Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Dariusz Pirogowicz (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Dorota Apostolidis Sędzia WSA Przemysław Żmich po rozpoznaniu w dniu 27 stycznia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi B. P. na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy 1. zobowiązuje Ministra Infrastruktury i Budownictwa do rozpoznania wniosku B. P. z dnia [...] lutego 2015 r. o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...] - w terminie dwóch miesięcy od daty doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; 2. stwierdza, że Minister Infrastruktury i Budownictwa dopuścił się bezczynności, która nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. zasądza od Ministra Infrastruktury i Budownictwa na rzecz B. P. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Minister Infrastruktury i Rozwoju decyzją z dnia [...] lutego 2015 r., nr [...], odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Prezydium Rady Narodowej w [...], nr [...] z dnia [...] listopada 1967 r. orzekającej o pozostawieniu bez uwzględnienia wniosku F. K., o przyznanie odszkodowania za nieruchomość położoną w [...], przy ul. [...], ozn. nr hip. [...] nr hip. [...], nr rej hip. [...].
Pismem z dnia [...] lutego 2015 r. B. P. wniosła do Ministra o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej ww decyzją.
W związku z nierozpoznawaniem złożonego wniosku, pismem z dnia [...] sierpnia 2015 r. B. P. wystąpiła do Ministra Infrastruktury i Rozwoju z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa.
W dniu 2 października 2015 r. B. P. reprezentowana przez pełnomocnika adwokat M. B., wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju w rozpoznaniu wniosku ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją organu z dnia [...] lutego 2015 r.
W skardze strona zarzuciła organowi naruszenie art 35 oraz art. 36 k.p.a, jak również zasadę szybkości postępowania wyrażoną w art. 12 k.p.a. oraz zasadę pogłębiania zaufania obywateli do organów państwa, wyrażoną w art. 8 k.p.a.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie. Minister wskazał, że postanowieniem z dnia [...] października 2015 r., nr [...], zawiesił postępowanie kasacyjne, do czasu ustalenia następców prawnych zmarłego uczestnika postępowania S. K., o którego śmierci dowiedział się w dniu [...] października 2015 r.
W dniu [...] stycznia 2016 r. organ przesłał do Sądu wydane przez siebie postanowienie z dnia [...] stycznia 2016 r., Nr [...], o podjęciu zawieszonego postępowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:
Skarga jest uzasadniona.
Zgodnie z art. 119 pkt 4 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - dalej zwaną p.p.s.a.) sprawa może być rozpoznana w trybie uproszczonym, jeżeli przedmiotem skargi jest bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania.
Przedmiotem skargi B. P. jest bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju (obecnie Ministra Infrastruktury i Budownictwa) w rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją z dnia [...] lutego 2015 r., nr [...].
Bezczynność organu zachodzi, gdy w prawnie określonym terminie organ nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie - ale mimo ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem stosownego aktu. Dla stwierdzenia bezczynności organu nie ma przy tym znaczenia fakt z jakich powodów dany akt administracyjny nie został podjęty, a w szczególności, czy bezczynność ta została spowodowana zawinioną lub też niezawinioną opieszałością organu w jego podjęciu. Okoliczności jakie spowodowały zwłokę organu oraz jego działania w toku rozpoznawania sprawy (jak też zaniechania) oraz stopień przekroczenia terminów będą miały natomiast znaczenie przy ocenie Sądu, czy stwierdzona bezczynność miała charakter kwalifikowany, tj. czy była ona rażąca, w rozumieniu art. 149 § 1a p.p.s.a. - w brzmieniu obowiązującym od 15 sierpnia 2015 r. - czy też nie.