Z uwagi na zasadę powiązania wydatku ze środkiem trwałym brak jest podstaw do odwoływania się na gruncie tego zagadnienia do ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości /Dz.U. nr 121 poz. 591 ze zm./. Paragraf 6 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 roku w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych /Dz.U. nr 6 poz. 35 ze zm./ nie posługuje się pojęciem inwestycji rozpoczętej, nie wiąże powołanej w nim zasady z chwilą rozpoczęcia przedsięwzięcia w rozumieniu przepisów ustawy o rachunkowości, lecz z możliwością wykazania związku wydatku z konkretnym środkiem trwałym.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędziowie NSA Stefan Babiarz, Krystyna Nowak (sprawozdawca), Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 10 sierpnia 2006 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "R." spółki z o.o. z siedzibą w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 18 stycznia 2005 r. sygn. akt I SA/Po 2609/02 w sprawie ze skargi "R." spółki z o.o. z siedzibą w P. na decyzję Izby Skarbowej w P. z dnia 1 października 2002 r. (...) w przedmiocie określenia straty podatkowej w podatku dochodowym od osób prawnych za 1998 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zarządza zwrot z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu na rzecz "R." spółki z o.o. z siedzibą w P. kwotę 5.827 /pięć tysięcy osiemset dwadzieścia siedem/ złotych tytułem nadpłaconego wpisu sądowego od skargi kasacyjnej, 3) zasądza od "R." spółki z o.o. z siedzibą w P. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w P. kwotę 180 /sto osiemdziesiąt/ złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z 18 stycznia 2005 r. I SA/Po 2609/02 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę "R." Spółki z o.o. w P. na decyzję Izby Skarbowej w P. z 1 października 2002 r. (...) w sprawie określenia wysokości straty za 1998 r. na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych.
Z uzasadnienia wyroku wynikało, że w 2002 r. w Spółce "R." przeprowadzona została kontrola skarbowa. Skutkiem ustaleń poczynionych w toku tej kontroli było wydanie przez Inspektora Kontroli Skarbowej z Urzędu Kontroli Skarbowej w P. decyzji z 12 czerwca 2002 r., określającej stratę Spółki za 1998 r. w innej /niższej/ wysokości niż zadeklarowana przez podatniczkę.
"Zawyżenie" straty było skutkiem zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na wytworzenie środków trwałych, co było niezgodne z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. "b" ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zdaniem Inspektora wydatki na analizy ofert na budowę i rozbudowę pawilonów handlowych jak i wydatki na dokumentacje przetargowe - projekty pawilonów były wydatkami na usługi obce wykorzystane do wytworzenia środków trwałych.
Pogląd ten podtrzymała Izba Skarbowa w P. w zaskarżonej decyzji podjętej w postępowaniu odwoławczym.
W złożonej skardze Spółka zarzuciła organom podatkowym naruszenie art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. "a i b" ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz par. 6 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych oraz przepisów postępowania mające wpływ na rozstrzygnięcie sprawy - art. 210 par. 4 Ordynacji podatkowej.
Oddalając skargę Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w 1998 r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 powołanej powyżej ustawy. Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. "b" ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części. Ponadto na podstawie par. 6 ust. 5 obowiązującego w 1998 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych /Dz.U. nr 6 poz. 35 ze zm./ za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę, wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. W myśl drugiego zdania powołanego powyżej przepisu do kosztu wytworzenia nie zalicza się: wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży, oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od kredytów /pożyczek/, prowizji różnic kursowych, z wyłączeniem odsetek, prowizji i różnic kursowych naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.