Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Boniecka - Płaczkowska Sędziowie: Sędzia WSA Emilia Lewandowska Sędzia WSA Elżbieta Sobielarska (spr.) Protokolant referent stażysta Andżelika Abramowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lutego 2016 r. sprawy ze skargi T. G. na bezczynność Prezydenta Miasta W. w przedmiocie rozpoznania wniosku 1. oddala skargę; 2. przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata A. L., tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100) złotych, w tym: tytułem opłaty kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych, tytułem 23% podatku od towarów i usług kwotę 55,20 (pięćdziesiąt pięć 20/100) złotych.
T. G. pismem z dnia [...] marca 2015 r. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na bezczynność Prezydenta [...] w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] czerwca 2014 r. o dofinasowanie do zakupu zamka do skrzynki pocztowej.
Odpowiadając na skargę Prezydent [...] wniósł o jej oddalenie i wyjaśnił, że wnioski T.G. z dnia [...] czerwca 2014 r. (l.dz. [...]) zostały rozpatrzone i rozstrzygnięte decyzjami administracyjnymi z dnia [...] lipca 2015 r. Decyzje te zostały skutecznie doręczone skarżącej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Na wstępie wskazać należy, że zgodnie z treścią art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) - dalej "ppsa" sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta obejmuje swym zakresem orzekanie w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy administracji publicznej.
Stosownie natomiast do treści art. 149 § 1 ww. ustawy sąd uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa.
Aby zatem wydać orzeczenie na podstawie powołanego przepisu, sąd administracyjny, opierając się o zgromadzony w sprawie materiał dokumentacyjny, winien ocenić czy organ administracji załatwiając sprawę podjął wszelkie niezbędne czynności w celu wnikliwego i szybkiego jej rozstrzygnięcia, co wynika z ogólnych zasad postępowania administracyjnego (art. 7, 12 § 1 i 77 § 1 kodeksu postępowania administracyjnego). Obowiązkiem sądu jest więc zbadanie, czy organ administracji powziął środki przewidziane prawem do załatwienia sprawy w terminie.
Rozpoznając sprawę w ramach wskazanych wyżej kryteriów Sąd uznał, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie.
Przede wszystkim podkreślić należy, że zarówno w doktrynie jak i w orzecznictwie utrwalił się pogląd, iż z bezczynnością organu mamy do czynienia wówczas, gdy w prawnie określonym terminie organ nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie, ale - mimo ustanowionego obowiązku - nie zakończył go wydaniem stosownego aktu.
Jak wynika z akt niniejszej sprawy, T. G. wnioskiem z dnia [...] czerwca 2014 r. zwróciła się do Centrum Pomocy Społecznej Dzielnicy [...] o przyznanie świadczenia pieniężnego w formie specjalnego zasiłku celowego na zakup zamka do skrzynki pocztowej. Z akt wynika ponadto, że Prezydent [...] decyzją z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] rozpoznał ten wniosek i odmówił przyznania powyższego świadczenia.
Bezspornym jest zatem, że sprawa została zakończona a organ nie pozostaje bezczynny. Data podjętego przez Prezydenta [...] rozstrzygnięcia wskazuje natomiast, że rozpoznając wniosek skarżącej organ nie przekroczył terminów zakreślonych przepisami kodeksu postępowania administracyjnego. Od dnia wpłynięcia wniosku do organu do dnia wydania postanowienia minęło bowiem 29 dni..
Z powyższych względów Sąd, na podstawie art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji wyroku. O kosztach dla ustanowionego z urzędu pełnomocnika zawodowego Sąd orzekł zaś na podstawie §18 pkt 1 lit c Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r. poz. 461) - mającego zastosowanie w niniejszej sprawie na podstawie § 22 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. (Dz. U. z 2015 r/. poz. 1801).