J. C. na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie rozpoznania odwołania 1. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 2. umarza postępowanie w pozostałym zakresie; 3. zasądza od Ministra Infrastruktury i Rozwoju na rzecz skarżącego J. C. kwotę 340 (trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją z dnia [...] marca 2014 r. Nr [...] r. Wojewoda [..] po rozpatrzeniu wniosku J. C., J. C., K. C., M. C., Z. C. i Z. C. odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Kierownika Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Dzielnicowego [...] z dnia [...] stycznia 1986 r. Nr [...], odmawiającego przyznania odszkodowania za nieruchomość położoną w W. przy ul. [...].
Od powyższej decyzji wnioskodawcy złożyli odwołanie, które w dniu 29 kwietnia 2014 r. wraz z aktami sprawy, zostało przez Wojewodę [...] przekazane do Ministra Infrastruktury i Rozwoju.
Pismem z dnia 4 sierpnia 2014 r. strony wezwały Ministra do załatwienia sprawy w terminie.
Wobec braku rozpoznania odwołania, w dniu 3 października 2014 r. jeden z wnioskodawców J. C. reprezentowany przez adw. R. P. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju, zarzucając organowi przekroczenie ustawowych terminów załatwienia sprawy.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, wskazując jednocześnie, że w dniu [...] listopada 2014 r. decyzją nr [...] utrzymał w mocy decyzje Wojewody [...] z dnia [...] marca 2014 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Stosownie do treści art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm - powoływana dalej jako "ppsa"), sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej poprzez rozpoznawanie skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a ppsa.
Zgodnie natomiast z art. 149 § 1 ppsa, sąd uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa. W orzecznictwie sądowoadministracyjnym podkreśla się, że podejmując rozstrzygnięcie w sprawie ze skargi na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ, Sąd uwzględnia stan sprawy istniejący w dniu orzekania. W sytuacji natomiast wydania przez organ stosownego aktu, w toku postępowania sądowoadministracyjnego, przed dniem orzekania w sprawie przez sąd, postępowanie sądowoadministracyjne w sprawie bezczynności, czy przewlekłości organu administracji publicznej, staje się bezprzedmiotowe. Stąd, skoro organ w bezczynności już nie pozostaje, sąd nie może zastosować trybu przewidzianego w art. 149 § 1 zdanie pierwsze ppsa, tj. w przypadku uznania zasadności skargi - zobowiązać organ do wydania w zakreślonym terminie stosownego rozstrzygnięcia w sprawie.
Jak wynika z akt sprawy Minister Infrastruktury i Rozwoju rozpoznał odwołanie stron i w dniu [...] listopada 2014 r. wydał decyzję nr [...], którą utrzymał w mocy decyzje Wojewody [...] z dnia [..] marca 2014 r. Nr [...]. Zdaniem Sądu, wydanie przez Ministra ww. decyzji z dnia [...] listopada 2014 r., wyłącza możliwość uwzględnienia skargi na bezczynność organu w przedmiocie rozpoznania odwołania skarżącego. Oczywiste jest bowiem, że organ załatwił sprawę, co oznacza brak bezczynności. Niniejsze postępowanie sądowoadministracyjne stało się zatem bezprzedmiotowe, dlatego w tym zakresie zostało umorzone (pkt 2 sentencji wyroku).