Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Dariusz Chaciński Sędziowie: Sędzia WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska Sędzia WSA Emilia Lewandowska (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Aleksandra Borkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 maja 2016 r. sprawy ze skargi T. L. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności orzeczenia 1) zobowiązuje Ministra Infrastruktury i Budownictwa do rozpoznania wniosku z dnia [...] lutego 2001 r. o stwierdzenie nieważności orzeczenia administracyjnego Prezydenta [...] z dnia [...] marca 1950 r. nr [...], w terminie dwóch miesięcy od daty doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; 2) stwierdza, że Minister Infrastruktury i Budownictwa dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania, które miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 3) zasądza od Ministra Infrastruktury i Budownictwa na rzecz T. L. kwotę 340 (trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
T. L. pismem z dnia [...] grudnia 2015 r. wniósł skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie rozpoznania wniosku E. K. i I. S. z dnia [...] lutego 2001 r. (data wpływu do organu) o stwierdzenie nieważności orzeczenia administracyjnego Prezydenta [...] z dnia [...] marca 1950 r. nr [...], odmawiającego przyznania dotychczasowej właścicielce prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości warszawskiej położonej przy ul. [...], ozn. nr hip. [...]. Na mocy umowy sprzedaży (akt notarialny Repertorium A nr [...]) T. L. wstąpił w prawa E. K. i I. S. w odniesieniu do przedmiotowej nieruchomości warszawskiej. W uzasadnieniu skargi skarżący wskazał, że Minister nie wykonuje żądnych czynności w sprawie i nie reaguje na wezwania. Ponadto skarżący wniósł o zasądzenie kosztów postępowania sądowego.
W odpowiedzi na skargę organ wskazał, że w związku z trudnościami w ustaleniu stron postępowania, konkretnie współwłaścicieli przedmiotowej nieruchomości, niemożliwe było rozpatrzenie niniejszej sprawy w terminie określonym w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U z 2013 r. poz. 267) - powołana dalej jako: "k.p.a.". Ponadto zaznaczył, że postępowania dotyczące decyzji wydanych na podstawie dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279) oraz ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości (Dz. U. z 1958 r., nr 17, poz. 70 ze zm.) są postępowaniami, dotyczącymi decyzji wydanych sprzed kilkudziesięciu laty, stan prawny nieruchomości jest złożony, ustalenia stron czasochłonne, a materiał dowodowy niepełny. Poza tym organ podkreślił, że skuteczne doręczenie informacji o prowadzonym postępowaniu wymaga podejmowania przez referentów wielu czynności materialno-technicznych, a to wpływa również na okres podejmowania czynności w innych sprawach, nie wymagających gromadzenia obszernego materiału dowodowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 149 § 1 i § 1a p.p.s.a. sąd, uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a p.p.s.a., zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa.
Aby zatem wydać orzeczenie na podstawie powołanych przepisów, sąd administracyjny, opierając się o zgromadzony w sprawie materiał dokumentacyjny, winien ocenić czy organ administracji załatwiając sprawę podjął wszelkie niezbędne czynności w celu wnikliwego i szybkiego jej rozstrzygnięcia, co wynika z ogólnych zasad postępowania administracyjnego w tym art. 7, art. 12 § 1 i art. 77 § 1 k.p.a. Obowiązkiem Sądu jest więc zbadanie, czy organ administracji powziął środki przewidziane prawem do załatwienia sprawy w terminie.