Oddalenie skargi przez Wojewódzki Sąd Administracyjny i pozostawienie w mocy decyzji Dyrektora Izby Skarbowej nie jest i nie może być tożsame z umorzeniem postępowania na podstawie cyt. art. 208 ustawy Ordynacja podatkowa ze względu na niepowstanie obowiązku podatkowego co od początku podnosi skarżący. Jedynie skutki finansowe są takie same, bowiem aktualnie organy podatkowe nie domagają się od płatnika uiszczenia podatku z tego tytułu. Zdaniem skarżącego uwzględnienie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny pod względem merytorycznym skargi, a jednocześnie jej oddalenie i pozostawienie w obiegu prawnym błędnej decyzji Dyrektora Izby Skarbowej, stanowi naruszenia rat. 151 p.p.s.a. oraz podważa zaufanie do państwa prawa.
Dyrektora Izby Skarbowej w odpowiedzi na skargę kasacyjną wniósł o jej oddalenie i zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Stosownie do przepisu art. 145 1 pkt 1 lit. "a" ustawy Prawo po postępowaniu przed sądami administracyjnymi, sąd uchyla decyzję z powodu naruszenia prawa materialnego tylko wówczas, gdy to naruszenie "miało wpływ na wynik sprawy".
W rozpoznawanej sprawie podatkowy organ odwoławczy umorzył postępowanie podatkowe w stosunku do płatnika - delegatury NIK uznając, iż od dnia 1 stycznia 2003 r. brak jest podstaw prawnych do orzekania w sprawie odpowiedzialności płatnika z tytułu niepobranego i nieodprowadzonego podatku dochodowego od osób fizycznych od wypłaconych w 2003 r. diet pracownikom Delegatury ponad wysokość określoną w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. /Dz.U. nr 236 poz. 1990/ albowiem Minister Finansów rozporządzeniem z dnia 17 marca 2004 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od niektórych dochodów /przychodów/ jednoznacznie powyższą kwestię na 2003 r. uregulował.
Rozstrzygnięcie podatkowego organu odwoławczego umarzające postępowanie w kwestii odpowiedzialności podatkowej płatnika Sąd pierwszej instancji uznał za prawidłowe. Powyższe orzeczenie jest w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego zasadne.
Natomiast w uzasadnieniu wyroku Sąd pierwszej instancji zawarł ocenę prawną rozstrzygnięcia, która sprowadza się do wyjaśnienie istoty treści przepisu art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 78 ust. 1 i 2 ustawy o Najwyższej Izbie Kontroli. W uzasadnieniu Sąd wyjaśnił, iż diety wypłacone pracownikom NIK korzystały ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 cyt. ustawy, oraz że art. 78 ust. 1 i 2 ustawy o NIK, stanowi lex specialis do ogólnych norm regulujących diety pracownicze i ma zastosowanie do zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 cyt. ustawy.
W powyższym zakresie uzasadnienie wyroku wskazuje moc wiążącą. W uzasadnieniu Sąd rozstrzygnął wątpliwość, która stanowiła przedmiot sporu.
W tym stanie rzeczy uchylenie zaskarżonej decyzji organu odwoławczego ze wskazaniem, iż winien interpretować art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tak jak to wskazuje Sąd i oczywiście umorzenie postępowania mijałoby się z jakimkolwiek logicznym celem. W tym miejscu należy stwierdzić, że w przypadku gdy sąd pierwszej instancji oddala skargę na podstawie art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, ale wyraża w uzasadnieniu wyroku inną ocenę prawną niż podatkowy organ odwoławczy, to ocena ta jest wiążąca dla organów podatkowych /zgodnie z art. 153 p.p.s.a./.
Odnośnie zarzutu naruszenia przez Sąd art. 208 i art. 233 par. 1 pkt 2 lit. "a" Ordynacji podatkowej stwierdzić należy, że jest on oczywiście chybiony bowiem sąd administracyjny w swoim postępowaniu stosuje wyłącznie przepisy ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Wobec tego, że przepisów Ordynacji podatkowej Sąd Administracyjny nie stosował i nie mógł stosować, jest rzeczą oczywistą, że nie mógł tych przepisów naruszyć.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny na mocy art. 184 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji.
O kosztach orzeczono zgodnie z art. 204 cyt. ustawy.